anlamıyorum anlayamıyorum neden insanlar bukadar bencil bir anne nasıl olurda oğlunun huzurunu mutluluğunu kıskanır.yuvasını yıkmak için bu denli çaba gösterir...kafayı yiyecem artık..yetmmedimii tamm birbuçuk yıl ayrı yaşadık cümle aleme rezil olduk maddi manevi zarara girdik..sonunda herkesin karşı çıkmasına rağmen tekrar birleştik..bazan keşke tekrar evlenmeseydim eşimle diyorum..çünkü ailesi bize asla rahat vermeyecek...ne zaman onlara gitsek oturur oturmaz bana evime işime kıyafetime ve en acısıda zavallı babama aileme hakaret ederler..yediğim lokmayı sayarlar..kaynanam önümden ekmek çeker..çok yedin der..evet açık açık çok yedin der..allahım çıldıracağğım..aslında kocam iyi bir insandır..beni sever bende onu seviyorum yada seviyordum..ama artık kocama saygım kalmadı..ona defalarca anlatmaya çalıştım..bana aileme işime evime hakaret etsinler bu benim için sadece onların karaktersiliği görgüsüzlüğüdür beni üzen bu değil..beni üzen senin yanında gözlerinin önünde kocamın önünde beni küçük düşürmeleri dedim..sana saygım kalmıyor..ben saygı duymadığım bir adamla aynı yatağı paylaşamam dedim hala anlamıyo..soruyorum size bi insan duygularını daha açık nasıl anlatabilir...kötü söz sahibine aittir...kesinlikle buna inandım hayat boyu..ama biri kocamın yanında beni aşağılayıp bana hakaret ediyorsa ve kocam olacak adamda susup yalakalık yapıp korkuyorsa ben onunla nasıl bir ömür geçirip evlat doğurup bakın yavrum babanızla gurur duyuyorum diyeyim..diyemem.ve korkarım sırf bu sebebten bu yuvayı yıkacağım...kocam gözümde okadar küçükki...karısını savunmaktan aciz bir adam..ve ailesinin bu hastalıklı düşünceleri davranışları yüzünden tam 1.5 yıl ayrı yaşayıp tekrar birleştik..keşke birleşmeseydim...kimse değişmemiş...herşey aynı..dayanamıyoruum artık..hayatımızda ilk kez tatile gittik ben sevinçten uçuyorum fotoğraf çektirelim bi anımız olsun herşeye yeniden başlayalım diye..kadın sabah akşam arayıp siz adam olmazsınız para harcıyosunuz diyerek deli etti beni..eşime dedim kapat teli, yok kapatmadı tatilimiz zehir oldu..düğünüm nişanım herşyim kursağımda kaldı..nasıl yapıyor bilemiyorum ama hayatımıza uzaktan kumandayla yönetiyor ve huzursuz ediyor..eşime söyledim annen menepoza girmiş zaten kocasıyla anlaşamıyor benimde psikolojimi bozuyor diye...anltamıyorum..ve biliyorumki böyle devam ederse ayrılacağım..çünkü kendimden ödün veriyorum..ailemle görüşmem yasaklandı onlar tarafından..neymiş babam bizi huzursuz ediyormuş..garibim bbir yıldır ne arar ne sorara..memleketime gidemem hemen küfür ederler aileme..ooff offf..kocamdan nefret ediyorum bunlaraı bana yaşattığı için..onunla evlendim diye mi bukadar işkence..ohalde sendende onlardanda kurtulma için ayrılacağım..kaynanam evime gelir mutlaka bişey alıp götürür..sandığımı karıştırı..2 liralık pijama alır sonra pişman olur geri ister....ona giderken tatlı alırız bi moka benzemiyo bidaha getirmeyin dder..daha nelr neler...eşimin aannesinin hırsız olduğunu düşünmek beni delirtiyor..nasıl bi aileye gelin gelmişim diyorum..allahım...bilerek yapıyorlar..eşime saygımı kaybedeyim kavga hakaret edeyim eşimde bana etsin diye ve korkarım başarılıa oluyorlar....yeter artık çıldıracağım..morale ihtiyacım var......desttteeeeeeeeeeeeeeeeeeekkkkkkkkkkkkkk