Kardeş Şart Değil

ikinci çocuk konusunu aylarca düşünüp tarttım diyebilirim. Benim kaygım hiçbir zaman dünyanın gidişatı veya maddiyat olmadı, biz üç kız kardeşiz, çok mutlu bir çocukluk ve yarı yetişkinlik geçirdik. Evlenene kadar birbirimize çok bağlıydık, dert ortağıydık, birimizin varlığı diğerine huzur verirdi. Hepimiz kariyer yaptık, bizimiz doktor birimiz diş hekimi birimiz çevirmen/yönetici oldu. Sonra evlilikler başladı ve aramıza yeni insanlar katıldı. İki kardeşim de kendi aile sorunlarına daldı. Ben onlardan geç evlendim, bekarken hersey güzeldi, sürekli onlara yardım için koşturdum, yeğenlerime baktım vs. ancak evlendikten sonra aslında ne kadar yalnız olduğumu anladım.

4 sene önce babam vefat etti, ana gibi yar olmaz lafı ne kadar doğruymuş onu öğrendim. Kardeşlerim sadece doğumumda geldiler, çocuğum 18 aylık, evime herhalde 4-5 kez gelmişlerdir, onun dışında görüşmedik, hep onların işi var ben onlara uyuyordum. Meğer ilişkimizi ben ayakta tutuyormuşum, çocuğum olduktan sonra bazı sorunlardan dolayı evden pek dışarı çıkamadım, onlar bu süreçte aramayınca ben de arayıp sormayı bıraktım, ayda yılda bir kez bir araya geliyoruz, büyük bir manevi boşluk falan da hissetmiyorum. Allah anneme uzun ve sağlıklı ömürler versin, kardeşlerim hikaye, başım sıkıştığında ya da dertleşmek için aradığımda hep kendi dertlerini anlatıyorlar, beni dinlemiyorlar bile. Kendi hayatımdan yola çıkarak çocuğuma kardeş yapmanın gereksiz olduğu sonucuna vardım, kardeşlik evlenene kadar mükemmel birşey, karşılıksız sevmeyi paylaşmayı öğrenir ancak gerçekten aşık olduğunda da bu duyguları öğrenme şansı var. İleri yaşlarda hayal kırıklığı çok kırıcı.

kıssadan hisse: dünyayı bırakıp kendi gerçek dünyanıza göre karar vermeniz lazım. En doğru kararı kendiniz verirsiniz, kimse sizin içinde bulunduğunuz şartları sizden iyi bilemez. Olumlu yorum yazanlar kadar olumsuz yazanlar var, hepsi doğru, hepsi yaşayanın kendi gerçeği. Kardeşliği tam yaşayanlara ne mutlu.
İkinci çocuk kararını etkileyecek birinci şey kendi deneyimlerimiz, ikincisi kendi gerçeklerimiz (maddi durum, yaşadığınız coğrafya, eşiniz, onun ailesi vs onları da hesaba katmak lazım)
Kardeşlikte hep biri daha fedakar, düşünceli, diğerkam oluyor bu genellikle büyük çocuktur.
Kardeşlik arada sıkı bag varsa güzeldir. Umarım kız kardeslerinizle tekrar eski gunlerinizin sicakligina kavuşursunuz
 
Kardeş var kardeş var.. Her kardeşin bağları güçlü die bir şey yok. Misal annemin kardeşleri var olmasalar da olurmuş beş para etmez bazıları. Her tek çocuk da yalnız, mutsuz hissedecek diye bir şey yok. Kardeşi olup iyi anlaşamadığı için tek çocuk yapmaya karar veren arkadaşım var. Tek çocuk olrak mutlu büyüyen tanıdığım da var. Kişiye göre değişir.
 
Bir çocuk için hayat anne babadan ibaret değil ki. Daha doğrusu insan için. Anne baba çocuktan oluşan bir aile yapısı çok sağlıklı değil. Çocuğun dedeye, neneye, amcaya, teyzeye, halaya, dayıya, kardeşe, kuzene vs. ihtiyacı var. Bir üye kardeşim yok ama kardeş gibi kuzenim var demiş. Annenin veya babanın kardeşi olmasaydı kuzenin olabilir miydi acaba 🤷‍♀️
Bu açıdan bakmak lazım.
Bir de bir çocuk anne babasıyla bir tane ortak gen taşırken anne baba bir kardeş ortak iki gen taşır. Bence bu çok enteresan bir şey 🤔
 
Ben tek çocuğum. Keşke bir ablam olsaydı dediğim çok olmuştur. Yani evet kardeşler olarak aralarında sıkı bağ olmayanlar da var ama yine de ne bileyim. Annem babam öldüğünde ben tek kalacağım.
 
Romantik mesajları ve rızkıyla gelircileri takmayın. Tek çocuğum, halimden çok memnunum hiç kardeş eksikliği hissetmediğim gibi tek olmak kendi kendime yetebilme güdümü de geliştirdi. Tek çocukla kalın derim naçizane.
Ha buna da katılıyorum. Tek olduğun için güçlü olmak zorundasın hayata karşı. Zor ama çevremdeki mız mız martılları görünce farkına varıyorum.
 
Biz de tek çocukta kesin karar kılmıştıkki sürpriz bir hamilelik daha yasadim.suan iki tane evladım var. Yaş farklari az olduğu için büyüme süreçlerinde çok yıprandım.suan ikisi de kendi ihtiyaçlarını kendi görebilecek yasa geldi iyi anlaşıyorlar başka arkadaş aramiyorlar birlikte güzel eğlenip oynuyorlar. Kardeşin kardeşe getirisi çok fazla, anne babaya ise (sevgisi tabiki herşeye değiyor) goturusu çok fazla.

İki çocuk, iki kat sorumluluk - iki kat yipranma- iki kat sinirlenme- iki kat üzülme- iki kat hastalik-iki kat eğitim- herşeyi iki kat daha fazla düşünmek. Sevgisi de iki kat. Bütün bunları kafanda çok iyi tartmalisin.

Benimkiler şükürler olsun büyüdü ama onlar buyuyene kadar ben de çok yaşlandım ya, saçlarım bile inanılmaz beyazladi.. bu zorluğu göze alabiliyorsan kardeş düşün, ama bence kardeş şart değil.. bizimki surpriz olmasaydı kesinlikle tek çocukla kalırdık.
 
23 yaşındayım tek çocuğum ve kardeşim olmadığı için mutluyum evin tek çocuğu olmak şımartılmak daha çok hoşuma gidiyor, kardeş eksikliği duygusu yaşamıyorum birbirinden güzel 4 tane kızlı erkekli kuzenlerim var en küçüğü 1 yaşında bebek, en büyüğü benden 3 yaş küçük. Annem zaten ablam gibi. Kardeşlik duygusunu onlarla tamamlıyorum ben de
Hayır ben de bunu anlamıyorum kardeşi olmayan insan kuzenine kardeş gibi diyor. Benim de kardeş gibi dediğim yanımda kavga etsem bile barıştığım eğlendiğim arkadaş kuzenim vs var. Ama aynı evde kaldığın kardeşine benzemez hiç biri.

Bir kere küçükken çok farklı zaten aynı evde 7/24 oyun arkadaşı oluyorsun.( kaldı ki arkadaşlarımızda katılırdı ama aynı odada korkutarak arkadaşınla uyumuyorsun). Annene babana bir şey olsa seni gerçekten tek anlayabilcek kişi. Kavga etsen durduk yere vursan hemen sonra en rahat barışabilceğin kişi. (Kuzenine aynısını yapsan halan teyzen daha çok alınır en azından) Pandemi dönemi olur yetişkinken bile aynı eve kapanırsın yeri gelir. Akşamın bi körü içeceğini birlikte içersin, saat sabah 4 te annenle yemek yapmazsın mutfakta kardeşinle yaparsın.Bunlar örnekler sadece..

Çok farklı bişey. Varlığını bilmediğin bir şeye yorum ne kadar yapsan eksik kalır ama şu kuzen-kardeş deyimi çok batıyot sadece. Artı biz de şımartılıyoruz canım neden olmasın? O anne baba tavrıyla ilgili daha çok
 
Hayır ben de bunu anlamıyorum kardeşi olmayan insan kuzenine kardeş gibi diyor. Benim de kardeş gibi dediğim yanımda kavga etsem bile barıştığım eğlendiğim arkadaş kuzenim vs var. Ama aynı evde kaldığın kardeşine benzemez hiç biri.

Bir kere küçükken çok farklı zaten aynı evde 7/24 oyun arkadaşı oluyorsun.( kaldı ki arkadaşlarımızda katılırdı ama aynı odada korkutarak arkadaşınla uyumuyorsun). Annene babana bir şey olsa seni gerçekten tek anlayabilcek kişi. Kavga etsen durduk yere vursan hemen sonra en rahat barışabilceğin kişi. (Kuzenine aynısını yapsan halan teyzen daha çok alınır en azından) Pandemi dönemi olur yetişkinken bile aynı eve kapanırsın yeri gelir. Akşamın bi körü içeceğini birlikte içersin, saat sabah 4 te annenle yemek yapmazsın mutfakta kardeşinle yaparsın.Bunlar örnekler sadece..

Çok farklı bişey. Varlığını bilmediğin bir şeye yorum ne kadar yapsan eksik kalır ama şu kuzen-kardeş deyimi çok batıyot sadece. Artı biz de şımartılıyoruz canım neden olmasın? O anne baba tavrıyla ilgili daha çok
İyi de kardeş duygumu onlarla tamamlıyorum demiş. Kardeşim yok diye acıların çocuğuna mı bağlasın. Bir ikamesini bulmuş ve tamamlıyorum diyor.
Ben dört kardeş pek çok kuzenim. Elbette hisler farklı ama kuzen de kardeşten çok uzak değil. Mesela aramızım altı ay olduğu kuzenim var ablalarımdan daha çok araşırız, benim nezdimde çok da Farkları yok. Aynı şehirde beraber büyümek, yan yana apartmanlarda büyümek de farklı. Birbirimizin evinden çıkmazdık. Beşinci bir kardeşimiz gibi. Siz de yaşamadığınız şeye ahkam kesmeyin bence. Aile apartmanında büyüyen kuzenler var, aynı evde büyüyen pek çok farklı sebeple kardeşten yakın kuzenler de var.
Mesela babamın memleketinde bir başka kuzenim var, yazları yanına gider kalırdım tek başıma, o çok ayrı ve çok özeldir. Onun tek kardeşi erkek bana hep sen kızkardeşimsin der, ben de bu hayatta ona ayrı güvenir ayrı severim.
Kuzen kardeş gibidir evet. Birebir aynı kardeş gibi olmak zorunda değil. Ama kardeş gibi seversin. Üç kardeşi olan biri olarak söylüyorum bunu.
 
kuzenler kardeşin yerini tutmaz, elmayla armudu karıştırmamak gerek. Anneler kopunca veya eşler kavga vs ederse kuzenler de zamanla mecburen kopar, kardeşlikte tek anne baba var, ayrılsalar bile kardeş kalınır.
 
Siz mutlu olursunuz çocuklar sağlıklı ve mutlu olur. İkinci bir çocuk sizi gerecekse, gergin yapacaksa, zorlanacaksanız hiç gerek yok. Ana çocuk büyütmeyi seviyorsanız, güle oynaya büyütürüm derseniz o zaman düşünün
 
Benim ikili simdiden kücük olduklari halde birbirine cok baglilar. Ücüncüye kendi gücüm yetmez diye düsünüyorum onun icin baska bebek düsünmüyorum. Dünyanin her zaman binbir türlü hali vardi. Hep öyle olacak. Sahsen cocugumun tek kalmasini istemedim. Gün gelecek biz göcüp gidecegiz. Birbirlerine ömür boyu severler diye umut ediyorum. Kendinizi baski altina almayin. Kardes sormasi kardes istemesi normal. Benim oglum yegenimi görünce "anne bizde yarin bir bebek alalim" diyor. Siz kendinizi hazir hissediyormusun önemli olan o
Sizinle aynı fikirde olduğum için ikinci bir bebeği düşündüm. Ayrıca tek büyüyen bir çocuk olmamda bunda etkendi.
 
8.
ama sorun belki de sadece yaş kaynaklı değildir, çünkü bir arkadaşım da benden beter bir şekilde muzdarip bu durumdan, ama ikizler onlar.en son evlatlıktan nasıl redderiz'i araştırıyordu ailesi öz çocukları için.Allah evlatla sınamasın kimseyi diye ağlıyolardı
bu kadar kötu ne yapmış olabilir sizin ve arkadaşınızın kardeşi?
 
Ben de bunu anlayamıyorum. 4 yil once dunya cok iyi bir yerdi diye birinciyi doğurdunuz da, ikinci icin cok mu yasanmaz hale geldi bir anda?
Ben bu mantığı anlayamıyorum
Kardeşiyle her an beraber olanlar da var, kanli bicakli olan da var. Bu malesef anne babalarin cok da belirleyebilecegi birsey degil.
3 kardesiz birbirimize cok yakin oturuyoruz, çocuklarımız birlikte büyüyor, hic birsey icin degilse bile sirf kuzen icin kardes olmali diye düşünüyorum.
Tek cocuklar, cocukken paylasma sıkıntısı çekiyor benim gordugum kadarıyla. Herşey tek basina ona ait. Ve ilerleyen yillarda anne babanin butun beklentileri tek cocukta diye düşünüyorum. Ayni zamanda annr babanin tum sorumluluğu da.. tek cocuk zor geliyor bana hep.
Keske maddi imkanim, yaşım, enerjim musait olsa 3 isterdim. Su an ancak ikinciyi planlayabiliyorum.

Caniniz istemeyebilir, ben ruhen bedenen bir cocuk daha buyutemem diye düşünebilirsiniz. Buna saygim sonsuz. Ama bu dunyaya cocuk getirilir mi diye düşünüyorum derseniz, ona şaşırırım. O zaman ilk çocuklarımıza neden yaptik bu haksizligi?

Ben her cocugun kardesi olsun isterim. Anlasip anlasamayacaklarina kendileri karar verirler
 
bu kadar kötu ne yapmış olabilir sizin ve arkadaşınızın kardeşi?
arkadaşım doktor, ailesi de öğretmen.arkadaşımın ikizi annesini dövdü, babasını "dövdürdü", haciz getirdi, arabalarını çalıp kaçtı ve parçaladı uyuşturucu kullandığı kafayla, yine kafası güzelken yaşlı bi komşularını dövüp cüzdanını almış apartmanda en son.nefret saçan bi insan, ne yapsalar düzelmedi, kendilerini de kurtaramadılar
 
arkadaşım doktor, ailesi de öğretmen.arkadaşımın ikizi annesini dövdü, babasını "dövdürdü", haciz getirdi, arabalarını çalıp kaçtı ve parçaladı uyuşturucu kullandığı kafayla, yine kafası güzelken yaşlı bi komşularını dövüp cüzdanını almış apartmanda en son.nefret saçan bi insan, ne yapsalar düzelmedi, kendilerini de kurtaramadılar

tam pislikmiş, bir de ikiziymiş..Allah yardımcıları olsun
 
2 abim var 40 ve 45 yaşındalar. Esleri anlaşamıyor ve görüşmüyor,dolayısıyla çocukları da yilda 3 5 kez görüşüyor. Ama kendi ilişkilerine cok zarar gelmedi. Hala arkadas cevreleri ayni, birinin desteğe ihtiyaci oldugunda disarida aramaya gerek yok, ayni sitede oturuyoruz birlikte yürüyüşe spora giderler. Eşim de cok iyi anlaşıyor, iki abim kumalarim diyorum :D

Eşimin bir tane kiz kardesi var. Bir problemimiz yok ama samimiyiz diyemem. Ama çocuğumun halasi oldugu icin cok cok mutluyum. Mesela gorumcem evlilik düşünmüyor tabi ileride ne olur bilemem ama çocuğumun baba tarafından kuzeni olmayabilir. Iki dayısı ve bir halası var, keske amcasi ve teyzesi de olabilseydi.

Sen kuzenlerinle ne kadar gorusuyorsun derseniz, baba tarafimda hic yasit kuzenim yok. En yakini benden 20 yas buyuk.
Anne tarafi kuzenlerimle uzaktik ama guzel buyuduk. Sonra araya buyuklerin hirsi gecince koptuk. Dugunune bile gitmedim.

Uzun vadede ne olacağına cocuklarin kendisi karar veriyor aslinda.

Ama Allah hayirlisiyla saglikla bir cocuk daha verirse cok mutlu olurum. Madem dunya pis, bu pisligin altinda tek basina kalmasin
 
Tek çocuğum, kızım da tek çocuk. Varlığı nasıl bir duygu olduğunu bilmediğim için yokluğunu da hissetmedim. Yani belki abi abla isterdim ama kardeş istemezdim. Tek olduğum için zorlandığım bir husus olmadı ama diyorum ya eksik kaldığım noktaları duyguları bilemem. Tıpkı anne olmadan anneliğin getirilerini bilemediğim gibi. Kardeşlerinden nefret eden bir çok arkadaşım var , kardeşleri yüzünden ailelerinden nefret edenler var. Herkesin ilişkisi neşeli hayat filmi değil yani ,mecburi en yakın akraban bazen sorun da oluyor sanırım. Burada fazla dramatize ediliyor gibi geldi, tek çocuk olmak korkunç bir şey değil. Kaldı ki tercih de olmayabilir çoğu kez, bu yüzden insanların bu konuda dan- dun konuşmasına da mana veremiyorum. 30 yaşında anne oldum, zor bir bebekti, iş hayatı, maddi manevi sorumluluklar vs derken ikincisi için bence tren kaçtı. Bayramda köyde kadın 2. neden yapmadın , bu ölürse çok kötü olur dedi.Bu dediği kızım niye ölüyor bilmiyorum , dedim o ölebilir ben ölebilirim, her şey olabilir. İnsanların çocuk yapma motivasyonları farklı farklı. Kimi çok çocuk olsun bana baksın diyor, kimi çok çocuk olsun para getirsin diyor. Hayatınız nasıl bir yaşam şekline uygunsa onu yaşayın. Çocuk yapmak içinizden geçiyorsa yapan virüs o bu zorlamayın bence kendinizi ikna etmek için, yok zaten istemiyorsunuz ve şartlarda uygun değilse yine zorlamayın.
 
Ben kardeş kavgasını,kıskanmayı,paylaşmayı,ağlayana kadar gülmeyi onlarla öğrendim.Baba evinde toplanmayı,didişerek konuşmayı seviyorum.4 kardeşiz ve iyisiyle kötüsüyle hepsi iyi ki var.
İlk hamileliğim travmalarla geçti ikinciyi asla istemiyordum.Bir blogger ın annesinin cenazesinde yaşadığı fikrimi değiştirdi.”Ben tek çocuğum annemi kaybettim ve benim acımı gerçekten paylaşan yok.Oğlumun bir kardeşi olmalı ve aynı acıyı paylaşabilmeli”yazıyordu.Bu her yönüyle düşünülüp tartılmalı ve anne-baba istemeli.Diğer çocuk için çocuk yapılmamalı
 
Başlığın kendimi teselli etmek için söylediğim bir iddia mi yoksa mantığa dayandırılmış bir düşünce mi olduğuna karar veremiyorum.
4 yaşında bir yavrum var. Kendinden küçükleri cok seviyor sarılıyor koruyor. Eminim kardeşi olsa onu da çok sevip anlaşacak. Şimdilik kardeş kavramını tam olarak anlayamadı da benim kardeşim nerede diye sorduğu oldu.
Ben ise ikinci bir çocuk istemiyorum.
Bunun sebebi daha çok günümüz şartlarını olumsuz bir tablo oluşturması...
Salgın, ekonomik gidişatın berbat hali, toplumsal ve sosyal çöküş, doğanın tahribatın insan hayatına etkisi, insan sağlığı ve beslenmesinde oynan oyunlar her şey beni korkutuyor. Sahip olduğum çocuğuma yetebilme endişesi yaratıyor.
Öte yandan kardeşi olmazsa bir destekten mahrum kalacağı düşüncesi de hakim.
Benim de dört kardeşim var ama pek bağımız yok telefonla dahi görüşmeyiz ama yılda 2-3 defa görüşürken o kardes sıcaklığını hissederiz. Olmasaydilar sanirim hayatımda pek eksik olmazdı buna rağmen cocuguma karşı boyle bir sorumluluk hissediyorum.
Kardeşi olmayanlar ne hissediyor diye merak ediyorum.
Allah bağışlasın, benim bir tane kız kardeşim var. Aramız çok iyi, birbirimize her zaman yardımcı olmuşuzdur. Beraber tatile gideriz, dolaşırız, oyun oynarız, muhabbet ederiz. Kardeşim olduğu için memnunum :nazar: ama maddiyatta önemli tabi...
 
Back
X