gözlerimdeki pırıltıyı kaybettim.
yaşama sevincimi, hayallerimi, ümitlerimi...
ölmekle yaşamak arasındaki o ince çizgideyim şimdi.
ne varım ne de yokum.gözlerimden yıldızlar bile düşmüyor artık.
çünkü hepsi çoktan kayıp düşmüş yeryüzüne.ben kalpten gülmeyeli epey olmuş,
artık gülmek belli belirsiz dudaklarımın kenarında.
uyku desen benden çoook uzaklarda...
uyuyamaz olmuşum gecelerce.
tek sırdaşım yastığım olmuş.
bir o biliyor benim halimi.sabaha kadar bir o yanımda.
üşüyorum çok...yazın sıcağı bile ısıtmıyor beni
buz tuttu galiba yüreğim, erimiyor
belki de en iyisi bu...
o buzdan kalp hiç erimesin ve bir daha asla canım yanmasın!
