Kardeşlikte hep biri daha fedakar, düşünceli, diğerkam oluyor bu genellikle büyük çocuktur.ikinci çocuk konusunu aylarca düşünüp tarttım diyebilirim. Benim kaygım hiçbir zaman dünyanın gidişatı veya maddiyat olmadı, biz üç kız kardeşiz, çok mutlu bir çocukluk ve yarı yetişkinlik geçirdik. Evlenene kadar birbirimize çok bağlıydık, dert ortağıydık, birimizin varlığı diğerine huzur verirdi. Hepimiz kariyer yaptık, bizimiz doktor birimiz diş hekimi birimiz çevirmen/yönetici oldu. Sonra evlilikler başladı ve aramıza yeni insanlar katıldı. İki kardeşim de kendi aile sorunlarına daldı. Ben onlardan geç evlendim, bekarken hersey güzeldi, sürekli onlara yardım için koşturdum, yeğenlerime baktım vs. ancak evlendikten sonra aslında ne kadar yalnız olduğumu anladım.
4 sene önce babam vefat etti, ana gibi yar olmaz lafı ne kadar doğruymuş onu öğrendim. Kardeşlerim sadece doğumumda geldiler, çocuğum 18 aylık, evime herhalde 4-5 kez gelmişlerdir, onun dışında görüşmedik, hep onların işi var ben onlara uyuyordum. Meğer ilişkimizi ben ayakta tutuyormuşum, çocuğum olduktan sonra bazı sorunlardan dolayı evden pek dışarı çıkamadım, onlar bu süreçte aramayınca ben de arayıp sormayı bıraktım, ayda yılda bir kez bir araya geliyoruz, büyük bir manevi boşluk falan da hissetmiyorum. Allah anneme uzun ve sağlıklı ömürler versin, kardeşlerim hikaye, başım sıkıştığında ya da dertleşmek için aradığımda hep kendi dertlerini anlatıyorlar, beni dinlemiyorlar bile. Kendi hayatımdan yola çıkarak çocuğuma kardeş yapmanın gereksiz olduğu sonucuna vardım, kardeşlik evlenene kadar mükemmel birşey, karşılıksız sevmeyi paylaşmayı öğrenir ancak gerçekten aşık olduğunda da bu duyguları öğrenme şansı var. İleri yaşlarda hayal kırıklığı çok kırıcı.
kıssadan hisse: dünyayı bırakıp kendi gerçek dünyanıza göre karar vermeniz lazım. En doğru kararı kendiniz verirsiniz, kimse sizin içinde bulunduğunuz şartları sizden iyi bilemez. Olumlu yorum yazanlar kadar olumsuz yazanlar var, hepsi doğru, hepsi yaşayanın kendi gerçeği. Kardeşliği tam yaşayanlara ne mutlu.
İkinci çocuk kararını etkileyecek birinci şey kendi deneyimlerimiz, ikincisi kendi gerçeklerimiz (maddi durum, yaşadığınız coğrafya, eşiniz, onun ailesi vs onları da hesaba katmak lazım)
Ha buna da katılıyorum. Tek olduğun için güçlü olmak zorundasın hayata karşı. Zor ama çevremdeki mız mız martılları görünce farkına varıyorum.Romantik mesajları ve rızkıyla gelircileri takmayın. Tek çocuğum, halimden çok memnunum hiç kardeş eksikliği hissetmediğim gibi tek olmak kendi kendime yetebilme güdümü de geliştirdi. Tek çocukla kalın derim naçizane.
Hayır ben de bunu anlamıyorum kardeşi olmayan insan kuzenine kardeş gibi diyor. Benim de kardeş gibi dediğim yanımda kavga etsem bile barıştığım eğlendiğim arkadaş kuzenim vs var. Ama aynı evde kaldığın kardeşine benzemez hiç biri.23 yaşındayım tek çocuğum ve kardeşim olmadığı için mutluyum evin tek çocuğu olmak şımartılmak daha çok hoşuma gidiyor, kardeş eksikliği duygusu yaşamıyorum birbirinden güzel 4 tane kızlı erkekli kuzenlerim var en küçüğü 1 yaşında bebek, en büyüğü benden 3 yaş küçük. Annem zaten ablam gibi. Kardeşlik duygusunu onlarla tamamlıyorum ben de
İyi de kardeş duygumu onlarla tamamlıyorum demiş. Kardeşim yok diye acıların çocuğuna mı bağlasın. Bir ikamesini bulmuş ve tamamlıyorum diyor.Hayır ben de bunu anlamıyorum kardeşi olmayan insan kuzenine kardeş gibi diyor. Benim de kardeş gibi dediğim yanımda kavga etsem bile barıştığım eğlendiğim arkadaş kuzenim vs var. Ama aynı evde kaldığın kardeşine benzemez hiç biri.
Bir kere küçükken çok farklı zaten aynı evde 7/24 oyun arkadaşı oluyorsun.( kaldı ki arkadaşlarımızda katılırdı ama aynı odada korkutarak arkadaşınla uyumuyorsun). Annene babana bir şey olsa seni gerçekten tek anlayabilcek kişi. Kavga etsen durduk yere vursan hemen sonra en rahat barışabilceğin kişi. (Kuzenine aynısını yapsan halan teyzen daha çok alınır en azından) Pandemi dönemi olur yetişkinken bile aynı eve kapanırsın yeri gelir. Akşamın bi körü içeceğini birlikte içersin, saat sabah 4 te annenle yemek yapmazsın mutfakta kardeşinle yaparsın.Bunlar örnekler sadece..
Çok farklı bişey. Varlığını bilmediğin bir şeye yorum ne kadar yapsan eksik kalır ama şu kuzen-kardeş deyimi çok batıyot sadece. Artı biz de şımartılıyoruz canım neden olmasın? O anne baba tavrıyla ilgili daha çok
Sizinle aynı fikirde olduğum için ikinci bir bebeği düşündüm. Ayrıca tek büyüyen bir çocuk olmamda bunda etkendi.Benim ikili simdiden kücük olduklari halde birbirine cok baglilar. Ücüncüye kendi gücüm yetmez diye düsünüyorum onun icin baska bebek düsünmüyorum. Dünyanin her zaman binbir türlü hali vardi. Hep öyle olacak. Sahsen cocugumun tek kalmasini istemedim. Gün gelecek biz göcüp gidecegiz. Birbirlerine ömür boyu severler diye umut ediyorum. Kendinizi baski altina almayin. Kardes sormasi kardes istemesi normal. Benim oglum yegenimi görünce "anne bizde yarin bir bebek alalim" diyor. Siz kendinizi hazir hissediyormusun önemli olan o
bu kadar kötu ne yapmış olabilir sizin ve arkadaşınızın kardeşi?8.
ama sorun belki de sadece yaş kaynaklı değildir, çünkü bir arkadaşım da benden beter bir şekilde muzdarip bu durumdan, ama ikizler onlar.en son evlatlıktan nasıl redderiz'i araştırıyordu ailesi öz çocukları için.Allah evlatla sınamasın kimseyi diye ağlıyolardı
arkadaşım doktor, ailesi de öğretmen.arkadaşımın ikizi annesini dövdü, babasını "dövdürdü", haciz getirdi, arabalarını çalıp kaçtı ve parçaladı uyuşturucu kullandığı kafayla, yine kafası güzelken yaşlı bi komşularını dövüp cüzdanını almış apartmanda en son.nefret saçan bi insan, ne yapsalar düzelmedi, kendilerini de kurtaramadılarbu kadar kötu ne yapmış olabilir sizin ve arkadaşınızın kardeşi?
arkadaşım doktor, ailesi de öğretmen.arkadaşımın ikizi annesini dövdü, babasını "dövdürdü", haciz getirdi, arabalarını çalıp kaçtı ve parçaladı uyuşturucu kullandığı kafayla, yine kafası güzelken yaşlı bi komşularını dövüp cüzdanını almış apartmanda en son.nefret saçan bi insan, ne yapsalar düzelmedi, kendilerini de kurtaramadılar
Allah bağışlasın, benim bir tane kız kardeşim var. Aramız çok iyi, birbirimize her zaman yardımcı olmuşuzdur. Beraber tatile gideriz, dolaşırız, oyun oynarız, muhabbet ederiz. Kardeşim olduğu için memnunumBaşlığın kendimi teselli etmek için söylediğim bir iddia mi yoksa mantığa dayandırılmış bir düşünce mi olduğuna karar veremiyorum.
4 yaşında bir yavrum var. Kendinden küçükleri cok seviyor sarılıyor koruyor. Eminim kardeşi olsa onu da çok sevip anlaşacak. Şimdilik kardeş kavramını tam olarak anlayamadı da benim kardeşim nerede diye sorduğu oldu.
Ben ise ikinci bir çocuk istemiyorum.
Bunun sebebi daha çok günümüz şartlarını olumsuz bir tablo oluşturması...
Salgın, ekonomik gidişatın berbat hali, toplumsal ve sosyal çöküş, doğanın tahribatın insan hayatına etkisi, insan sağlığı ve beslenmesinde oynan oyunlar her şey beni korkutuyor. Sahip olduğum çocuğuma yetebilme endişesi yaratıyor.
Öte yandan kardeşi olmazsa bir destekten mahrum kalacağı düşüncesi de hakim.
Benim de dört kardeşim var ama pek bağımız yok telefonla dahi görüşmeyiz ama yılda 2-3 defa görüşürken o kardes sıcaklığını hissederiz. Olmasaydilar sanirim hayatımda pek eksik olmazdı buna rağmen cocuguma karşı boyle bir sorumluluk hissediyorum.
Kardeşi olmayanlar ne hissediyor diye merak ediyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?