Bugun biryere gittik. Odada buyuk, kucuk, kadin, erkek demeden herkes bana dogru gelmeye basladi. Biraz endiselensem de bu ilgi bir yandan da hosuma gitmisti. Saniyeler icinde herkes ne kadar tatli oldugumu soylemeye, kimisi yanagimdan makas almaya, kimisi opmeye basladi ve kimileri de sirayla kucagina almak istediler. Istemedigimi belli etmeye calistim, onlari ittim hatta agladim! Ama kimse beni dinlemedi! Cok guzel oldugum icin kendilerini tutamadiklarini soylediler. Ben de bu kadar sevimli olmamaliydim!
Opmelerine izin vermezsem kuseceklerini soyleyenler oldu. Kucaklarina gidersem bana cikolata vereceklerini soyleyenler de.. En yakinimdakiler de tum bunlari izlerken sesini cikarmadilar, hatta onlari tesvik ettiler ve beni ayipladilar istemedigim icin.
Ben bugun dis gorunusumun ne kadar onemli oldugunu ogrendim. Eger birilerine gore guzelsem bana istedikleri gibi, izinsiz dokunabileceklerini ogrendim. Bedenimin sadece bana ait olmadigini, baskalarinin da uzerimde soz hakki oldugunu ogrendim. Benden daha guclu olanlara karsi aglayip itiraz etsem de ise yaramayacagini ogrendim. En yakinlarima bile boyle durumlarda guvenemeyecegimi ogrendim. Bu durum her yerde her zaman yasaniyor. Sanirim normal olan buydu.
Oysa etrafimdaki diger insanlar birbirine bu sekilde davranmiyorlardi. Hatta birbirlerinin esyalarina, telefonlarina bile izinsiz dokunmuyorlardi. Mahremiyet diye birsey varmis, konusurlarken duydum ama onun da bana ait olmadigini ogrendim. Ben henuz 2 yasindayim.
Ben bugun biryere gittim. Yalnizdim. Yasca buyuk bir adam yanima geldi ve bana dokunmaya basladi. Hic sesimi cikaramadim. Cikarsam da sonucun degismeyecegini ogrenmistim.
Daha sonra bir kadin geldi, ustumu cikarmak istedi, yine sesimi cikaramadim. Bedenim sadece bana ait degildi. Ne diyebilirdim ki? Anne/Babama olanlari anlattim. Yalan soyledigimi dusunduler. O insanlar 'oyle seyler' yapmaz dediler. Sen yanlis anlamissindir dediler. Ben sadece 7 yasindayim.
Bugun okuldan gec ciktim. Eve donerken yolda biri beni taciz etti. Kosarak uzaklasmaktan baska hicbirsey yapamadim. Bir arkadasima olanlari anlattim. Beni sucladi. Neden sessiz kaldin? Demek ki senin de kabahatin varmis dedi. Ben henuz 15 yasindayim.
Bugun konsere gittik. Cok eglenirken yanimdaki arkadasimi rahatsiz edenler oldu. Ona da sessiz olmasini soyledim. Bu kalabaliga girmek bizim tercihimizdi, sonuclarina razi olmaliydik. Ben 20 yasindayim.
Bugun isyerinde toplanti sonrasi patronum benden kalmami istedi. Eger istediklerini yaparsam maasimi arttirabilirdi. Patronum kotu bir insan degildi. Onu dinledim. Ben 25 yasindayim.
Bugun aile arasinda sohbet ederken herkes taciz/tecavuz olaylarinin ne kadar arttigindan ve cirkin oldugundan bahsediyordu. Diger yandan mutfakta bir diger akraba 4 yasindaki yegenime aglasa da zirlasa da onu opecegini soyluyordu.
Bense susuyordum. Cunku o akraba darilabilirdi.. 4 yasindaki yegenimin itiraz etse de bedenine baskalarinin da dokunabilecegini ogrendigi gun; ben 30 yasindayim...
Özlem Atıcı Ilgaz
