Kardeş kardeşi kıskanır mı

Kıskanır. Benim ablam elinde olsa 1 kaşık suda boğar beni.
Kendimi bildim bileli bana zorbalık yaptı. En son kafamda cep telefonu parçaladı.
Psikologa sordum. “Senin onun çocukluğunu çaldığını düşünüyor.” dedi. Aramızda 14 ay var. Ben doğunca o evin küçüğü olmayı kaybetti.
Kardeş olmaya kan bağı yetmiyor. Benim ablamdan başka düşmana ihtiyacım yok.
 
Bir arkadaşım vardı kardeşim beni çok kıskanıyor falan diye geziniyordu. Sonra ben kardeşine bir avm de denk geldim. Oturduk konuştuk, kendisi sohbet ederlen ablasının çok takıntılı olduğunu ve herkesin onu kıskandığını düşündüğünü söyledi. Bu sebepten ötürü ablasıyla görüşmediğini ve asla istemediğini söyledi.
O günden beri kimsenin boş yere uzaklaşmadığını anlamış oldum :D
 
Kıskanır. Benim ablam elinde olsa 1 kaşık suda boğar beni.
Kendimi bildim bileli bana zorbalık yaptı. En son kafamda cep telefonu parçaladı.
Psikologa sordum. “Senin onun çocukluğunu çaldığını düşünüyor.” dedi. Aramızda 14 ay var. Ben doğunca o evin küçüğü olmayı kaybetti.
Kardeş olmaya kan bağı yetmiyor. Benim ablamdan başka düşmana ihtiyacım yok.
2. Çocuk fikrine zaten uzaktım ama bunu okuduktan sonra tamamen bitmiştir.
 
2. Çocuk fikrine zaten uzaktım ama bunu okuduktan sonra tamamen bitmiştir.
Her çocuk aynı olmaz ki. Misal ablamla ben. Ablamın beni bir kere kıskandığını bilmem, 24 senelik ömrümde bir fesat bakışını bile yakalamadım aksine çocukken ben kıskanırdım onu babamdan😅 kardeş konusu açıldığında delirirdim. Bence bir kardeşimiz daha olsa fazlasıyla problem çıkarırdım. Bu konularda genelleme yapmak çok doğru değil. (Bu arada arada bir keşke bir kardeşimiz daha olsaydı demiyor değilim😀)
 
Her çocuk aynı olmaz ki. Misal ablamla ben. Ablamın beni bir kere kıskandığını bilmem, 24 senelik ömrümde bir fesat bakışını bile yakalamadım aksine çocukken ben kıskanırdım onu babamdan😅 kardeş konusu açıldığında delirirdim. Bence bir kardeşimiz daha olsa fazlasıyla problem çıkarırdım. Bu konularda genelleme yapmak çok doğru değil. (Bu arada arada bir keşke bir kardeşimiz daha olsaydı demiyor değilim😀)
Bizde kalabalık bir aileyiz ama şansıma benimkiler hep erkek. Erkek olunca zaten kavga etme şansınız da yok :D he tamam diyor ve geçiştiriyor.
 
Sülalemde var böylesi. Ben hala çözemedim ama sanırım küçüklükten kalma bir travması var. Kıskanan kişiyi halaları vaktinde şişirmiş annesi için. Bir yıl kadar bir süre aileden uzakta kalmış. Anneyle bağı yok. Bir de okuldan da atılınca lise okuyamadı. Kardeşi özel okulda okudu mesela. Kendisini diğer kardeşlerinden akıllı görüyor ki doğruluk payı olabilir aslınd. Aynı erkeği sevmişliği ve kardeşinin kapmışlığı var. Sonra evlendiler. Kardeşinin kocası zengin sayılırdı. Büyüğü yine kıskandı. Bazı olaylar yaşanınca aile kardeşe taraf oldu. Hala kıskanıyor. Dışarıdan bakanlar büyüğün kıskanç olduğunu bilir ama kendileri kabul etmez. Narsist de zaten. Ona kalsa kardeşi kıskanıyor onu :KK48: kardeş de az şeytan değil yalnız, o da kışkırtıyor bazen.
 
Var ben biliyorum bir tane. Anlatır durur kardeşlerinin kendisini kıskandığını. Kardeşlerini bilemem ama kendisi onları kıskanıyor yüzde yüz.
 
2. Çocuk fikrine zaten uzaktım ama bunu okuduktan sonra tamamen bitmiştir.
Doğuştan getirdiğimiz bir takım karakter özelliklerimiz de olsa bence burada büyük sorumluluk ebevenlerde.

Çocuklarımın arası 22 ay. Ne küçüğe sen küçüksün sus dedim, ne büyüğe sen büyüksün idare et dedim. İkisi de çocuk çünkü. Eşit davranmak için kendimi paralamıyorum, kimin neye ihtiyacı varsa onu karşılamaya çalışıyorum.

Oğlumu, kızımın doğumuna 3-4 ay varken kreşe başlattım. Kardeşi ile evden ayrılmasını bağdaştırsın istemedim. Kardeşi doğduğunda sevsin diye zorlamadım. Nitekim kızım ayaklanana kadar oğlum onu yoksaydı :) İlişkilerini kendileri başlattılar.

Kızım Nisan 4, oğlum Haziran'da 6 yaşına girecek. Aralarında gözlemlediğim bir kıskançlık yok.

Olayın kısacası, kardeşleri zorlamak yerine, ikisine de hakettikleri gibi birey olarak davranınca işler yolunda gidiyor.
 
Doğuştan getirdiğimiz bir takım karakter özelliklerimiz de olsa bence burada büyük sorumluluk ebevenlerde.

Çocuklarımın arası 22 ay. Ne küçüğe sen küçüksün sus dedim, ne büyüğe sen büyüksün idare et dedim. İkisi de çocuk çünkü. Eşit davranmak için kendimi paralamıyorum, kimin neye ihtiyacı varsa onu karşılamaya çalışıyorum.

Oğlumu, kızımın doğumuna 3-4 ay varken kreşe başlattım. Kardeşi ile evden ayrılmasını bağdaştırsın istemedim. Kardeşi doğduğunda sevsin diye zorlamadım. Nitekim kızım ayaklanana kadar oğlum onu yoksaydı :) İlişkilerini kendileri başlattılar.

Kızım Nisan 4, oğlum Haziran'da 6 yaşına girecek. Aralarında gözlemlediğim bir kıskançlık yok.

Olayın kısacası, kardeşleri zorlamak yerine, ikisine de hakettikleri gibi birey olarak davranınca işler yolunda gidiyor.
Herkesin harcı değil böyle davranmak. Ama size maşallah. Aynı ana baba büyüttüğü halde çok farklı olan insanlarda var. Ben bunun kişilikle de alakası olduğunu düşünüyorum.
 
Herkesin harcı değil böyle davranmak. Ama size maşallah. Aynı ana baba büyüttüğü halde çok farklı olan insanlarda var. Ben bunun kişilikle de alakası olduğunu düşünüyorum.
Haklısınız, fıtrat denen bir şey var muhakkak. Benim kız kardeşimin ve benim karakterlerimiz hakkında dağlar kadar fark var. Ancak anne babalık burada devreye giriyor. Çocuklarımızı nerede destekleyip, nerede frenlememiz gerektiğini anlayacağız ki fıtrat denen şey değil bilinç çocuğu yönetsin.
 
Back
X