- Konu Sahibi yeniumut84
- #1
merhaba kızlar..
bu siteyi çok uzun zamandır takip ediyodum. bugün siz degerli hanımların fikrini almak istiyorum.ben 4 yıllık evliyim.
ve 2 senedir eşimin ailesiyle görüşmüyorum.ben evlendim evleneli beni hiç istemediler.hep arkamdan eşime çekiştirip durdular..
evliliğmin ilk yıllarında yaptıkları ettikleri sözleriyle cicim aylarımı burnumdan getirdiler..
herşeye rağmen yinede ortada benimde onlarında düşman gibi görmeyi gerektirecek bir hadiseye mahal vermeye gerek yoktu.
çünkü her halukarda anlaşmak zorundaydık.bir aile olmuştuk artık..ben hep böyle düşünüyordum..
gelelim 2 sene öncesine gurbetteyiz biz. eşimin ailesinin yanına gittik 1 haftalığına.bana sürekli surat asıyorlardı.
istiyorlardıki eşim tek başına gitsin istedikleri gibi muhabbet dedikodu herşey olsun.bende eşim her gittiginde gidiyordum ..eşim 3 ay önce gitmişti tekrar gitmek istedi yine bende gittim.
ama bu kısa sürede2 kere gitmem onları baya bir tepkili hale getirdi bana karşı..
ama ben gidince hiç konuşmuyorlardı sanki küs gibiydiler.ben tuvalete gittigimde bile öbür odada kaynanam eşimi fitillemeye çalışıyordu..bunların aşırıderecede suratları asıktı. ben kendimi çok yalnız hissetmeye başladım.çok pişman olmuştum gittigime.gururuma dokundu.. ve eşime konuştum dedim bunların surat asıklıklarına dayanamıyorum.ne yapmışım bunlara ya...eşimde olanların farkındaydı.
ailesiyle konuştu. ben mutfakta salata yapıyorum o esnada..
annesi babası ve ablası birden bire köpürdüler.sen i yeniumut doldurmuş ne gelmiş bile böyle konusuyorsun.sürekli o tiyatrocu kızın lafıylamı karşımıza geldin dediler...vss
bende artık dayanamadım yanlarına gittim..ne doldurması ya siz ne diyosunuz dedim..
kadın başladı sen oğlumu benden kıskanıyorsun. seni istemiyordum zorla oğlum aldı. ne sürekli geliyosun.git bi dahada gelme vss..
ama ne agır kelimelerr çok yıpratıcı çok gurur kırıcı...
ağlaya ağlaya o evden cıktım.bi daha gelmem dedim..1 gün amcalarda kaldık.. ertesi günüde memlekete döndük..tam 1 sene eşimle birbirimizi yedik.
gururum ayaklar altına alınmıştı.depresyon ilaçları aldım.. kaldıramadım evlerinde kovmalarına..
o dönemde eşim hiç birşey olmamış gibi ilişkisinde yine allı güllüm davrandı onlara..
biz bayanlar hep isteriz ya ..eşimizde tepki versin arkamızda olsun...
ama öyle olmadı..o kadar pasif kaldıki..resmen ezdirdi onlara beni..
eşim bu yaşanılan şeyleri görmemezlikten geldi yok saydı..
o olaydan sonra ailesi her gün çeşitli numaralarla eşimin olurda bir tepkisi olursa diye entrikalar çevirip durdular.. en büyük silahları
hastayız demek oldu.. çünkü eşimde hastalık konusu olunca akan sular dururdu.bunu biliyorlardı ve çok güzel uyguluyorlardı..
dolduruyorlardı eşimi biliyordum..ama yaptıgım bişey yoktu. sadece lütfen araya sınır koy.. abartılı tel konuşmaları
yapma.çünkü annesi sürekli arıyordu eşimi.. aramazsan bana bişey olursa çok pişman olursun ana baba ne olursa olsun atılmaz diyordu..
beni kötülerlerse onlara biraz sert oldugunu bu konuda hassas oldugunu bildir diyordum.ama eşim tepki vermeyi hiç bilmez..
sonuç onlara hiç bişey olmadı.ben sinir hastası oldum........
kızlar şuanda 5 haftalık gebeyim..
kayınvalidem telefon acıpta hayırlı olsun derse ben hiç konuşmak istemiyorum... artık hiç birşey eskisi gibi olmaz...
onların yüzünden çoook yıprandım... o yüzden o kadının sesini bile duymak istemiyorum.. biliyorumki konusursam bu kezde beni kullanacaklar..
arkamdan eşime yemin ederimki sürekli kötüleyen bu insanlar değişmeyecek..
evime alsam yaptıgım herşeye bahane bulacaklar...gelip yiyip içip gezecekler.
oğullarınada kötüleyip gidecekler..ben artık kendimi yıpratmak istemiyorum..
teline cevap vermek istemiyorum. aradıgı zaman hiç cevap vermesem olmazmı????
yani herşey bir bebekle değişecek değil. kopan ipler var.. eşimin hatırı diye bişeyde yok...
beni evden kovdukları zaman benim eşim benim karımdır yeterrr diyip tepki verdimiki ailesine şimdide ben onu düşüneyim..demekki hatırın işlemediği şeylerde varmış..
bu siteyi çok uzun zamandır takip ediyodum. bugün siz degerli hanımların fikrini almak istiyorum.ben 4 yıllık evliyim.
ve 2 senedir eşimin ailesiyle görüşmüyorum.ben evlendim evleneli beni hiç istemediler.hep arkamdan eşime çekiştirip durdular..
evliliğmin ilk yıllarında yaptıkları ettikleri sözleriyle cicim aylarımı burnumdan getirdiler..
herşeye rağmen yinede ortada benimde onlarında düşman gibi görmeyi gerektirecek bir hadiseye mahal vermeye gerek yoktu.
çünkü her halukarda anlaşmak zorundaydık.bir aile olmuştuk artık..ben hep böyle düşünüyordum..
gelelim 2 sene öncesine gurbetteyiz biz. eşimin ailesinin yanına gittik 1 haftalığına.bana sürekli surat asıyorlardı.
istiyorlardıki eşim tek başına gitsin istedikleri gibi muhabbet dedikodu herşey olsun.bende eşim her gittiginde gidiyordum ..eşim 3 ay önce gitmişti tekrar gitmek istedi yine bende gittim.
ama bu kısa sürede2 kere gitmem onları baya bir tepkili hale getirdi bana karşı..
ama ben gidince hiç konuşmuyorlardı sanki küs gibiydiler.ben tuvalete gittigimde bile öbür odada kaynanam eşimi fitillemeye çalışıyordu..bunların aşırıderecede suratları asıktı. ben kendimi çok yalnız hissetmeye başladım.çok pişman olmuştum gittigime.gururuma dokundu.. ve eşime konuştum dedim bunların surat asıklıklarına dayanamıyorum.ne yapmışım bunlara ya...eşimde olanların farkındaydı.
ailesiyle konuştu. ben mutfakta salata yapıyorum o esnada..
annesi babası ve ablası birden bire köpürdüler.sen i yeniumut doldurmuş ne gelmiş bile böyle konusuyorsun.sürekli o tiyatrocu kızın lafıylamı karşımıza geldin dediler...vss
bende artık dayanamadım yanlarına gittim..ne doldurması ya siz ne diyosunuz dedim..
kadın başladı sen oğlumu benden kıskanıyorsun. seni istemiyordum zorla oğlum aldı. ne sürekli geliyosun.git bi dahada gelme vss..
ama ne agır kelimelerr çok yıpratıcı çok gurur kırıcı...
ağlaya ağlaya o evden cıktım.bi daha gelmem dedim..1 gün amcalarda kaldık.. ertesi günüde memlekete döndük..tam 1 sene eşimle birbirimizi yedik.
gururum ayaklar altına alınmıştı.depresyon ilaçları aldım.. kaldıramadım evlerinde kovmalarına..
o dönemde eşim hiç birşey olmamış gibi ilişkisinde yine allı güllüm davrandı onlara..
biz bayanlar hep isteriz ya ..eşimizde tepki versin arkamızda olsun...
ama öyle olmadı..o kadar pasif kaldıki..resmen ezdirdi onlara beni..
eşim bu yaşanılan şeyleri görmemezlikten geldi yok saydı..
o olaydan sonra ailesi her gün çeşitli numaralarla eşimin olurda bir tepkisi olursa diye entrikalar çevirip durdular.. en büyük silahları
hastayız demek oldu.. çünkü eşimde hastalık konusu olunca akan sular dururdu.bunu biliyorlardı ve çok güzel uyguluyorlardı..
dolduruyorlardı eşimi biliyordum..ama yaptıgım bişey yoktu. sadece lütfen araya sınır koy.. abartılı tel konuşmaları
yapma.çünkü annesi sürekli arıyordu eşimi.. aramazsan bana bişey olursa çok pişman olursun ana baba ne olursa olsun atılmaz diyordu..
beni kötülerlerse onlara biraz sert oldugunu bu konuda hassas oldugunu bildir diyordum.ama eşim tepki vermeyi hiç bilmez..
sonuç onlara hiç bişey olmadı.ben sinir hastası oldum........
kızlar şuanda 5 haftalık gebeyim..
kayınvalidem telefon acıpta hayırlı olsun derse ben hiç konuşmak istemiyorum... artık hiç birşey eskisi gibi olmaz...
onların yüzünden çoook yıprandım... o yüzden o kadının sesini bile duymak istemiyorum.. biliyorumki konusursam bu kezde beni kullanacaklar..
arkamdan eşime yemin ederimki sürekli kötüleyen bu insanlar değişmeyecek..
evime alsam yaptıgım herşeye bahane bulacaklar...gelip yiyip içip gezecekler.
oğullarınada kötüleyip gidecekler..ben artık kendimi yıpratmak istemiyorum..
teline cevap vermek istemiyorum. aradıgı zaman hiç cevap vermesem olmazmı????
yani herşey bir bebekle değişecek değil. kopan ipler var.. eşimin hatırı diye bişeyde yok...
beni evden kovdukları zaman benim eşim benim karımdır yeterrr diyip tepki verdimiki ailesine şimdide ben onu düşüneyim..demekki hatırın işlemediği şeylerde varmış..