- 29 Haziran 2010
- 668
- 69
- 123
o arkadaşın ben miyimki diye sordum bi an kendime ya
biz sevdiceğimle ne vakit kavga etsek mutlaka ama mutlaka nasılsa ayrılcak halimiz yokya diye düşünürüz. o da aynı şekilde ben de..
aslında bu rahatsız ediyo bazen.. hani 40 yıllık karı kocalar olur da sanki boşanacaz mı bu saatten sonra derlerya öyle hissediyorum bazen kendimi bu da beni rahatsız ediyo.
ama bazen de bunun rahatlığını yaşamak çok güzel. bakıyosun birbirimizin ağzına etmişiz afedersin ama çok saçma sapan şeyler yüzünden.. aklıma ayrılık falan asla gelmiyo onun da öyle. bu iyi bişey mi kötü bişey mi bilmiyorum gerçekten. bazen kötü çünkü kaybetme korkumuz yok bizim birbirimizi. aldatmak, yalan ve ölüm dışında hiç bişeyden dolayı ayrılık yok diye şartlandırmışız ikimiz de kendimizi. bazen de iyi çünkü kavganın boyutu ne olursa olsun biliyoruz ki biz nasılsa ayrılmıycaz.. bilmiyorum ya bizde böyle işte.. :26:
ayyy güldürdün beni gece gece çok yaşa emiii
ya işte ben de anlayamıyorum iyi mi kötü mü kafa karıştırıcı bi duygu:44:
ama biraz olsun olmalı insanın içinde diye de düşünmeden edemiyorum.
bazı arkadaşlar gerçekten çok güzel açıklamışlar hakvermemek elde değil...
ama işte kaybetmek korkusu olmayanlar nasıl yürütebiliyor ben onu anlayamıyorum. sen mesela ya da o arkadaşım. ben yapamadım. yapamazdım da evlensem bile içimde kaybetme korkusu taşırım ki ona göre davranırım eşimi sevgilimi elimde tutmaya bakarım karşımdakinden de onu beklerim.
. 
