Kardeş Şart Değil

23 yaşındayım tek çocuğum ve kardeşim olmadığı için mutluyum evin tek çocuğu olmak şımartılmak daha çok hoşuma gidiyor, kardeş eksikliği duygusu yaşamıyorum birbirinden güzel 4 tane kızlı erkekli kuzenlerim var en küçüğü 1 yaşında bebek, en büyüğü benden 3 yaş küçük. Annem zaten ablam gibi. Kardeşlik duygusunu onlarla tamamlıyorum ben de
Benim kızımda tek kalacak sanırım. Umarım oda sizin gibi düşünür büyüyünce. Bize kızmaz.
 
Başlığın kendimi teselli etmek için söylediğim bir iddia mi yoksa mantığa dayandırılmış bir düşünce mi olduğuna karar veremiyorum.
4 yaşında bir yavrum var. Kendinden küçükleri cok seviyor sarılıyor koruyor. Eminim kardeşi olsa onu da çok sevip anlaşacak. Şimdilik kardeş kavramını tam olarak anlayamadı da benim kardeşim nerede diye sorduğu oldu.
Ben ise ikinci bir çocuk istemiyorum.
Bunun sebebi daha çok günümüz şartlarını olumsuz bir tablo oluşturması...
Salgın, ekonomik gidişatın berbat hali, toplumsal ve sosyal çöküş, doğanın tahribatın insan hayatına etkisi, insan sağlığı ve beslenmesinde oynan oyunlar her şey beni korkutuyor. Sahip olduğum çocuğuma yetebilme endişesi yaratıyor.
Öte yandan kardeşi olmazsa bir destekten mahrum kalacağı düşüncesi de hakim.
Benim de dört kardeşim var ama pek bağımız yok telefonla dahi görüşmeyiz ama yılda 2-3 defa görüşürken o kardes sıcaklığını hissederiz. Olmasaydilar sanirim hayatımda pek eksik olmazdı buna rağmen cocuguma karşı boyle bir sorumluluk hissediyorum.
Kardeşi olmayanlar ne hissediyor diye merak ediyorum.
Cevabı vermişsiniz aslında yazınızda. Sizinde kardeşiniz var ama olmasada eksikliğini hissetmem demeniz özetliyor. Bende tek çocuğum zaten hiç olmayan birseyin eksikliğini hissetmen mümkün olmuyor. Olupta hissedememek daha kötü
 
Cevapları böyle ummamistim açıkçası.
Bir çocuğu daha maddi anlamda buyutebilirim.
Manevi anlamda da kendimde o gücü hissediyorum. Ama geleceğe güvenmiyorum.
Birimiz annelerimizin zamanıyla günümüz şartlarını kiyaslayip daha iyi halde olduğumuzu iddia etmiş.
Değiliz
Asgari ücretle beş çocuk büyüdük
Simdi mümkün mü
Evimizi kendimiz yaptik
Simdi mümkün mü
Eğitim ve sağlık hakkında bu kadar uçurum yoktu
Simdi özele gitmezsek ne o zorlu sinavlardan geceriz ne sağlık buluruz
Eskiden sokakta oynardık okula yürüyerek giderdik
Simdi mumkun mü
Yediğimiz meyve sebze mis kokardı
Simdi bulmak mümkün mü
Dünya böyleyken çocuk düşünmek hele de birden fazla mumkun mü?
Keske çocuklarımıza huzurlu güvenli bir dünya birakabilsek
Tek çocuk annesi olarak, çocuk çok fazla ihtiyacını hissediyor. Küçükken değil, büyüdükçe. Şimdi 11 yaşında, pek çok duygudan ve oyundan eksik büyüdü. Kendi kardeşlerim olduğu İçin biliyorum. Yetişkin olduğunda kendi ayakları üzerinde duracağını farz etsek bile, eksik bir çocukluk geçiriyor.

yani kardeşi olup harika bir hayatı olacağını garanti edemiyoruz belki Ama tek kardeş olup harika bir hayatı olacağını nasıl garanti edebiliyoruz ki?

bir çocuğa gücü yetenin, 2. Ye de gücü yeter. Çocuk her şeyin en özeliyle büyütülmek zorunda değil. Hani 3-4 artık imkanın olursa yaparsın ama 2. Çocuk olunca her masraf ikiye katlanmıyor. Yanında artısı, çocuk her zaman ayrılmaz bir bağı olan bir yoldaşa sahip oluyor.

Evet pek çok kişi kardeşleriyle mesafeli olabilir ama ondan çok daha fazla kişi kardeşleriyle çok iyi. Ama bu normalleri olduğu İçin, bunu belirtme ihtiyacı duymuyorlar.

bu konuda 11 yıllık tecrübesi olan biri olarak, Tek çocuk büyütmek, 2 çocuk büyütmekten daha zor.
 
Başlığın kendimi teselli etmek için söylediğim bir iddia mi yoksa mantığa dayandırılmış bir düşünce mi olduğuna karar veremiyorum.
4 yaşında bir yavrum var. Kendinden küçükleri cok seviyor sarılıyor koruyor. Eminim kardeşi olsa onu da çok sevip anlaşacak. Şimdilik kardeş kavramını tam olarak anlayamadı da benim kardeşim nerede diye sorduğu oldu.
Ben ise ikinci bir çocuk istemiyorum.
Bunun sebebi daha çok günümüz şartlarını olumsuz bir tablo oluşturması...
Salgın, ekonomik gidişatın berbat hali, toplumsal ve sosyal çöküş, doğanın tahribatın insan hayatına etkisi, insan sağlığı ve beslenmesinde oynan oyunlar her şey beni korkutuyor. Sahip olduğum çocuğuma yetebilme endişesi yaratıyor.
Öte yandan kardeşi olmazsa bir destekten mahrum kalacağı düşüncesi de hakim.
Benim de dört kardeşim var ama pek bağımız yok telefonla dahi görüşmeyiz ama yılda 2-3 defa görüşürken o kardes sıcaklığını hissederiz. Olmasaydilar sanirim hayatımda pek eksik olmazdı buna rağmen cocuguma karşı boyle bir sorumluluk hissediyorum.
Kardeşi olmayanlar ne hissediyor diye merak ediyorum.
Kardeş candır.. Sizin yazınızı okudum ve kardeşlerimin olmadığını varsayarak bir baktım hayatıma... Bomboş geldi.. Hele ki ablam olmasa bilemiyorum düşünmek bile istemiyorum.. Bu hayatta hiçbirşeyin ortadan kaldıramayacağı tek şey kan bağıdır ben buna inanırım.. Eşim dediğin insanla bile arana soğukluk girer uzaklaşabilirsin ondan vazgeçebilirsin ama kardeş bambaşka ne olursa olsun birbirinizden vazgeçmez ve hep birbirinizin yanında olursunuz ben buna eminim.Kardeş bu hayata destekçi demek en yakın en güvenilir arkadaş demek.. Allah korusun bir hastalığa yakalansan ne bilim ilik gerekse böbrek gerekse.. Vs ilk arayacağım insan kardeş olur yanında ilk olacak kişi kardeş olur daha ötesi var mı yaa.. Ama sizi de anlıyorum çok çok zor bir çocuk bile zorken ikinciyi düşünmek sizi endişelendiriyor ama bilmiyorum ki çocuğunuz için iyisi mi olur?? Ben ilk bebeğime hamileyim çok sıkıntılar yaşadım zor hamilelik yaşadım ama sanırım bende çocuğuma kardeş yapma fikrşndeyim kendim düşününce kötü olduğum durumu çocuğuma yaşatamam sanırım.. Biraz büyütüp bir kardeş yaparım Allah verirse tabi.. Bir de benim bir arkadaşım var çok yakın arkadaşım tek çocuk ve annesini kaybetti çok zor zamanlar yaşadı ve bana evlendiğimde dedi ki eğer çocuk sahibi olmayı düşünüyorsan ona kardeş yaparsan yap. Ona kardeş yapmayacaksan hiç yapma eğer tek çocuk yapıp onu bu hayatta yalnız bırakırsan sana hakkım olsun dedi..
 
Başlığın kendimi teselli etmek için söylediğim bir iddia mi yoksa mantığa dayandırılmış bir düşünce mi olduğuna karar veremiyorum.
4 yaşında bir yavrum var. Kendinden küçükleri cok seviyor sarılıyor koruyor. Eminim kardeşi olsa onu da çok sevip anlaşacak. Şimdilik kardeş kavramını tam olarak anlayamadı da benim kardeşim nerede diye sorduğu oldu.
Ben ise ikinci bir çocuk istemiyorum.
Bunun sebebi daha çok günümüz şartlarını olumsuz bir tablo oluşturması...
Salgın, ekonomik gidişatın berbat hali, toplumsal ve sosyal çöküş, doğanın tahribatın insan hayatına etkisi, insan sağlığı ve beslenmesinde oynan oyunlar her şey beni korkutuyor. Sahip olduğum çocuğuma yetebilme endişesi yaratıyor.
Öte yandan kardeşi olmazsa bir destekten mahrum kalacağı düşüncesi de hakim.
Benim de dört kardeşim var ama pek bağımız yok telefonla dahi görüşmeyiz ama yılda 2-3 defa görüşürken o kardes sıcaklığını hissederiz. Olmasaydilar sanirim hayatımda pek eksik olmazdı buna rağmen cocuguma karşı boyle bir sorumluluk hissediyorum.
Kardeşi olmayanlar ne hissediyor diye merak ediyorum.
Şu anki çocuğunuz kız çocuğu mu bilmiyorum ama benim 6 yaşında bi kızım var 6 aylıkta bi kardeşi var şuan kardeşini öyle çok seviyor ki sahipleniyor kardeşiyle ilgili hayaller kuruyor sanki kız çocukları bi kardeşi hak ediyor gibi daha bi anaç oldukları için her şeye rağmen bi kardeşi olmalı bence
 
Şu anki çocuğunuz kız çocuğu mu bilmiyorum ama benim 6 yaşında bi kızım var 6 aylıkta bi kardeşi var şuan kardeşini öyle çok seviyor ki sahipleniyor kardeşiyle ilgili hayaller kuruyor sanki kız çocukları bi kardeşi hak ediyor gibi daha bi anaç oldukları için her şeye rağmen bi kardeşi olmalı bence

Benimki erkek. "kardeş olmasın bomba atarım üstüne." diyor. Benimki de çok sever kardeşi olsa bence.
 
Başlığın kendimi teselli etmek için söylediğim bir iddia mi yoksa mantığa dayandırılmış bir düşünce mi olduğuna karar veremiyorum.
4 yaşında bir yavrum var. Kendinden küçükleri cok seviyor sarılıyor koruyor. Eminim kardeşi olsa onu da çok sevip anlaşacak. Şimdilik kardeş kavramını tam olarak anlayamadı da benim kardeşim nerede diye sorduğu oldu.
Ben ise ikinci bir çocuk istemiyorum.
Bunun sebebi daha çok günümüz şartlarını olumsuz bir tablo oluşturması...
Salgın, ekonomik gidişatın berbat hali, toplumsal ve sosyal çöküş, doğanın tahribatın insan hayatına etkisi, insan sağlığı ve beslenmesinde oynan oyunlar her şey beni korkutuyor. Sahip olduğum çocuğuma yetebilme endişesi yaratıyor.
Öte yandan kardeşi olmazsa bir destekten mahrum kalacağı düşüncesi de hakim.
Benim de dört kardeşim var ama pek bağımız yok telefonla dahi görüşmeyiz ama yılda 2-3 defa görüşürken o kardes sıcaklığını hissederiz. Olmasaydilar sanirim hayatımda pek eksik olmazdı buna rağmen cocuguma karşı boyle bir sorumluluk hissediyorum.
Kardeşi olmayanlar ne hissediyor diye merak ediyorum.

Benim kardeşim yok ve eksikliğini en çok nerede hissettiğimi anlatayım Annemle babama çok düşkünüm ve evli olmama rağmen iç içe yaşarız (Zaten kızıma da onlar bakıyor) Yani onların en ufak bir sıkıntısı benim de sıkıntım olur İşte bunları paylaşacak kimse yok Evet eşim var kuzenlerim var her zaman dertleşebileceğim ama ben annemle babamı benim kadar düşünen bir kişi daha olsun isterdim.
Öte yandan tabi ki kardeşim yok diye kendimi harap etmiyorum Allah nasip etmemiş
Teyzemin 4 çocuğu var yıllardır miras yüzünden hepsi birbirine küs. Esimle görümcem konuşmuyor (bambaşka bir konudan ötürü) vs vs

Ha son olarak kardesi olmayan bir anne olarak kendi kızını kendi isteginle tek çocuk bırakır mısın diye sorarsan asla derim. İnşallah bir hatta iki kardeşi daha olsun istiyorum
 
İçinde bulunulan hiç bir dönemde insanlar dünya çok güzel ,her şey mükemmel gidiyor dememiş ama insanoğlu da çoğalmaktan vazgeçmemiş..Dört kız kardeşiz iyiki de böyleyiz..Anne ve babamızı aynı anda kaybettik..
Küçükken de bağlarımız çok kuvvetliydi onları kaybedince iyice güçlendi birbirimize sarıldık..Yaralarımızı beraber sarmaya çalışıyoruz..Eğer onlar olmasaydı şu koca dünyada böyle bir acı ile nasıl baş edebilirdim bilmiyorum..Rabbim hepimize mutlu huzurlu ömürler versin..Tek oğlum var ve kardeşi olması için tedavi görüyorum inşallah da olur..
 
Tek çocuğum, 29 yaşındayım. Eskiden ablamin ya da abimin olmasını isterdim. Kafamda abla/abi profili vardı ve olsaydı hayalimdeki gibi oluruz diye düşünürdüm(eski mahalle dizilerindeki gibi bir ilişki). Yıllar geçince çevremde, etrafımda gozlemlediklerimle hayaller ve gerçeklerin çok farklı olduğunu gördüm; düşündüğüm gibi olanların yüzdesi çok az.
Ustelik kardeşlerden biri birl evlenince aynı samimiyeti devam ettirmek zor, evlenilen eş haklı olarak bu çizgide gitmek istemeyebilir. Bence bu kumar gibi, ustelik çok değişkenli parametreleri de var; bence o kadar riske girmeye değmeyecek bir kumar.
 
Başlığın kendimi teselli etmek için söylediğim bir iddia mi yoksa mantığa dayandırılmış bir düşünce mi olduğuna karar veremiyorum.
4 yaşında bir yavrum var. Kendinden küçükleri cok seviyor sarılıyor koruyor. Eminim kardeşi olsa onu da çok sevip anlaşacak. Şimdilik kardeş kavramını tam olarak anlayamadı da benim kardeşim nerede diye sorduğu oldu.
Ben ise ikinci bir çocuk istemiyorum.
Bunun sebebi daha çok günümüz şartlarını olumsuz bir tablo oluşturması...
Salgın, ekonomik gidişatın berbat hali, toplumsal ve sosyal çöküş, doğanın tahribatın insan hayatına etkisi, insan sağlığı ve beslenmesinde oynan oyunlar her şey beni korkutuyor. Sahip olduğum çocuğuma yetebilme endişesi yaratıyor.
Öte yandan kardeşi olmazsa bir destekten mahrum kalacağı düşüncesi de hakim.
Benim de dört kardeşim var ama pek bağımız yok telefonla dahi görüşmeyiz ama yılda 2-3 defa görüşürken o kardes sıcaklığını hissederiz. Olmasaydilar sanirim hayatımda pek eksik olmazdı buna rağmen cocuguma karşı boyle bir sorumluluk hissediyorum.
Kardeşi olmayanlar ne hissediyor diye merak ediyorum.
Bende kardeş düşünmüyor çocuğuma. Suçluluk hissi, kararsızlık, pişmanlık duymak istemiyorum da
 
Dünyada her zaman tarih öncesinde dahi olumsuz koşullar vardı. Bu yasadigimiz salgınlar, kötü ekonomik gidisat, doğa tahribi sadece bugüne özel değil. Klasikleşmiş bir laf vardır eskiden atalarımız dünya ile uyum içinde yaşardı diye. Bu da doğru değil tarım devriminden önce bile insanlar gittikleri yerlerde bir çok hayvan ve bitki türünün yok olmasına neden oldu. Kanıtları da var. Yani toplumun gidişatını düşünerek bence 2. Çocuğa karar vermeyin. Onun yerine kendi ailenize bakın eşiniz kızınıza iyi bir baba mı siz 2. Çocuk ile ilgilenmeyi kaldırabilir misiniz. Eğer cevabınız evetse yapın derim. Kızınız için çok iyi olur gerçekten kardeş gibisi yok. Ben kardeşlerimi düşünüyorum onlar olmasa hayatımda bir parçam hep eksik kalırdı.
 
Bence kardeş onemli
Genelde 2.çocuk dusunmeyenler hep kotu örnekleri gosterip bunun arkasina sığınıyorlar
Bakamam deyip istemiyorsaniz sizin karariniz ben biyolojik bagi onemseyen bir bireyim
İstisnalar beni baglamaz
İnsan ayni kandan ayni ortak ailede buyuyorsa bence bagi farkli.hayat arkadaşından bile daha yakin olabiliyor çünkü ayni ailede buyumussun.acısıyla tatlisiyla...
3kiz kardeşiz biz.ben ortancayim.
Ozellikle kardesimle çok iyiyiz.iyiki var .olmasa yoklugunu hissederdim.
Tek çocuk standartlari yuksek olabilir yasamda madden olur ama manen eksiktir bence.hep yalniz kalma korkusu ile mücadele etmek zorunda.hasta olsa destek yok basina is gelse destek yok.
Dediigm gibi bence kanbagi ile kurulan kardeslik arkadasliktan veya sonradan kurulan her bagdan daha onemli
Tek çoçuğum ve tek evladım var kardeş düşünmüyorum. Bu güne kadar hiçbirşeyin arkasına sığınmadım şükürler olsun. İstemiyorum, kaliteli yaşamı, gezmeyi, hayatı doya doya yaşamayı seviyorum ve kendimi yıpratmamak adına tek çoçukla kalacağım. Kendim tek çoçuk olduğum için herşeyi en iyi şekilde başarmayı bilirim. Çok kaliteli okullarda okudum ve eğitimim sayesinde çok güzel bir işim var bunun sayesinde çok güzel sağlam arkadaş ve dostlarım oldu. Hiçbir zaman yalnız kalacağım, aman tek başımayım demedim. Bu düşünceler ailede yetiştirme tarzında bitiyor biraz. Duygusal bakımında hiçbir eksikliğim yok çünkü herşeyi tek başına yapabilecek ve bunun bilince geleceğini hazırlayan bir insan kalkıp ne eşine ne başkasına minnet eder. Bu yüzden iyiki iyiki tekim.
 
Cevapları böyle ummamistim açıkçası.
Bir çocuğu daha maddi anlamda buyutebilirim.
Manevi anlamda da kendimde o gücü hissediyorum. Ama geleceğe güvenmiyorum.
Birimiz annelerimizin zamanıyla günümüz şartlarını kiyaslayip daha iyi halde olduğumuzu iddia etmiş.
Değiliz
Asgari ücretle beş çocuk büyüdük
Simdi mümkün mü
Evimizi kendimiz yaptik
Simdi mümkün mü
Eğitim ve sağlık hakkında bu kadar uçurum yoktu
Simdi özele gitmezsek ne o zorlu sinavlardan geceriz ne sağlık buluruz
Eskiden sokakta oynardık okula yürüyerek giderdik
Simdi mumkun mü
Yediğimiz meyve sebze mis kokardı
Simdi bulmak mümkün mü
Dünya böyleyken çocuk düşünmek hele de birden fazla mumkun mü?
Keske çocuklarımıza huzurlu güvenli bir dünya birakabilsek
İyi de o çocuğun sahibi sen değilsin ki Allah aynı şeyler var olan evladın içinde geçerli
Şöyle düşün çok bağlı olmasan da anne baban vefat ettiğinde senin acını kardeşlerinden daha fazla hissedebilecek kim var? Evladın kimin omzunda ağlayacak? Ya da kardeşlerin uzakta olsa dahi sevincinde sıkıntında aynı şeyleri hissetmiyorlar mi Alla kimseyi kimseye muhtaç etmesin ama ben kardeşin çok büyük bir nimet olduğunu düşünenlerdenim
 
B Belgisizamir Öncelikle şunu diyeyim bir kız kardeşim var. Iki kardeşiz. Aramızda 5 yaş var.
Sanki yakın arkadaş gibiyiz. En çok ona güvenirim.
Iyi biri şükür öyle kardeşim var.

Ama bende inşallah tek çocuk istiyorum..
Ikıncı çocuk ihtimali bile korkutucu geliyor.
Nedeni maddi manevi durumlar.
Sadece tek çocuğa iyi bir gelecek verebilirim.
Hiç bir şeyden eksik kalmadan büyüyebilir.
Bunda Sadece maddi algılamayın.
Mihenk taşı olan manevi ilgilenmeden de bahsediyorum.
Özel sektörde çalışıyorum. Eve geldikten sonra 4 5 saatim kalıyor. Sadece tek çocukla ilgilenebilirim.
Iki çocuk için maalesef şartlarım müsait değil.
O yüzden tüm ilgimi ve tüm sevgimi tek çocuğa aktaracağım.

Eğer maddi ve manevi parametreler yeterli ise siz bilirsiniz.. ama ikisinden biri istenilen düzeyde değilse bence ikinci çocuğu düşünmeyin. Iki çocuğa da haksızlık olur.

Ayrıca sırf yalnız kalmasın diye ikinci çocuk kararı bence çok risk. Iki kardeşin ileride iyi bir ilişkisinin olup olmayacağı çok duruma bağlı. Siz iyi yetişirseniz de mizaç doğuştandır. Dediğim gibi herkesin kardeşiyle arası iyi değil. Bu birçok parametreye bağlı.


Yani kendiniz istiyorsanız ilaveten maddi ve manevi şartlar müsaitse düşünün. Sırf kardeşi olsun diye 2.cocugu dünyaya getirmek çok risktir. Şartlarınız müsait değilse ve 2.bir çocuğu istemiyorsanız asla 2.çocuk kararı almayın. Bir çocuğun abla veya abiden önce onunla yeterli seviyede ilgilenecek bir anneye ihtiyacı var.
 
Son düzenleme:
Bir kardeşim var. Dünyalara değişmem. Yıkar, döker of demem. Çok çatık kaş bir tip olmama rağmen ona surat asamam. Ağladığını görürsem yıkılırım. O da bana çok iyidir hep aklındayımdır bilirim.

Fakat kızımın abla sorumluluğu almasını istemiyorum. Evet kardeş çok güzel, öyle böyle değil... Ben 7 yaşımdan beri her anımı ona böldüm. Ama o yemedi diye arkadaşlarımın doğum günü pastasını yemediğimi bilirim. E şuan bile online alışveriş yaparken ortak hesap kullanıyoruz. O sepete bir şey eklemeden nadirdir aldığım. Zaman ne gösterir bilmiyorum ama kızımın böyle bir sorumluluk almasını sanırım istemiyorum.

Bir de dünyanın, ülkenin hali var tabi... Onu düşününce annem beni aldırsaymışa kadar uzanıyor düşüncelerim...
 
Cocuk yetstrmek zor olsa gerek hele 2 tane..bana olaganustu gucleri varms gbi geliyo iki ve daha fazla cocuk annesi olanlarin..ama şu da bi gercek ki ablam olmasaydi cok cok buyuk bi bosluk olurms hayatımda..ayni skntyı mutlulugu paylastgn bi dost..bi bakisla konusmadan anlastgin arkadaşın..hic arkdsn olmasa bile birbrnze yettgnz kankaniz..sirdasiniz..sığındığıniz kisidir bazen..anne icn zordur belki ama kardesler icn guzeldir sanrm..
 
Back
X