Başlığın kendimi teselli etmek için söylediğim bir iddia mi yoksa mantığa dayandırılmış bir düşünce mi olduğuna karar veremiyorum.
4 yaşında bir yavrum var. Kendinden küçükleri cok seviyor sarılıyor koruyor. Eminim kardeşi olsa onu da çok sevip anlaşacak. Şimdilik kardeş kavramını tam olarak anlayamadı da benim kardeşim nerede diye sorduğu oldu.
Ben ise ikinci bir çocuk istemiyorum.
Bunun sebebi daha çok günümüz şartlarını olumsuz bir tablo oluşturması...
Salgın, ekonomik gidişatın berbat hali, toplumsal ve sosyal çöküş, doğanın tahribatın insan hayatına etkisi, insan sağlığı ve beslenmesinde oynan oyunlar her şey beni korkutuyor. Sahip olduğum çocuğuma yetebilme endişesi yaratıyor.
Öte yandan kardeşi olmazsa bir destekten mahrum kalacağı düşüncesi de hakim.
Benim de dört kardeşim var ama pek bağımız yok telefonla dahi görüşmeyiz ama yılda 2-3 defa görüşürken o kardes sıcaklığını hissederiz. Olmasaydilar sanirim hayatımda pek eksik olmazdı buna rağmen cocuguma karşı boyle bir sorumluluk hissediyorum.
Kardeşi olmayanlar ne hissediyor diye merak ediyorum.