mrb
dün akşam kardeşimle geçen bir diyoloğa çok canım sıkıldı. sizinle paylaşmak istedim çünkü bir şekilde rahatlamaya ihtiyacım var. birlikte konuşuyorduk ve bana kızdı sinirlenip gitti. sürekli beni yanlış anlıyor.kardeş olduğumuz için sıkıntılarımızı, sorunlarımızı fırsat buldukça birbirimizle paylaşıyoruz. bende bana anlattığı konuyla ilgili kendi yorumumu yapıyorum bana hemen kızıyor. olumlu şeyler söylememi istiyor bende eşime söylediğim veya anneme konuyla ilgili yorumum neyse içimden geçen neyse onu söylüyorum kızıyor. duymak istediklerini söylememi bekliyor hep pozitif şeyler söylememi istiyor zannedersem. benim yapma bak yaparsan şöyle olur dediğim şeyi yapıyor ve sonra da bana o kouyla ilgili gelip dert yanıyor. ben demiştim demiyorum ama neden şöyle neden böyle diyorum. yani saçma değilmi yaptığı ben fikrimi söylüyorum konuyla ilgili sonra gelip bana anlatıyor.dünde gelmiş bir sorununu anlatıyordu. şimdi konuyu anlatırdım ama çok uzun sürer. neyse sorununlarından bir tanesi ile ilgili eşimden istekte bulunmuşlarda eşimde yapamayacağını söylemiş onu anlattı ve tam çözüm bulduğundan bahsediyordu bende konuyla ilgili kendi bulduğum çözümü söyledim. kızdı, sen hep beni eleştiriyorsun, sen çok mu mükemmelsin dedi, benimle şöyle konuş böyle konuş dedi bende kızdım. bu saatten sonra insanlarla nasıl konuşacağımı senden mi öğreneceğim dedim. sen kardeşimsin direk içimden ne geçiyorsa sana söylemicem kime söylicem dedim. sen ancak bana söyle başka söylemen gerekenlere söyleme dedi. benim çevremdeki insnaları kastetti ben herkese her düşüncemi söylüyorum kime söylemiyormuşum ki annemlere, arkadaşlarıma yeri gelince söylüyorum. o bana laf sokan görümcemi ve kaynanamı kastetti. ben onlara düşüncemi söylüyorum nasıl söylemiyormuşum. sadece onlarla bir olup laf sokmuyorm. laf sokma huyum yok benim. söyleneni kafamda tutup onu yeri geldiğinde aynen yerine iade etme gibi bir kabiliyetim yok. ama biri birşeyle ilgili düşüncemi sorarsa rahatça söylerim. çok kızdım yaptığına çok..
dün akşam kardeşimle geçen bir diyoloğa çok canım sıkıldı. sizinle paylaşmak istedim çünkü bir şekilde rahatlamaya ihtiyacım var. birlikte konuşuyorduk ve bana kızdı sinirlenip gitti. sürekli beni yanlış anlıyor.kardeş olduğumuz için sıkıntılarımızı, sorunlarımızı fırsat buldukça birbirimizle paylaşıyoruz. bende bana anlattığı konuyla ilgili kendi yorumumu yapıyorum bana hemen kızıyor. olumlu şeyler söylememi istiyor bende eşime söylediğim veya anneme konuyla ilgili yorumum neyse içimden geçen neyse onu söylüyorum kızıyor. duymak istediklerini söylememi bekliyor hep pozitif şeyler söylememi istiyor zannedersem. benim yapma bak yaparsan şöyle olur dediğim şeyi yapıyor ve sonra da bana o kouyla ilgili gelip dert yanıyor. ben demiştim demiyorum ama neden şöyle neden böyle diyorum. yani saçma değilmi yaptığı ben fikrimi söylüyorum konuyla ilgili sonra gelip bana anlatıyor.dünde gelmiş bir sorununu anlatıyordu. şimdi konuyu anlatırdım ama çok uzun sürer. neyse sorununlarından bir tanesi ile ilgili eşimden istekte bulunmuşlarda eşimde yapamayacağını söylemiş onu anlattı ve tam çözüm bulduğundan bahsediyordu bende konuyla ilgili kendi bulduğum çözümü söyledim. kızdı, sen hep beni eleştiriyorsun, sen çok mu mükemmelsin dedi, benimle şöyle konuş böyle konuş dedi bende kızdım. bu saatten sonra insanlarla nasıl konuşacağımı senden mi öğreneceğim dedim. sen kardeşimsin direk içimden ne geçiyorsa sana söylemicem kime söylicem dedim. sen ancak bana söyle başka söylemen gerekenlere söyleme dedi. benim çevremdeki insnaları kastetti ben herkese her düşüncemi söylüyorum kime söylemiyormuşum ki annemlere, arkadaşlarıma yeri gelince söylüyorum. o bana laf sokan görümcemi ve kaynanamı kastetti. ben onlara düşüncemi söylüyorum nasıl söylemiyormuşum. sadece onlarla bir olup laf sokmuyorm. laf sokma huyum yok benim. söyleneni kafamda tutup onu yeri geldiğinde aynen yerine iade etme gibi bir kabiliyetim yok. ama biri birşeyle ilgili düşüncemi sorarsa rahatça söylerim. çok kızdım yaptığına çok..