kalitesizlik

akidem .!.:

Kimse bana kendisine dibine kadar eleştiren bir insanın kalitesiz olduğunu idda edemez.
Kaç kişi kendi hatasını görür .
Bırak küssünler zaten gelinlere ne yapılırsa yapılsın yaranılmıyor , sizden kaynaklı değil o , yüzde vermeyin zaten , mecbur gelecekler anne o evde.

Genişletmek için tıkla...

cecenn .!.:

Hiç arkadaşınız yok mu gerçekten ? Nedense okurken bu kadar değildir olamaz diye düşündüm .
Ve kendinizi eleştirmeniz hatalarınızın farkında olmanız bunlar kendinizi geliştirmek için en güzel adımlar . Belkide sizin düşündüğünüz gibi değildir her şey . İnsanların fikirlerini çok fazla önemsiyorsunuz .

Genişletmek için tıkla...

daisysun .!.:

Kalitesiz bir insan oldugumu dusunuyorum zira ne yazikki de öyleyim. Kafam bi dolu. Insanlarla hickimseyle saglikli kisilikli saygin iletisim kuramiyorum. Bir ara sosyal fobi oldugumu dusundum yillarca hem de. Buna yogunlastim gecsin iyi olayim diye kendi basima psikiyatr psikolog tedavisi olmaya calistim. İşe yaramadi çünkü sosyal f. Degilim. Peki neyim ? Mutsuz biriyim. Insanlar tarafindan saygi görünce muhabbet edilince adam yerine konulunca çok mutlu oluyorum hele ki toplumda saygın biri tarafindan sevilmek ya da hal hatir sorulmasi mutlu ediyor beni. Ama karşı daki insanlarin bunu yapmasi lazım ilk adimi ben atiyorum iletişim adina ama sonrasini getiremiyorum çünkü surekli beynimde kendimi bana hissettirmeyen duygu dusunceler. Kendim olamıyorum rahat olamiyorum. Bi stres. Sayilma sevilme kendini gosterme stresi. Neden boyle ? Biliyorum cocuklugumdan kaldi. O anlari da hatirliyorum. Çocukken kendi kendime verdigim bir söz : " BUYUYUNCE SESSIZ OLMAYACAGIM"
şimdi insanlar beni sessiz sakin biraz da saf saniyorlar. Halbuki oyle degilim ancak muhabbet ortamlarinda 2lafin belini bukupte şöyle rahat rahat neşeli relax bi sohbet edemiyorum. Hep kendimi ispatlama sevdamdan.. Fikir yurutemiyorum konular hakkinda cahil gibi duruyorum gorunuyorum acikcasi. Sonuç ? 31 YAsinda onca okullar okuyup fakulte bitirip iş hayatinda bir insan olmama ragmen sıfır arkadas 0 sayginlik.
Aile hayatımda da kirmadigim yanlış davranmadigim insan kalmiyor. Mutsuzluktan onlarla da saygin kaliteli huzurlu bir iletisim kuramiyorum.2gelinimiz var. Biri benden 5 yas kucuk digeri de 5 yas büyük. Egitim ve mesleki olarak biraz daha bisiler basarmama ragmen beni hep küçük gorduler oruyolar da hâlâ. Bi sayginligim yok kimsenin yaninda. Halbuki isterdim ki onlarla iyi olayim.
Geçen hafta çok kötü kavga oldu. Resmen ben sinir krizleri geçirdim. Çok laflar soyledim o krizde ve de cok sacma hakaretlerde bulundum halbuki onlar bu hakaretleri haketmiyolardi beni ne kadar küçük gorurlerse görsünler ve ben de kendime yakistaramiyorum acikcasi o laflarla insanlara satastigim icin. Keske böyle olmasaydi mubarek aylarda hem de bayram oncesindeyiz. Şimdi bana darginlar dolayisiyla evimize gelmiyorlar annem de uzuluyor niye gelmiyolar diye. Büyük gelin tarafindan bicok kez asagilanmalara maruz kaldim 2laf edipte hakkimi koruyamadim. Abim de hep onu tuttu. Ben darilsam da kussem de cok onemsenmedi ne de olsa bana AYIP olmazdi. Kucuk gelin daha 1yiilik. O da ilk zamanlar iyiydik ama sonradan onunla da tutturamadik kafayi. O da ezdi zaman zaman beni. Geçmişi dusununce kavgadan dolayi bazen hic uzulmuyorum ama gunumun o gunden sonra gunlerimin büyük cogunlugu ben o hakaretleri niye ettim keske kendime hakim olsaydim uzuntusuyle geciyor. Ne olursa olsun agirlik hep onlarda kaldi yine onlara bisi olmadı uzulen aci ceken benim çünkü yalnizim hem de her yönüyle. O kavgada hakliydim ancak ettigim sacma sapan laflarla direkt olarak haksiz oldum. Annem uzuluyor gelmiyolar diye. Zaten ne annemi ne de beni tiye aldilar ama bu darginlik boyle darginlik da hic güzel olmadi yakismadi su mbrk gunlerde..Özür dilesem beni ablamazlar hepten asagilik yerine kotarlar. Bi de onlar benm canimi siktiklarinda hicbi zaman onem vermemislerdi benim darginligima. Hos ben de ne diyorum onlar zaten beni hic insan yerine koymamislardi ki..
Kisacasi evden işe işten eve hicbir faaliyeti, cevresi dostu arkadaşı olmayan kimseyle görüşmeden kalitesiz bir hayatin merkezindeyim. Hele ki şu sıralar izinli oldugum icin hepten evde hapsolmus bos bos gunlerimi gecirmekteyim.

Genişletmek için tıkla...

Meleknaz .!.:

Kalitesizlik değil ama sorunların olduğu kesin.Belki tekrar psikoloğa gitsen bir faydası olabilir.Şu anki ruh durumun ve yaşam şartların değiştiğine göre,geçmişteki tedavilerinden farklı olacaktır.

Bir gerçek var ki tüm insanlar birleşip hadi bu kıza böyle davranalım demezler.Çevremizdeki kişilerin davranışlarını biraz biz belirleriz.Ne kadar mesafeli davranacağımızı,ne kadar samimi olacağımızı,hatta ne kadar saygı veya sevgi alışverişi olacağını...Başarılı iletişim ve insanlarla ilişkiler hakkında kişisel gelişim kitapları var.Madem zamanın çok,onlardan okumanı tavsiye ederim.

Nasıl bir ailede yetiştin bilmiyorum.Belki özgüveni ezilmiş,sosyal çevre sahibi olmasına izin verlmemiş bir çocuktun ? Belki arkadaşlarınla birlikte olmana fırsat vermediler ? Artık belli bir yaştasın,çevre edinmeni sağlayacak etkinliklere katılabilirsin.Dil kursuna,spor salonuna veya gönüllü çalışmalara katılabilirsin.Aynı amaç veya aynı hobi için biraraya gelen kişilerin ortak noktaları,konuşacakları çok olur.

Gelinlere göre üzgünüm ama evde kalmış,sorunlu görümce olarak görünüyor olabilirsin.Normalde onlarla ilişkilerin nasıl bilemem,belki farkında olmadan gıcık davranıyorsundur.Sürekli evde,hiç arkadaşı olmayan,mutsuz birinin kimseye pozitif davranabileceğini düşünmüyorum.

Nasıl yaşamak istediğine kendin karar ver.Birşeylerin değişmesini istiyorsan harekete geçmen lazım.

Genişletmek için tıkla...

Krblk .!.:

Bu kalitesizlik değil ki Sen suçu hep kendin de arıyorsun Aslında benzer yönlerimiz var Ben de senin gibi düşünüyordum Hala da etkisi var Sonra iş dünyasına girince her şeyi anladım Ne kalitesiz insanlar var Ne beş para etmez adamlar var Kendine güvenmek lazımmış

Genişletmek için tıkla...

daisysun .!.:

Yorumunuz için teşekkür ederim.
Gelinlerle iliskim kavgadan önce resmiydi. Ben küçük geline iyi davranmaya samimi olmaya çalışıyordum o da beni hiç begenmiyordu. Örneğin dedigim seylerde hemen aksini ileri sürme gibi. Gıcık davranmak, pozitif olmamak demissiniz. Dedigim gibi ben zaten sohbet etme esnasinda kendimi hissedemiyorum. Surekli bi stres, surekli bi ugultu kafamda hep bi agirlik. Bu yuzden neseli Şakrak biri de olamadim. Büyük gelin de hep hor gordu beni halbuki ablalik yapabilirdi. 4erkek icinde tek kizim. Yakinlik gosterebilirdi insanlik namina mecbur degil tabi.

Genişletmek için tıkla...

daisysun .!.:

Kalitesiz bir insan oldugumu dusunuyorum zira ne yazikki de öyleyim. Kafam bi dolu. Insanlarla hickimseyle saglikli kisilikli saygin iletisim kuramiyorum. Bir ara sosyal fobi oldugumu dusundum yillarca hem de. Buna yogunlastim gecsin iyi olayim diye kendi basima psikiyatr psikolog tedavisi olmaya calistim. İşe yaramadi çünkü sosyal f. Degilim. Peki neyim ? Mutsuz biriyim. Insanlar tarafindan saygi görünce muhabbet edilince adam yerine konulunca çok mutlu oluyorum hele ki toplumda saygın biri tarafindan sevilmek ya da hal hatir sorulmasi mutlu ediyor beni. Ama karşı daki insanlarin bunu yapmasi lazım ilk adimi ben atiyorum iletişim adina ama sonrasini getiremiyorum çünkü surekli beynimde kendimi bana hissettirmeyen duygu dusunceler. Kendim olamıyorum rahat olamiyorum. Bi stres. Sayilma sevilme kendini gosterme stresi. Neden boyle ? Biliyorum cocuklugumdan kaldi. O anlari da hatirliyorum. Çocukken kendi kendime verdigim bir söz : " BUYUYUNCE SESSIZ OLMAYACAGIM"
şimdi insanlar beni sessiz sakin biraz da saf saniyorlar. Halbuki oyle degilim ancak muhabbet ortamlarinda 2lafin belini bukupte şöyle rahat rahat neşeli relax bi sohbet edemiyorum. Hep kendimi ispatlama sevdamdan.. Fikir yurutemiyorum konular hakkinda cahil gibi duruyorum gorunuyorum acikcasi. Sonuç ? 31 YAsinda onca okullar okuyup fakulte bitirip iş hayatinda bir insan olmama ragmen sıfır arkadas 0 sayginlik.
Aile hayatımda da kirmadigim yanlış davranmadigim insan kalmiyor. Mutsuzluktan onlarla da saygin kaliteli huzurlu bir iletisim kuramiyorum.2gelinimiz var. Biri benden 5 yas kucuk digeri de 5 yas büyük. Egitim ve mesleki olarak biraz daha bisiler basarmama ragmen beni hep küçük gorduler oruyolar da hâlâ. Bi sayginligim yok kimsenin yaninda. Halbuki isterdim ki onlarla iyi olayim.
Geçen hafta çok kötü kavga oldu. Resmen ben sinir krizleri geçirdim. Çok laflar soyledim o krizde ve de cok sacma hakaretlerde bulundum halbuki onlar bu hakaretleri haketmiyolardi beni ne kadar küçük gorurlerse görsünler ve ben de kendime yakistaramiyorum acikcasi o laflarla insanlara satastigim icin. Keske böyle olmasaydi mubarek aylarda hem de bayram oncesindeyiz. Şimdi bana darginlar dolayisiyla evimize gelmiyorlar annem de uzuluyor niye gelmiyolar diye. Büyük gelin tarafindan bicok kez asagilanmalara maruz kaldim 2laf edipte hakkimi koruyamadim. Abim de hep onu tuttu. Ben darilsam da kussem de cok onemsenmedi ne de olsa bana AYIP olmazdi. Kucuk gelin daha 1yiilik. O da ilk zamanlar iyiydik ama sonradan onunla da tutturamadik kafayi. O da ezdi zaman zaman beni. Geçmişi dusununce kavgadan dolayi bazen hic uzulmuyorum ama gunumun o gunden sonra gunlerimin büyük cogunlugu ben o hakaretleri niye ettim keske kendime hakim olsaydim uzuntusuyle geciyor. Ne olursa olsun agirlik hep onlarda kaldi yine onlara bisi olmadı uzulen aci ceken benim çünkü yalnizim hem de her yönüyle. O kavgada hakliydim ancak ettigim sacma sapan laflarla direkt olarak haksiz oldum. Annem uzuluyor gelmiyolar diye. Zaten ne annemi ne de beni tiye aldilar ama bu darginlik boyle darginlik da hic güzel olmadi yakismadi su mbrk gunlerde..Özür dilesem beni ablamazlar hepten asagilik yerine kotarlar. Bi de onlar benm canimi siktiklarinda hicbi zaman onem vermemislerdi benim darginligima. Hos ben de ne diyorum onlar zaten beni hic insan yerine koymamislardi ki..
Kisacasi evden işe işten eve hicbir faaliyeti, cevresi dostu arkadaşı olmayan kimseyle görüşmeden kalitesiz bir hayatin merkezindeyim. Hele ki şu sıralar izinli oldugum icin hepten evde hapsolmus bos bos gunlerimi gecirmekteyim.

Genişletmek için tıkla...

Krblk .!.:

Benzer sorunlar yaşamış biriyim Kendini geliştir Başka türlü aşılmıyor Kurslara yazıl Idealler belirle Ilgi alanların doğrultusunda çok oku İşini mükemmel yapmaya çalış Evliysen iyi bi anne olmaya çalış Insanlarla samimi olmak için özel bir çaba harcama Aşılıyor bunlar Benim berbat bir çocukluğum oldu Sonra hep içime kapandım Kimse bilmesin sorunlarımı istedim Ama öyle bi hale geldim ki zamanla insanların içinde konuşamıyordum Çay bile içemiyodum Ellerim titriyodu Hatta bu yüzden doktora bile gitmiştim Ama atlattım çok şükür Şimdi gülüyorum o günlere

Genişletmek için tıkla...

daisysun .!.:

Kalitesiz bir insan oldugumu dusunuyorum zira ne yazikki de öyleyim. Kafam bi dolu. Insanlarla hickimseyle saglikli kisilikli saygin iletisim kuramiyorum. Bir ara sosyal fobi oldugumu dusundum yillarca hem de. Buna yogunlastim gecsin iyi olayim diye kendi basima psikiyatr psikolog tedavisi olmaya calistim. İşe yaramadi çünkü sosyal f. Degilim. Peki neyim ? Mutsuz biriyim. Insanlar tarafindan saygi görünce muhabbet edilince adam yerine konulunca çok mutlu oluyorum hele ki toplumda saygın biri tarafindan sevilmek ya da hal hatir sorulmasi mutlu ediyor beni. Ama karşı daki insanlarin bunu yapmasi lazım ilk adimi ben atiyorum iletişim adina ama sonrasini getiremiyorum çünkü surekli beynimde kendimi bana hissettirmeyen duygu dusunceler. Kendim olamıyorum rahat olamiyorum. Bi stres. Sayilma sevilme kendini gosterme stresi. Neden boyle ? Biliyorum cocuklugumdan kaldi. O anlari da hatirliyorum. Çocukken kendi kendime verdigim bir söz : " BUYUYUNCE SESSIZ OLMAYACAGIM"
şimdi insanlar beni sessiz sakin biraz da saf saniyorlar. Halbuki oyle degilim ancak muhabbet ortamlarinda 2lafin belini bukupte şöyle rahat rahat neşeli relax bi sohbet edemiyorum. Hep kendimi ispatlama sevdamdan.. Fikir yurutemiyorum konular hakkinda cahil gibi duruyorum gorunuyorum acikcasi. Sonuç ? 31 YAsinda onca okullar okuyup fakulte bitirip iş hayatinda bir insan olmama ragmen sıfır arkadas 0 sayginlik.
Aile hayatımda da kirmadigim yanlış davranmadigim insan kalmiyor. Mutsuzluktan onlarla da saygin kaliteli huzurlu bir iletisim kuramiyorum.2gelinimiz var. Biri benden 5 yas kucuk digeri de 5 yas büyük. Egitim ve mesleki olarak biraz daha bisiler basarmama ragmen beni hep küçük gorduler oruyolar da hâlâ. Bi sayginligim yok kimsenin yaninda. Halbuki isterdim ki onlarla iyi olayim.
Geçen hafta çok kötü kavga oldu. Resmen ben sinir krizleri geçirdim. Çok laflar soyledim o krizde ve de cok sacma hakaretlerde bulundum halbuki onlar bu hakaretleri haketmiyolardi beni ne kadar küçük gorurlerse görsünler ve ben de kendime yakistaramiyorum acikcasi o laflarla insanlara satastigim icin. Keske böyle olmasaydi mubarek aylarda hem de bayram oncesindeyiz. Şimdi bana darginlar dolayisiyla evimize gelmiyorlar annem de uzuluyor niye gelmiyolar diye. Büyük gelin tarafindan bicok kez asagilanmalara maruz kaldim 2laf edipte hakkimi koruyamadim. Abim de hep onu tuttu. Ben darilsam da kussem de cok onemsenmedi ne de olsa bana AYIP olmazdi. Kucuk gelin daha 1yiilik. O da ilk zamanlar iyiydik ama sonradan onunla da tutturamadik kafayi. O da ezdi zaman zaman beni. Geçmişi dusununce kavgadan dolayi bazen hic uzulmuyorum ama gunumun o gunden sonra gunlerimin büyük cogunlugu ben o hakaretleri niye ettim keske kendime hakim olsaydim uzuntusuyle geciyor. Ne olursa olsun agirlik hep onlarda kaldi yine onlara bisi olmadı uzulen aci ceken benim çünkü yalnizim hem de her yönüyle. O kavgada hakliydim ancak ettigim sacma sapan laflarla direkt olarak haksiz oldum. Annem uzuluyor gelmiyolar diye. Zaten ne annemi ne de beni tiye aldilar ama bu darginlik boyle darginlik da hic güzel olmadi yakismadi su mbrk gunlerde..Özür dilesem beni ablamazlar hepten asagilik yerine kotarlar. Bi de onlar benm canimi siktiklarinda hicbi zaman onem vermemislerdi benim darginligima. Hos ben de ne diyorum onlar zaten beni hic insan yerine koymamislardi ki..
Kisacasi evden işe işten eve hicbir faaliyeti, cevresi dostu arkadaşı olmayan kimseyle görüşmeden kalitesiz bir hayatin merkezindeyim. Hele ki şu sıralar izinli oldugum icin hepten evde hapsolmus bos bos gunlerimi gecirmekteyim.

Genişletmek için tıkla...