Kızlar merhaba
Kız kardeşimle aramda çok yaş farkı var (kendisi 19 yaşında ben 20lerimin sonundayım)
Kendisi çok ağır bir ergenlik geçirdi (lisede devamsızlıktan kalıp açığa geçme, kendini j*letleme, agresiflik, alkol sigara, küfürbazlık, antidepresanını fazla içip sonra korkup bize itiraf edip hastanelik olma vs). Evde oturuyor evde hiçbir iş yapmıyor. Asosyal yaşıtı arkadaşı yok. Arkadaş yapsa da garip tiplerle arkadaşlık yapıyor. Üni sınavı için ikinci kez mezuna kaldı ama dersleri çok kötü ve asla çalışmıyor. Şimdilerde mental olarak daha iyi tedavisi devam ediyor.
Ben yurtdışında yaşıyorum yeni nişanlandım ve evlilik yolunda ilerliyorum. Nişanlımla yaptığım her aktiviteyi inanılmaz kıskanıyor. Nişandan sonra tatile gittik Alaçatı’ya, ben de geliyim diyip durdu. Tabii ki hayır dedim.
Türkiye’ye zaten 6 ayda bir ya da senede bir geliyorum, arkadaşlarımı çok özlüyorum, ama her arkadaşımla dışarı çıkmak istediğimde ben de geliyim mi diyor. Güzellikle anlatmayı denedim çünkü psikolojisi pamuk ipliğine bağlı “arkadaşlarımı özlüyorum onlarla tek çıkmaya ihtiyacım oluyor konuşacak özel şeylerimiz oluyor seninle zaten vakit geçiriyoruz, ben geleibleceğin yere zaten seni çağırıyorum, seni çağırmadıysam sorma” dedim işe yaramadı. Sinirlenip “bana biraz alan ver” dedim yine işe yaramadı. Dün birlikte fotoğrafçılık kursuyla geziye gittik zorla beni de götürdü halbuki gidip kendisinin sosyalleşmesi lazım.
Valla kardeşim ama bu hayatsızlığı beni inanılmaz yoruyor. Ne zaman çıkıp eve gelsem surat beş karış asık. Annem de götür sanki ne olacak diyip duruyor da istemiyorum yani.
Kardeşimin psikolojik durumunu da göz önünde bulundurarak sizce bunu nasıl çözebilirim?
