Valla kayınvalidesine bağlı. Benim annem her seferinde beni öne oturtmak için çırpınır, ben ona ısrarla yer vermeye çalışırım rahat etsin arka koltuk sallıyor diye. Hiç de rahatsız olmam ama zaten kolay kolay oturmaz. Hatta kayınbabam kullanırken bile "Sen öne geç kızım babana yol tarif edersin." der. Böyle olsun canımı yesin, ne olacak öndeymiş, arkadaymış. Paşa paşa otururm arkaya.
Ama bilsem ki kayınvalidem ön koltuğu bir makam sayıyor, oğlunun yanına ben oturmayayım diye plan yapıyor, benim hiç önem vermediğim bir konuyu devlet protokolü meselesine çeviriyor, vallahi de gıcık olurum billahi de. Ve de onu oraya bindirmemek için elimden geleni de yaparım.
Yani bu işin değerlendirmesi niyetlere ve kişilere göredir. Evet kimseye ön koltuğa oturdun diye madalyon takmıyorlar, ama "Ohhh oturdum oğluşumun yanına, gelin sen arkadan bizi seyret, zaten hasretim kuzuma, aldın elimden." edası ile oturan kaynanaya da madalyon takmıyorlar. Yok mu böyle kaynana? Madalyon hep iki taraflıdır. Tek taraflı bakmayalım. Herkesin kayınvalidesi aynı değil.