- 28 Aralık 2020
- 278
- 327
- Konu Sahibi Smoothieee
- #1
Herkese iyi akşamlar dilerim .
Konuya direk gireceğim .
Ben kayboldum
Anneliğimde kayboldum , çok zorlanıyorum
Bebeğime ygb( otizm) tanısı var . Eğitimlerimiz yoğun şekilde sürüyor. Her gün saatlerce yol gidiyoruz. Ev işi çocuk derken uyurken bile üstümde yatıyor artık boğuluyorum .
Sakin bir çocuk fakat uyku ve yemek konusunda zorlanıyorum, insan olduğumu ayda 1 annemin yanına gittiğim de bı iki gün annem ilgilenincd anlıyorum. Aynaya bakmaya bir bardak fazladan su içmeye zamanım yok .
Eş olmamda boğuluyorum.
Herşeyi dört dörtlük yapmama rağmen her koşulda şikayet eden bana hiç destek olmamış bir adamla evliyim . Artık herşeyi dört dörtlük yapmıyorum ama yine susmuyor herşeyi şikayet ediyor . Kendisi sadece oturuyor aksi olmuyor. Sevgi deseniz kalmadı aramızda saygı deseniz kalmadı. Birbirimizin düşmanı gibiyiz.
Kendimde boğuluyorum herşeye yetişmeye çalışmaktan çok yoruldum . çocukla oyun oynamayınca çok mu geride kaldı niye ihmal ettim , yanlız kalmasın ki kendi nasina oynamasın diye icm içimi yiyor sabah akşam .
Annem deseniz tek , yanında olamıyorum psikolojisi bozulmuş durumda benim eşimle yaşadıklarım sebebiyle beni kurtaramıyor gibi düşünüyor aklımı ruhumu yitirdim.
Aklıma kötü düşünceler geliyor . Çocuk keşke dogmasaydı diye babasından ayrılırdm hayatıma bakar ve bir daha muhatap olmazdım .
(Şimdi yine ayrılabilirim fakat bitmiyor dışarı da Birlikte koşturuyorz herşeye hastaneye kuruma vs. ) Sonra kendime kızıyorum ne biçim düşünceler evlat isteyenler var nankörlük etme diye . Her çocuklu ortama girince kahroluyorum.
Çok üzülüyorum keşke benim yavrum bunları yaşamasaydi diye. Hep güçlü görünmeye çalışmaktan ve güçlü olmaya çalışmaktan yoruldum istemiyorum güçlü olmak ta istemiyorum ben biraz nefes almak insan olduğumu anlamak istiyorum ama buna destek.olacak eş yok malesef heryere gitmeme sınır koymuş.kendi doğruları hsrici kabul etmeyen bir eş var
Böyle işte içimi dökmeye iki kelama
İhtiyacım var dostlar.
Konuya direk gireceğim .
Ben kayboldum
Anneliğimde kayboldum , çok zorlanıyorum
Bebeğime ygb( otizm) tanısı var . Eğitimlerimiz yoğun şekilde sürüyor. Her gün saatlerce yol gidiyoruz. Ev işi çocuk derken uyurken bile üstümde yatıyor artık boğuluyorum .
Sakin bir çocuk fakat uyku ve yemek konusunda zorlanıyorum, insan olduğumu ayda 1 annemin yanına gittiğim de bı iki gün annem ilgilenincd anlıyorum. Aynaya bakmaya bir bardak fazladan su içmeye zamanım yok .
Eş olmamda boğuluyorum.
Herşeyi dört dörtlük yapmama rağmen her koşulda şikayet eden bana hiç destek olmamış bir adamla evliyim . Artık herşeyi dört dörtlük yapmıyorum ama yine susmuyor herşeyi şikayet ediyor . Kendisi sadece oturuyor aksi olmuyor. Sevgi deseniz kalmadı aramızda saygı deseniz kalmadı. Birbirimizin düşmanı gibiyiz.
Kendimde boğuluyorum herşeye yetişmeye çalışmaktan çok yoruldum . çocukla oyun oynamayınca çok mu geride kaldı niye ihmal ettim , yanlız kalmasın ki kendi nasina oynamasın diye icm içimi yiyor sabah akşam .
Annem deseniz tek , yanında olamıyorum psikolojisi bozulmuş durumda benim eşimle yaşadıklarım sebebiyle beni kurtaramıyor gibi düşünüyor aklımı ruhumu yitirdim.
Aklıma kötü düşünceler geliyor . Çocuk keşke dogmasaydı diye babasından ayrılırdm hayatıma bakar ve bir daha muhatap olmazdım .
(Şimdi yine ayrılabilirim fakat bitmiyor dışarı da Birlikte koşturuyorz herşeye hastaneye kuruma vs. ) Sonra kendime kızıyorum ne biçim düşünceler evlat isteyenler var nankörlük etme diye . Her çocuklu ortama girince kahroluyorum.
Çok üzülüyorum keşke benim yavrum bunları yaşamasaydi diye. Hep güçlü görünmeye çalışmaktan ve güçlü olmaya çalışmaktan yoruldum istemiyorum güçlü olmak ta istemiyorum ben biraz nefes almak insan olduğumu anlamak istiyorum ama buna destek.olacak eş yok malesef heryere gitmeme sınır koymuş.kendi doğruları hsrici kabul etmeyen bir eş var
Böyle işte içimi dökmeye iki kelama
İhtiyacım var dostlar.