Kaybetme korkusu

Gözardı ediniz. Rahatsız olup inatla kendinizi bu rahatsızlığa maruz bırakmak normal değil.
 
Gözardı ediniz. Rahatsız olup inatla kendinizi bu rahatsızlığa maruz bırakmak normal değil.
Çoğu konuda size katılsam da bazen gerçekten kaba ve kırıcı olabiliyor yorumlarınız. Dobralıkla kabalık arasında incecik bir çizgi var. Düşüncelerimizi dürüstlüğün yanında nezaketle de iletebiliriz.
 
Gözardı ediniz. Rahatsız olup inatla kendinizi bu rahatsızlığa maruz bırakmak normal değil.
Elimden geleni yapiyorum ama her konuda neredeyse abartisiz.insanlar yardim almak icin yaziyorlar.ve yardim isteyen ya da konusmak isteyen insanlara kaba davranilmasi,alay edilmesi bana normal gelmeyen.normal birine normal gelmez.zaten.konu sahibesinin konusunu bununla doldurmak istemezdim cikiyorum o sebeple bi daha yazmayacagim.ama belki farkinda drgilsinizdir diye yazmak istedim.tavriniz insani degil.konuyu acan dalga gecme amaciyla bile acsa ayni sorundan muzdarip biri okur ve faydalanir.hicbirimiz her konuda uzman degiliz elbette sadece yorum yapiyoruz.ama ben oyle dusunmuyorsam digerleriyle.dalga gecebilirim ya da ona kotu soz soyleyebilirim.kafasi rahatsiz edici.
 
Yaşınız kaç olursa olsun hepimizde olan bir korku bu. Bazen yaşları 70e gelmiş anne ve babamı düşündüğümde benim de içimi korku kaplıyor. Ama insan ömrü çok uzadı. Hem anneniz geçmiş daha. Evlenememe korkusu da kötü tecrübe sonrası normal bence. İnsanlar trafik kazası yapar ve araba kullanmaktan korkar ya ona benziyor. Korku belki bir düzeye kadar değerini bilme, ölçülü olma, hatalardan kaçınma noktasında faydalıdır ancak sürekli hissettiğinizde de sizi yıpratır. Her korkunuzda içinizde kurmak yerine annenize sarılın, güzel sözler söyleyin, onu mutlu etmeye çalışın. Annenizle nice guzel seneleriniz olsun umarım.
 
Ben çoktan göz ardı ettim eminim bir çok üye de kendisini göz ardı etmiştir
 
Bu durumu annemi kaybetme korkusunu bende yasamistim. Ve şunu kendime inandirdim. Herkes ölümu tadacaktir. Belki de annemden once ben vefat edecegim bu bilinmez. Önemli olan suan anneniz saglikli ve yasiyor. Şükür edin bol bol. Bu korkularinizi degil sukur sebeplerinizi gormenize fayda saglayacaktir. Komsularinizla da sagliginiz icin daha az iletişime gecin yapacak bir sey yok onemli olan sizin psikolojiniz suna ve onlar daha cok tetikliyor. Kafanizi dagitacak bir seyler yaparsaniz fazla dusunmezseniz :)
 
Çocukken hep ağlardım anneme babama aileme bir şey olursa diye üstelik hersey yolundayken ..çok kötü çok zor bir histi. Bunun büyük ya da küçük olmayla alakası yok ..hissettiğiniz duygu korku üzüntü çok zor ve çok kalbi sıkıştıran bir şey.

Ara ara aklıma annemsizlik gelince çok kötü oluyorum Allah hiçbirinin yokluğunu göstermesin. Ama hemen kafamdan savunuyorum bu korkumu düşünmemeye çalışıyorum.
Çocukken düşünmemeyi beceremez kendimi çok yıpratırdim . Bunu yapmayın kendinize güzel düşünün kötüyü çağırmayın. Nefes alıp annem hayatta çok şükür deyin . Güzel şeyler düşünün.

Evlilik nasip kısmet işi emin olun nasibinizi bir yerlerde zamanını bekliyor. Hiç kafayı takmayın bu duruma .. sağlık sıhhat olduktan sonra hersey düzene girer hallolur.
 
Anksiyete zaman zaman bende de olan birşey fakat burada sanırım durmalı ve şöyle düşünmeliyiz"Bu zihnimin bir oyunu henüz olmadı ve belki hiç olmayacak".İnsan bir süre sonra düşüncelerinin esiri oluyor.Yasiniz büyük değil herkes 20 yaşında evlenmeli mi 27 yaş çok ideal bir yaş hiçbir şey için geç kalmış degilsiniz.
 
Evlenmek yada çocuklu olmak yalnız kalmayacağımızın garantisi değil ki? Kocan ölebilir ayrılabilirsin, çocuğun okumaya gider o ilde işe girer evlenir. Sen yine gece yalnız kalırsın. Hayatta neyin garantisi var ki? Tevekkül insana iyi gelir. Yarını bilemiyoruz neticede kimin yalnız kalacağını kimin önce öleceğini de. En kötüyü düşünüp kendinizi sıkıntıya sokmayın, eskiler güzel yazılar iste kendine der ya siz de olumlu düşünmeye çalışın.
 
Ölümü kabulleneceksiniz insanlar dogar büyür ölür denge bu.arti evlilik icinse annenize yakin oturursunuz öyle bir aday bulursunuz.
 
Söylediklerinize yüzde yüz katılıyorum. Böyle yapan epey bir üye var. Üstten üstten konuşmalar en doğrusunu ben bilirim havaları. Ebeveyn ego durumundan çıkamamışlar üslup diye bişeyden bihaberler ne yazıkki
 
Evlenince eşle ayni anda öleceğinin bir garantisi yok. Evlenilse de, hatta cocuk yapilsa da yalniz 70 yaşinda yalniz kalmayacaginiz anlamina gelmez.

Kayginizi anliyorum, bir ara beni de dusundurmuştu 80li yaşlarda cocuksuz nasil olur diye ama cocuklar da bayilmiyor yani bu duruma herkesin hayati var sonunda illa ki yalnizlik var. Kabul etmek lazim galiba bazi şeyleri.
 
Birini kaybettiğinizde ben onsuz ne yaparım diye üzülüyorsunuz zaten. Neden bu kadar duyar kastınız anlamadım. Anneler de bana bir şey olursa çocuklarım ne yapar diye düşünür. Bunlar gayet insani düşünceler. Herkes böyle açık açık belirtemiyor o kadar.
Daha 27 yaşındasınız, evlenirsiniz de, bu korkular için bir yardım alın bence. Kimin kimden önce gideceği belli değil. Bugünü yaşayın, mutlu olmaya bakın. Annenizi mutlu etmeye bakın. Pişmanlıklar yaşamayın. En önemlisi bu.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…