1 aylık evliyim.Düğünde takılan ziynet eşyalarını tüm dayatmalarıma rağmen eşim ailesine bıraktı emanete.Benim içime kurt düştü hergün altınımı bana getir diyordum.Dediğimi yaptı,getirdi.İş güç yoğunluk derken kasaya koyacağım gün bi baktım küpelerim yok.Başımdan aşağı kaynar sular döküldü,altının gitmesine tabi üzüldüm ama daha çok üzüldüğüm şey aileme uzak yerde aile bildiğim insanın bana bunu yapması güvenimi kırması ben ona yemeğe temizliğe giderken herşeyi bilip yüzüme gülmesi.Eşimde annem yapmaz deyip karşımda yer aldı.1hafta boyunca kavgamız sürdü.Annem diyor o yapmış bir hata tekrar şans ver.Sırf annem için onları yemeğe çağırıcam ama içim buruk eşimede annesinede.Affedemiyorum onu biz borç içinde 1 liranın hesabını yaparken almasını rahat harcamasını.Yüzüme gülmesini,yüzüne gülmeyi
not:Eşim sonra özür diledi aynısından alıcam deyip söz verdi.Altın için barışmadım baktım kavga kavgayı doğurcak başımı indirdim.