emin ol kapandığım ilk aylarda bende senin gibi düşündüm. Hele ilk haftalar, bende bir gariplik var da dışarıdaki herkes bana bakıyor gibi geliyordu. Eski, yıllaaaaaardır yaşadığım halim daha iyi gibi geliyordu. Sonra daha önce yaptığım hiç bir şeyi yapamazmışım gibi... Hatta kapandığımı duyunca bir arkadaşımın ilk sorusu şu olmuştu "Nasıl yani, evlenirken sen şimdi türbanlı gelinlik mi giyeceksin?":) Düşündüm eskisi gibi heryere giremem, kısıtlanırım. Ama yok, denize de girdim, buz patenide yaptım, cafelere de gittim, sporda yaptım, arabada kullandım yada daha aklıma gelmeyen bir sürü şey. Bir kaç gerizekalı denize girdiğimde haşemadan dolayı "denize çöp poşeti düşmüş" yada araba kullandığımda "bunlar bile araba kullanıyor" gibi yorumlar yaptı evet ama inan bu daha teşvik edici:) Kısacası şimdi her neyin şüphesi varsa içinde emin ol daha çok yeni olduğu için. 6 ayda giyim tarzını tamamen değiştirmiş biri olarak direk alışmayı beklememek gerek zaten...
Haa bir de "namazlarımı bile tam kılamıyorken böyle bir şeye kalkışmam mantıksız" diye düşünüyorsanız size net söyleyebilirim ki bu bir vesvese. Bu vesveseyi düşünürken şunu da düşünün ki, herşeyin günahı da sevabı da ayrı. Namazdan ayrı sual olunacak, tesettürden ayrı, diğer günahlardan ayrı. Yani "önce namaza başlayayım, ileride namazlarımı da tam oturtup öyle tekrar kapanırım" yada "daha erken, acele ettim" diye düşünüyorsanız eğer, size tek bir soru "Yarının garantisi var mı?"
