Bende bu sorun uzun yıllardır beri var aslında. İnsanları kaybetmekten aşırı korkuyorum. Ailemi kaybetmekten,arkadaşlarımı kaybetmekten korkuyorum. O insanlar hayatımdan hiç çıkmasın istiyorum. Karşı cinsle ilişkilerimde de böyleyim.
Duygularımı fazla yoğun yaşıyorum kendimi hep yalnız hissediyorum. Bu durum çok canımı sıkıyor...
ayni korku bendede var. Ya biterse ya giderse. Ya olmazsa hep fesfese hep bi telaş hep bi korku... Ama çare bulamadım.
Hiç kimse bize ait değilken,kimseye falza bağlanmamak gerek.
Can Yücelin ünlü şiiri geldi aklıma;Bağlanmayacaksın diyor ya hani öyle körü körüne aynen öyle.
Balım kaybetme korkusu her insanda var..
Ve bu sayede bir şeylerin kıymetini biliyoruz.
Sadece dozu önemli..
o bendede var acaba diyorum kendime güvenim yok ondanmı bu bağlılık bnde çözemedim:44:
bağlanmak iyi değil ama ben bağlandım da birine gördüm günümü üzüntüden başka bişi değil şu dünya da hiç bir şeye fazla bağlanıp umut yeşertmeyeceksin canım
zaten herşey olucağına varıyor öyle ya da böyle
RABBİM hayırlı yazılar yazsın hepimize AMİN
bendede var bu korku 15 yaşımdan beri ozamandan itibaren herşey pespembe görünmüyor artık acı gerçekleri anlıyorsun dua etmekten başka çaremiz yok allahım sevdiklerimizin acısıyla imtihan etmesin bizi hayırlı ömürler versinBende bu sorun uzun yıllardır beri var aslında. İnsanları kaybetmekten aşırı korkuyorum. Ailemi kaybetmekten,arkadaşlarımı kaybetmekten korkuyorum. O insanlar hayatımdan hiç çıkmasın istiyorum. Karşı cinsle ilişkilerimde de böyleyim.
Duygularımı fazla yoğun yaşıyorum kendimi hep yalnız hissediyorum. Bu durum çok canımı sıkıyor...
bendede var bu korku 15 yaşımdan beri ozamandan itibaren herşey pespembe görünmüyor artık acı gerçekleri anlıyorsun dua etmekten başka çaremiz yok allahım sevdiklerimizin acısıyla imtihan etmesin bizi hayırlı ömürler versin
Canım benim unutma sakınan göze çöp batar demişler...
Seni az çok anlayabiliyorum bende de vardı durum.
Ama şöyle de bir şey var herkes tek geldi tek gidecek bu dünyadan...
İnsan elbette sevdiklerinin, sevgisini kaybetmekten korkar. Hayatımızı onların varlığına bağımlı bir hale getirdi isek duyduğumuz kaybetme korkusu takıntılı bir hal alabilir ve akılımızda sadece Ya giderse?, Ya terkederse? gibi sorular olabilir. İnsani şeyler bunlar, zaman zaman hepimizin yaşadığı duygular. Burada önemli olan iki nokta var, kimse bize ait değil gitmesi (gitmemiz gerekiyorsa) gidebilir. Olayları ve durumları kabullenmek kolaylık getirir. Diğeri ise insanın korktuğu şeyler daima başına gelir, biz kendi bilmişliğimizden sayarız fakat aptallığımızdandır. Kendi kehanetimizi gerçekleştiririz. Aklında ne varda; dilinde ve beden dilinde onu destekler. Kaygıların, soruların, sorunların, karşı tarafı yorar ve işte korkun gerçek oldu.... Düşüncelerine dikkat et....
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?