Anlamıyorum şu kayınvalideler torunlarına bakmak zorunda zihniyetini.. Kadının zaten engelli oğlu varmış, bir an evvel yuvasını kurması için o programa götürüp getiriyor anlaşılan..
Valla ben bekarım ama benim kendi annem bana şimdiden ileride çocuklarına bakamam diyor. Hal böyleyken ben kayınvalidemi asla mecburi görmem çocuğuma bakması konusunda.. Yaşlı bu insanlar, bizdeki enerji onlarda yok malesef..
Bu demek değil ki annem çocuklarımı sevmeyecek veya onlar değersiz olacak annemin gözünde.. Bizde bir tek torun var o da abimin oğlu ve annem onun için ölür biter, ona en ufak bir şey olsa, canı yansa annem hüngür hüngür ağlar..Lakin iş bakmaya geldimi 1-2 saatten fazlasını kaldıramıyor..
Kaldı ki sizin kayınvalidenizin başında oldukça büyük bir sorumluluk var. Ön yargılı olmayın, biraz anlayış lütfen..
kaynın esra eroldaki tekerlekli sandalyede oturan mı yoksa merak ettim?
Evet bir gün ayırabilmeli, torunu için fedakarlık yapabilmeli yürek böyle ister
Ama konuyu çok büyütüp, kin tutma meselesi haline getirmenin ne anlamı var, ben de teyzeyim dünyalar tatlısı 1,5 yaşında bir yeğenim var, kardeşim bir gün rica etti benden o günde hayvan hakları yasası için yürüyüş vardı, bakamam dedim. O gün oraya 10.000 kişi gitti, ben gitmeseydim dünyamı yıkılacaktı ama gittim. Oysa ilk kez istemişti böyle bir şey ve yeğenime bayılırım ama o an için önceliğim oydu, ben şimdi kötü teyze miyim, ya annenizin işi olsaydı, bakamasaydı ?
Hayır size kötü teyze diyemem tabii, ama sizde demişsiniz o an için önceliğim oydu diye sanırım bekarsınız, annemin işi olsaydı bakamasaydı yani böyle üften püften sebeplerle gelseydi emin olun aynı tepkiyi onada verirdim.
malesef bekarken bende böyleydim.benimde yeğenlerim var.
ne zaman çocuğum oldu,ozaman anladım.
Bu durum bana keyfi geldiği için rahatsız oldum.
herkeste bir olmak zorunda değil ama
vicdan meselesi bu.benim hasta annem, kayınvalidem( ki ikisindende Allah razı olsun)
bile oğluma kıyamıyor bakıyor,
zor durumda bırakmıyorsa bu konuda yorum yapamıyorum.
peki birgün için madem bakmak zorunda değil.bakıcı hastalandı,kreş kapandı yada kreşte hasta oldu.
işinden izin alamıyor.anneanne,babaanne bakamıyor.komşuda bakmak zorunda değil.
ne yapmamızı beklersiniz?
ya da sizler ne yapardınız?
tabi sadece 1 günden de bahsetmiyoruz
Bunun bekar olmakla bir ilgisi yok ki, bekar olabilirim ama bir ailenin içinde yaşıyorum. Kardeşimin çocuğuna istersem bakarım, hiç bir koşulda bana gönül koyamaz, herkesin çocuğunun sorumluluğu kendisine ait. Hal böyleyken yine de gönlünüzü almak istemiş elbise alayım falan diyerek, bu çok da kırılacak bir durum değil.
Bir ailenin içinde yaşamakla çocuk sahibi olmak arasında epeyce bir fark var. Ama haklısınız galiba kardeşin kardeşe fedakarlık yapmadığı ya da yapamadığı bir zamanda bunu kayınvalideden beklemek sanırım bir hata.
Evet bir gün ayırabilmeli, torunu için fedakarlık yapabilmeli yürek böyle ister
Ama konuyu çok büyütüp, kin tutma meselesi haline getirmenin ne anlamı var, ben de teyzeyim dünyalar tatlısı 1,5 yaşında bir yeğenim var, kardeşim bir gün rica etti benden o günde hayvan hakları yasası için yürüyüş vardı, bakamam dedim. O gün oraya 10.000 kişi gitti, ben gitmeseydim dünyamı yıkılacaktı ama gittim. Oysa ilk kez istemişti böyle bir şey ve yeğenime bayılırım ama o an için önceliğim oydu, ben şimdi kötü teyze miyim, ya annenizin işi olsaydı, bakamasaydı ?
Bunun bekar olmakla bir ilgisi yok ki, bekar olabilirim ama bir ailenin içinde yaşıyorum. Kardeşimin çocuğuna istersem bakarım, hiç bir koşulda bana gönül koyamaz, herkesin çocuğunun sorumluluğu kendisine ait. Hal böyleyken yine de gönlünüzü almak istemiş elbise alayım falan diyerek, bu çok da kırılacak bir durum değil.
İnsan sorun aramak isteyince sorun bulur,
Çocuk bakmak fedakarlık ölçüsü ise ben o zaman ahir zaman evliyasıyım; dul kardeşime de baktım, iflas etmiş ablama da, masum bir evlat hiç bir şeyden geri kalmasın, evinde hiç bir eksik olmasın diye sabah 6 da kalkıp, günde 3 saat yol gidip akşam 9 da pestil gibi eve gelip el kadar çocuğu bugün özel üniversitede okuyabilen 22 yaşında bir genç kız yaptık bu arada hasta yatan annemizi 9 yıl baktık, sen çocuk sahibi değilsin beni anlayamazsın diyen ortanca kardeşimi bebeği ile 6 yaşına kadar baktım =)
En küçük biraz bahtsız galiba, onun kine bir gün bakamadım işte =)) Ama yine de çocuk sahibi olamayacağım o yüzden sizi anlayamıyorum, fedakarlık da nedir bilemiyorum, yaşadığı streslerden 35 yaşında menapozu başlamış, evlat edinme çabasında bir kadınım =))
Milyonlarca insan çalışıyor, bir sürü hayat gailesi var; bir gün torununa bakmayan kayınvalide gün gelir o torunun hayatının merkezi olur. Dedim ya gönülleri ferah tutmak gerek, kalın sağlıcakla ....
İnsan sorun aramak isteyince sorun bulur,
Çocuk bakmak fedakarlık ölçüsü ise ben o zaman ahir zaman evliyasıyım; dul kardeşime de baktım, iflas etmiş ablama da, masum bir evlat hiç bir şeyden geri kalmasın, evinde hiç bir eksik olmasın diye sabah 6 da kalkıp, günde 3 saat yol gidip akşam 9 da pestil gibi eve gelip el kadar çocuğu bugün özel üniversitede okuyabilen 22 yaşında bir genç kız yaptık bu arada hasta yatan annemizi 9 yıl baktık, sen çocuk sahibi değilsin beni anlayamazsın diyen ortanca kardeşimi bebeği ile 6 yaşına kadar baktım =)
En küçük biraz bahtsız galiba, onun kine bir gün bakamadım işte =)) Ama yine de çocuk sahibi olamayacağım o yüzden sizi anlayamıyorum, fedakarlık da nedir bilemiyorum, yaşadığı streslerden 35 yaşında menapozu başlamış, evlat edinme çabasında bir kadınım =))
Milyonlarca insan çalışıyor, bir sürü hayat gailesi var; bir gün torununa bakmayan kayınvalide gün gelir o torunun hayatının merkezi olur. Dedim ya gönülleri ferah tutmak gerek, kalın sağlıcakla ....
Bakın 3 mesajınızı da kopyaladım.
Siz kendinizden çok fedakarlık yapmışsınız.
Eğer ablanız size gönül koysaydı asıl siz kötü teyze değil o kötü bir abla olurdu bence..
Keşke bu kadar kendinizi yıpratmasaydınız.Ya da bu kadar size yüklenilmeseydi.
Geçmiş olsun hastalığınıza da çok üzüldüm. İnşallah sizde birgün evlat sahibi olursunuz.
Son olarakta herkesin hayatı,yaşanmışlıkları farklı.
Dediğim gibi ablanız size birgün için gönül koysaydı ayıp olurdu zaten.
Konu sahibinin de yerinde olsam konuyu uzatmazdım belki ama mutlaka bir kırgınlığım olurdu,haklı olarak...
[/B]
Haklısınız bende bu zamana kadar pek üstünde durmamıştım ama bana ne zaman böyle bir durumum olsa yani çocuklar bakması için bir gün rica etsem her seferinde aynı tutumla karşılaştım bu ilk olsaydı uzatmazdım zaten uzatmadımda şimdiye kadar ama artık doldum sanırım, ki bunun yanında kırılacağım o kadar çok şey yaşadım ki buda patlama noktam oldu. Önceki konumda bir örnek vermiştim babam felç geçirdiğinde kızımın doğum günüydü yani tam o gün babam felç geçirdi ve hastaneye kaldırıldı bana haber geldi gittim babamın durumu bayağı ciddiydi ve kayınvalidem hastaneye geldiğinde utanmadan babanın bir şeyi yok gayet iyi iyileşir o kızın doğum gününü iptal etme yapalım dedi ve babam o hastaneden sağ çıkamadı. Bu ve bunun gibi bir çok saygısızlıklıkla karşılaştım ve artık bu ufak bir şey olabilir ama kırgınlığımı yenemiyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?