Böyle durumlarda genelde ailenin kaygısını azaltmaya yöneliriz.
Başımıza kötü bişey gelse anlatmayız.
Ya da herşeyi güzelleyerek anlatırız.
Bu durum esasen onları daha da kaygılandırabiliyo.
Bişi var da saklıyo sanıyorlar.
Ben tam tersi tepkiyle çözdüm bunu, aduğket yaptım
Aşırı kaygılı gibi her sıkıntımı anlattım
(Ki asla huyum değildir)
Evet en dandik konuları bile.
Yok otobüs şöyle kalabalıktı, yok sokak şöyle pisti, yok param bitmiş fark etmedim vs vs.
Sonunda rolleri değiştik.
Şimdi dırdır etmeyim diye hiç didiklemiyolar.
Bu benim hayat felsefem de artık.
Bi konuda birinden rahatsızsam aynısının misliyle bezdirrim onu.
Yoksa kimsenin hatasını anlayası yok.