Kandırıldım

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Yani orda sigorta da almadınız maaş da almadınız. Ben sizin yerinizde olsam hukuki olarak uğraşırdım bunlarla. Mutlaka elinizde kanıtlar vardır. Mesaj vb.

Dediginiz kadar cirkrflerse bunun peşini de bırakmazlar. Devamı gelir uzak dursanız bile.
 
Çok geçmiş olsun. Bunu bir tecrübe olarak düşünün bu genç yaşınızda yaşamışsınız bundan sonra adımlarınızı daha dikkatli atarsınız. Eminim bundan sonra ki iş hayatınız daha başarılı olacak.
 
Üzülme lütfen hayat böyle bişey. İnsan kazık yiye yiye tecrubelenıyor malesef. Sen gene yol yakınken döndün daha vahim sonuçlar olabilirdi. Sakın pes etme. Görürsün bak bu olay seni güçlendirecek. Çok iyi bir mimar olacaksın
 
Cok üzüldüm yasadiklarina . Bizde aileden yasadik , baska bir kazik. Uzerinden uzun zaman gecti. simdi bile uzulurum . Ama cok degil.
Çünkü olanla , ölene çare yok.
Simdi o olay hic olmamis farzet ve önüne bak . Yine ayni heyecanla calis ve guzel yerlere ulaş.
Ailen zaten destek olmus , sende ileride onlara destek olursun. Aile demek bu demek zaten. Üzme kendini🌷
 
Bunlar hep tecrübe. Benzer şeyler yaşadım. Belki ileride 300.000 veya 3.000.000 kaybedecek bir işe girecektiniz. Daha büyük paralar kaybedecektiniz. Yaşadığınız olay size ders olsun. Önünüze bakın.
Şimdi toparlanıp iş bulma zamanı. Mimar olarak iyi bir kazancınız olursa o parayı ailenize fazlasıyla geri ödersiniz.
 
Yazıklar olsun
Lütfen üzülmeyi bırakın
Bu yaşananlar sizi enayi yapmaz
Ama onları karaktersiz yapar
Ve inanın Allah yanlarına bırakmaz
 
İyide siz orda stajyer gibiymişsiniz ne olandan bitenden haberiniz olmuş ne gelip gidenden. Neden ödeme yaptınız ki? Hak yiyenler cezasını bulur merak etmeyin. Allaha havale edin toparlanın ve daha güçlü olmak için tekrar yola çıkın. O insanlarda size kıskanarak baksın.
 
Buraya kaçıncı yazışım, silişim bilmiyorum.. kafam o kadar karışıkki kendimi toparlayamıyorum. sadece içimi dökmek istedim size,
bu yılın gelmiş geçmiş en büyük enayilik konusudur bu net söylüyorum! Hani benim kadar saf salak biri daha yoktur şu sitede kendime o kadar kızgınım ki anlatamam başıma ne geldiyse Allahın belası bu iyi niyetimdem geldi.

Ben üniversiteden yeni mezun olmus kendi halinde kimsenin etlisine sütlüsüne karısmayan sıradan bırıydım bundan 3 ay öncesine kadar. mimarlıktan mezun oldum kendime yavastan iş ararken bir sabah gözümü üniversiteden yakın arkadasımdan gelen bi teklifle açtım gözümü
babası kira almadan ücretsiz ofis verecekmiş gel dedi kendim işimizin basına gecelim. bende önce bir tecrube kazalım baska işte çalışalım kafasındayım. birde ortak dısardan arkadasımız daha 3 ortak olalım dedi, ben çok tanımıyordum ama diğer arkadasım baya samimiydi, Bunlar benim aklıma
bir güzel girdiler ben bütün düşüncelerimi yıktım yazık saf ben gunlerce ayakları yerden kesilmiş ' ben kendi işimi kuruyorumm' diye diye ağzım kulaklarımda ortalıkta gezdim durdum. ( bu arada bu erkek olana X diyelim)

Velhasılkelam işe başladık, 3 ortak. evimden 3 saat uzaklıktaki işime haftasonum dahi olmadan sabah 5 aksam 11 olarak aylarca devam ettim 1 kurus dahi kasadan almadan. gelirimiz evet çok guzel vardı ama giderimizde vardi. baslarda sorun etmedim işime aşırı bağlanmıştım resmen aşkla yapıyodum ne mesafe ne yorgunluk viz geliyordu.
Gelirimiz biraz daha büyüsün elbet maaşlarımızı cebımıze koyarız kafasındaydım nasıl heyecanlıydım göreceksiniz ama ilk paramı kazanacaktım.
bu gelir-gider para işleriyle diğer kız arkadasım ilgileniyordu ben sadece mimarlık yapıyordum, şirket diğer erkek olan arkadasın üzerineydi zaten
gunler böyle ilerlerken bizim yaptıgımız işlerde ufak tefek borclar kaldıgını fark ettim, iş aldıkça öderiz giderlere gitti vs diyorlar tamam diyorum cok kafama takmıyorum mıktarlar ufak yansıtılıyor bana çünkü.

Bu sure içerisinde erkek olan ortagımla çok fazla sorun yasamaya basladım psikolejik yönden inanılmaz baskı, mobbing, patronluk taslamaya çalışmalar ne ararsanız var.
Surekli kavga gürültü haline girince ben en sonunda kız arkadasıma ben çıkıyorum ortaklıktan dayanamıyorum dedim biraz sure gecti ustunden, konustuk karar verdik ortaklığı bitirdik, borcları 3 e bolecegız dediler şirket benim adıma olmamasına ragmen bölelim tamam dedim, ortaklıktan cıkmak istediğimi duyan Bu x in ailesi de bana bir hakaretler ki sormayın! ne namus ne halsiyet bıraktılar anasından ayrı kardesinden ayrı tehdit yedim yok numaranı istanbula yayarızdan tutun da evinizi basarız'a kadar ve bana bunları demelerının tek sebebi ortaklıktan cıkmıs olmam. cok gecmeden bir öğrendim ki 90 bin tlymiş meğerse borc! yarabbim yazarken bile fenalık basıyor.. diyeceksiniz
ayakta mı uydun, çokta haklısınız kendime o kadar kızgınımkı ama bana söylenmedi hiç bir sekilde öğrenemedim hesap işleri zaten benden değildi benim görevim neyse ben onun dışına pek çıkmadım kimsenin işine burnumu sokmadım, evet belli bir borc oldugunu biliyordum fakat bu kadar oldugunu hiç bir sekilde bilmiyordum yansıtılmadı bana. ben bu kadarını ödemem parayı bu x yemiş belliki bana kart geçmişini getirsin diye kendimi yırttım, en sonunda bu kadar ısrarlara ragmen ailesi attı ve tek tek hesap cıkardım parayı baya baya yediğini gördüm. Bu parayı kimsenin benden istemek gibi bir hakkı zaten yoktu cunku sirkette herhangi bir olayım yok imza kefil senet hiç biseyim yani çalışan olarak bile gözükmüyordum. ama bu borclular dinlermi? kapımıza kadar dayandılar babam yaklasık üstüme düşen miktarda 30 bın kadar bir ödeme yaptı.

işte butun olayımda burda başladı butun heyecanım, sevincim mutluluğum gitti, normalde o kadar şen şakrak ben gitti yerine bombos bakan birisi geldi. o kadar suclu o kadar salak hissediyorum ki aylarca verdiğim emeğim vaktim zamanım çöp oldu 5 kuruş kazanıpta cebime koymadığım bir işten borclu cıktım. üstüne o kadar yoruldum, inanılmaz bir baskıya psikolejik şiddete mobbinge maruz kaldım. ailemin yüzüne bakamıyorum, stresten yuzum boynuma kadar sivilcelendi ağır bir sivilce tedavisine basladım gece uykularım zehir oldu kendimi toparlayamıyorum herseyi gectim aileme karsı o kadar mahcubum ki cektiğim vicdan azabını Allah dusmanıma yasatmasın. bağıra çağıra ağlamayı o kadar istiyorum ki kendimi sıkmaktan onu bile yapamıyorum yuzum kasılıyor sanki o göz yaslarım bir sekilde akamıyor içimi bosaltamıyorum, çenem o kadar acıyor kı kendimi sıkmayı bırakamıyorum. resim yapardım tasarım yapardım hiç birini kafamı toparlayıp yapamıyorum bundan 3 ay öncesine kadar psikoloğa gidecek en ufak derdim yokken simdi gitsemmi acaba kendimi toparlayamama yardımcı olurmu yoksa biraz kendi halimde mi kalmam gerekli bilmiyorum butun dogrularımı unuttum karanlik bir odanın ıcınde etrafımı goremıyorum sanki. hiç birseyi olumlu dusunemıyorum cocuklugumdan beri hayalını kurdugum mesleğin okulunu en iyi sekilde bitirdim tam kavustum derken öyle bir sendeledim ki, mesleğime birdaha dönebileceğimi sanmıyorum. yıllardır girer okurum bdv bölümünü böyle bir dertle buraya gelmek varmış nasipte
çok uzun oldu hakkınızı helal edin.
Canım çok üzüldüm hepimiz insanız hepimizin başına gelebilecek şeyler bunlar. Daha yolun başımda kötü bir tecrübe yaşaman seni yıldırmasın. Böyle şerefsizleer yüzünden yıllardır hem sebin hem ailenin emek vererek eline aldığın mesleğini bırakma. Her şerde de bir hayır vardır belki bu seni iş hayatına girdiğinde daha uyanık zinde vesorgulayıcı bir insan olmanı sağlayacak. Ailene de inş düzgün bir iş bulduğunda fazlasıyla parayı verip gönüllerini alırsjn.insanız herşey bizim için. Şimdi kendini suçlamaktan vazgeç ve toparlan. Şansın bol olsun.
 
Tek merak eden ben miyim ya 90 bin neye borç?
Ne iş yapıldıysa hayrına yapılmadı ya, bir ödeme alındı ama size kuruş gelmedi.
Size ödenen yok, çalışma yani gelir var ortada ama borç dünya kadar.
Aklınız alıyor mu bunu?

Ne borca inandım ne başka bir şeye, bir güzel dolandırılmışsınız.
Parayı ödediğinize dair bir delil de olacağını sanmıyorum.
Size borçlu olunan 30 bini, sizden tahsil etmişler anlaşılan😂😂

Neyse ki meblağ çok büyük değil, fecaati de olabilirdi, bununla geçmiş olsun.
 
Hicbirsey imzalamayin 5 kurusta para vermeyin ,hesabi tutanlarin sorunu ,em ufak bi telefon vs gelirse savciliga gidin
 
Buraya kaçıncı yazışım, silişim bilmiyorum.. kafam o kadar karışıkki kendimi toparlayamıyorum. sadece içimi dökmek istedim size,
bu yılın gelmiş geçmiş en büyük enayilik konusudur bu net söylüyorum! Hani benim kadar saf salak biri daha yoktur şu sitede kendime o kadar kızgınım ki anlatamam başıma ne geldiyse Allahın belası bu iyi niyetimdem geldi.

Ben üniversiteden yeni mezun olmus kendi halinde kimsenin etlisine sütlüsüne karısmayan sıradan bırıydım bundan 3 ay öncesine kadar. mimarlıktan mezun oldum kendime yavastan iş ararken bir sabah gözümü üniversiteden yakın arkadasımdan gelen bi teklifle açtım gözümü
babası kira almadan ücretsiz ofis verecekmiş gel dedi kendim işimizin basına gecelim. bende önce bir tecrube kazalım baska işte çalışalım kafasındayım. birde ortak dısardan arkadasımız daha 3 ortak olalım dedi, ben çok tanımıyordum ama diğer arkadasım baya samimiydi, Bunlar benim aklıma
bir güzel girdiler ben bütün düşüncelerimi yıktım yazık saf ben gunlerce ayakları yerden kesilmiş ' ben kendi işimi kuruyorumm' diye diye ağzım kulaklarımda ortalıkta gezdim durdum. ( bu arada bu erkek olana X diyelim)

Velhasılkelam işe başladık, 3 ortak. evimden 3 saat uzaklıktaki işime haftasonum dahi olmadan sabah 5 aksam 11 olarak aylarca devam ettim 1 kurus dahi kasadan almadan. gelirimiz evet çok guzel vardı ama giderimizde vardi. baslarda sorun etmedim işime aşırı bağlanmıştım resmen aşkla yapıyodum ne mesafe ne yorgunluk viz geliyordu.
Gelirimiz biraz daha büyüsün elbet maaşlarımızı cebımıze koyarız kafasındaydım nasıl heyecanlıydım göreceksiniz ama ilk paramı kazanacaktım.
bu gelir-gider para işleriyle diğer kız arkadasım ilgileniyordu ben sadece mimarlık yapıyordum, şirket diğer erkek olan arkadasın üzerineydi zaten
gunler böyle ilerlerken bizim yaptıgımız işlerde ufak tefek borclar kaldıgını fark ettim, iş aldıkça öderiz giderlere gitti vs diyorlar tamam diyorum cok kafama takmıyorum mıktarlar ufak yansıtılıyor bana çünkü.

Bu sure içerisinde erkek olan ortagımla çok fazla sorun yasamaya basladım psikolejik yönden inanılmaz baskı, mobbing, patronluk taslamaya çalışmalar ne ararsanız var.
Surekli kavga gürültü haline girince ben en sonunda kız arkadasıma ben çıkıyorum ortaklıktan dayanamıyorum dedim biraz sure gecti ustunden, konustuk karar verdik ortaklığı bitirdik, borcları 3 e bolecegız dediler şirket benim adıma olmamasına ragmen bölelim tamam dedim, ortaklıktan cıkmak istediğimi duyan Bu x in ailesi de bana bir hakaretler ki sormayın! ne namus ne halsiyet bıraktılar anasından ayrı kardesinden ayrı tehdit yedim yok numaranı istanbula yayarızdan tutun da evinizi basarız'a kadar ve bana bunları demelerının tek sebebi ortaklıktan cıkmıs olmam. cok gecmeden bir öğrendim ki 90 bin tlymiş meğerse borc! yarabbim yazarken bile fenalık basıyor.. diyeceksiniz
ayakta mı uydun, çokta haklısınız kendime o kadar kızgınımkı ama bana söylenmedi hiç bir sekilde öğrenemedim hesap işleri zaten benden değildi benim görevim neyse ben onun dışına pek çıkmadım kimsenin işine burnumu sokmadım, evet belli bir borc oldugunu biliyordum fakat bu kadar oldugunu hiç bir sekilde bilmiyordum yansıtılmadı bana. ben bu kadarını ödemem parayı bu x yemiş belliki bana kart geçmişini getirsin diye kendimi yırttım, en sonunda bu kadar ısrarlara ragmen ailesi attı ve tek tek hesap cıkardım parayı baya baya yediğini gördüm. Bu parayı kimsenin benden istemek gibi bir hakkı zaten yoktu cunku sirkette herhangi bir olayım yok imza kefil senet hiç biseyim yani çalışan olarak bile gözükmüyordum. ama bu borclular dinlermi? kapımıza kadar dayandılar babam yaklasık üstüme düşen miktarda 30 bın kadar bir ödeme yaptı.

işte butun olayımda burda başladı butun heyecanım, sevincim mutluluğum gitti, normalde o kadar şen şakrak ben gitti yerine bombos bakan birisi geldi. o kadar suclu o kadar salak hissediyorum ki aylarca verdiğim emeğim vaktim zamanım çöp oldu 5 kuruş kazanıpta cebime koymadığım bir işten borclu cıktım. üstüne o kadar yoruldum, inanılmaz bir baskıya psikolejik şiddete mobbinge maruz kaldım. ailemin yüzüne bakamıyorum, stresten yuzum boynuma kadar sivilcelendi ağır bir sivilce tedavisine basladım gece uykularım zehir oldu kendimi toparlayamıyorum herseyi gectim aileme karsı o kadar mahcubum ki cektiğim vicdan azabını Allah dusmanıma yasatmasın. bağıra çağıra ağlamayı o kadar istiyorum ki kendimi sıkmaktan onu bile yapamıyorum yuzum kasılıyor sanki o göz yaslarım bir sekilde akamıyor içimi bosaltamıyorum, çenem o kadar acıyor kı kendimi sıkmayı bırakamıyorum. resim yapardım tasarım yapardım hiç birini kafamı toparlayıp yapamıyorum bundan 3 ay öncesine kadar psikoloğa gidecek en ufak derdim yokken simdi gitsemmi acaba kendimi toparlayamama yardımcı olurmu yoksa biraz kendi halimde mi kalmam gerekli bilmiyorum butun dogrularımı unuttum karanlik bir odanın ıcınde etrafımı goremıyorum sanki. hiç birseyi olumlu dusunemıyorum cocuklugumdan beri hayalını kurdugum mesleğin okulunu en iyi sekilde bitirdim tam kavustum derken öyle bir sendeledim ki, mesleğime birdaha dönebileceğimi sanmıyorum. yıllardır girer okurum bdv bölümünü böyle bir dertle buraya gelmek varmış nasipte
çok uzun oldu hakkınızı helal edin.
Belki söylemesi kolay diyeceksiniz. Ama siz bir insansınız. Elbette herkes gibi hata yapabilirsiniz. Bir kere hata yaptınız diye her gün kendinize ceza kesmek doğru mudur? Aynı hatayı örneğin çocuğunuz yapsa, kendinize yaptığınız gibi her gün çocuğunuza ceza mı keserdiniz yoksa ona şefkat gösterip hataları düzeltmeye mi calisirdiniz? Kendinize bu kadar yuklenmeyin ve şefkatli davranın derim ben. Bu bir dersti ve siz bu dersten ya çok daha öğrenmiş gelişmiş olarak çıkacaksınız ya da pes edip gideceksiniz. Boşuna dememişler dustugunde yenilmezsin kalkamadiginda yenilirsin diye. Her gün kendinizle düşman gibi kavga etmek malesef hiç birşeyi değiştirmeyecek ama şu andan sonra ne yapabilirim diye düşünmek size belki de çok daha fazlasıyla geri dönecek bilemezsiniz
 
Koca bir oha dedim. Belli ki çok iyi niyetli saf bir insansınız. Yahu ne imzanız var ne orda çalıştığınıza dair bir delil. Üste bile çıkardınız sigortasız çalıştırdılar oyaladılar diye. Evinize geldiklerinde de polisi arardınız üstüne bir de para alırdınız. O kadar zaman hiç mi demediniz ben nasıl ortağım buraya hani belge hani evraklar diye? Kaç yıl okul okumuşsunuz bu konularda da kendinizi geliştirmeniz lazım. Özel sektör çok acımasız yarın başka birinin yanında işe başlarsanız haklarınızı bilin yoksa böyle nice problemlerle karşılaşırsınız.
 
ortak gibi degil de maaşini alamayan bir calisan gibi calismissiniz. ortaklik isleri tehlikelidir, kardeşler arasinda is ortakligi olunca bile buyuk sikintilar cikiyor. madem ortaktiniz keske gelir gider isleri icin haftalik ve aylik toplantilar yapsaydiniz yani teklif etseydiniz. bir de imzalanan herhangi bir sey yoksa neden borcu odediniz ki?
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
X