Hani bazen bir şeyi çok istersin ya, Allah'ım olsun, nolur nolur diye her gece dua edersin.
Olursa mutlu olacağım dersin, o kadar eminsindir, sanki sonunu görüyormuşçasına.
Ve bir gün olur ve sen keşke olmasaydı dersin.
O anki mutluluk sanki boğazına takılır, yutkunmak istersin, bitsin geçsin ama faydası yoktur, takılmıştır bir kere.
Ve o an anlarsın, bazı şeyleri zorlamaya gerek yoktur.
İşte öyle bir şeydi o an.
Ama neyseki geçti !
Bu hisler ve düşünceler altında eziliyorum ,kendime bunu neden yapıyorum anlamış değilim.
Elbette bir gün bana da Gün doğacak, Güneşin sıcağın da dim dik ayağa kalkıp gölgeme 'yürü' diyebileceğim.. Işte o an benim dönüm noktam olacak.. ve bütün olumsuzluklar arkamda kalacak.