Hanımlar selam. Burası da olmasa derdimi nerelere anlatırım bilmiyorum. Galiba ya delirdim ya da delirmek üzereyim. Uzun olursa kusura bakmayın mobilden giriyorum cevap yazamasamda tek tek okuyacağım lütfen bana akıl verin çünkü ben artık düşünemiyorum...
Ben tüp bebekle hamile kaldım. 2 senelik evliyim.(niye acele ettin derseniz kaç doktora gittiysek tüp bebekle bile zor geç kalmayın dediler çok şükür ilk seferde oldu, eşim oligospermi)
Çok şükür hamileyim, çok stresli sıkıntılı zamanlardan geçtik. 14. Haftamda ikili testte risk yüksek çıktı yurt dışına kan gönderdik 2 hafta geçmek bilmedi. Sonunda güzel haberi aldık tabii, bir problem yokmuş. ALlah kimseye yaşatmasın.
Ailemin yanına en son geçen sene haziranda gittim. Bir hafta kalıp geldim. Kayınvalidem ameliyat olacaktı onunla birlikte 20 gün hastanede kaldım(iki kızı var biri hamileydi biri de uzakta) lavaboya vs gittiğinde ihtiyaçlarını karşılayamadığı için de eşimi istemedi, ben kaldım. Neyse sonra tedaviye başladık derken hamile kaldım.
İlk üç ay doktor sorun yok demesine rağmen “olsun 3 ay bitsin öyle giderim” diyerek ailemin yanına gitmedim. 3 ay bittiğiniz ikili test belasına bulaştık onun sonucunu bekle vs yine gidemedim. Sonuç geldiğinde eşimle çok sevindik. Ben bilet bakmaya başladım. Annemle görüşmüyorum babam ve kardeşim Babannem ve dedemle yaşıyor, mayısta kardeşim askere gidecek.
Bir gün eşim dışardan geldi. Baktım suratı asık, ne oldu diye ısrar ettim döküldü tabii.
Babasıyla otururken “nanim de gidecek istanbula bugün yarın” diye bir şey söylemiş. Babası da “gitmesi için benim cesedimi çiğnemeniz lazım,
tüp bebek karnındaki tüppp!!” Demiş.(tüp bebeği ne sanıyorsa)
Ben bunu duyunca eşime sinirlendim, sen niye suratını asıyorsun ki baban istediğini desin, benim eşim sensin sen ne düşünüyorsun dedim.
Gevelemeye başladı “eeee babam da işte bizi düşünüyor merak ediyor zor çocuğumuz oldu bi şey olur diye korkuyor” bilmem ne....
Ben sinirden yere göğe sığamadım eşime saydırdım “sen korkak mısın diyemedin mi baba biz de senin kadar düşünüyoruz, en çok zorluğu biz çektik nanimin de ailesini görmeye ihtiyacı var diyemedin mi!!” Diye. Bu arada bir görümcem ve eşimin ailesi ile aramızda iki bina var. Eşim bir gün gözükmese görüntülü ararlar iki adım yerden.
Bunları düşündükçe sinirim daha çok tepeme çıkıyor.
Neyse eşim tamam ben halledicem olmazsa rapor alır arabayla bi haftalığına ben götürürüm seni filan dedi. Ben de konuyu kapattım.
Tabii ailem de arıyor sürekli gelecektin hani ne oldu ne saman geliyorsun diye. Normal de gidemeyecek olsam sorun değil ya da eşim “ben işe gidiyorum, gitmesen olmaz mı” dese yine sorun değil onlar gelir. Ama kayınpederin sözünü dinlemesi çok sinirimi bozuyor. Bir de kendi kendime eğer şimdi tatsızlık çıkmasın diye gitmesem bu bana sözünü dinlettiğini düşünecek ve bebeğim olduğunda da “aman gitme üşür aman gitme hasta olur” gibi saçma sapan konuşmalar yapar diye düşünüyorum. Babaanneme bu yüzden gelemiyorum desem zaten kayınpedere dolu düğün zamanından filan bu sefer tutamam açar ağzını yumar gözünü.
Bir yandan eşimi düşünüyorum eşim babasından aşırı çekiniyor. Kayınpederin durumu çok iyi eşim öğretmen ama arta kalan zamanda kayınpederin gelir gider islerine bakıyor. Eşim de babasının kolunda engel var kıyamıyor ne dese tamam diyor. Ve eşim en ufak bişey dese; mesela şu faturayı getir diye eşimi arasa eşim baba suan işim var bir saat sonra getirebilirim dese babası hemen “ben senin için(babası erkek çocuk düşkünü herşeyi eşime adamış) çalıştım didindim benim babam yoktu arkamda senin dağ gibi baban var, getirme tamam ben başkasını yollarım” gibi saçma sapan bir tribe giriyor. Eşin de bu sefer “babam doğru söylüyor tek koluyla bizim için çalıştı durdu,gitmem lazım” diyip gidiyor. Oturduğumuz evi de kayınpeder aldı, eşim işlerine yardım ediyor diye. Kendine yeni araba alınca eski arabasını da eşime verdi. Tamam sağolsun hakkını asla ödeyemeyiz ama bunları isteyen ben değildim ki. Oğluna yaptı. Ben düğün bile istemedim. Sanki her seferin de “her şeyinizi ben yaptım benim emrimdesiniz” tavrında.
Eşime de “eğer gitmezsem babana söyle dinlediğim için değil, sırf sen arada kalma diye” demeyi düşünüyorum. Bir yandan da ağzıma geleni sayıp çekip gitmek istiyorum.
Eşime dedim “yolculuğun vs bana hiç bir zararı yok ama bu bana verdiğiniz sıkıntının çok zararı var, kendi anlamlar hamileyken aman abla yanımıza gelme hamilesin mi dediniz” dedim. Eşim ne desen haklısın diyor. Ama babasına ağzını açamıyor. Haftaya kontrolüm var kaynanamı da götürüp “hocam nolursunuz anlatın artık normal gebe gibiyim yolculuğunda bir zararı yok sizden duysunlar” diyeceğim. Kafayı yemek üzereyim. Bir yandan gitsem de Allah korusun bir problem çıksa hem benim başımın etini yerler hem de eşimi dolduruşa getirirler “bak gitti ondan oldu” diye.... ne yapacağımı bilmiyorum sinirimi de alamıyorum. Eşinle nasıl konuşmalıyım, ne demeliyim. Nolur akıl verin.
Cevaplar için şimdiden teşekkürler.
