Aslında kinaye yapmıştım : esine psikolojik baskı uygula- madem gelinlik yapıyorsun tam yap diye

Yine de ben de olsam konu sahibi yerine ben de sinirlenirdim. Herkes kendi çocuğunu kendine göre yetiştirmeli.
Ablamın evine gidince ailecek vebalı gibi el yıkayıp duruyoruz. Kız bize 'opmeyin' dedi, 8 ay oldu göbeği ayağı dışından ne ben ne anneannesi dedesi optuk çocuğu. Ki bana göre çok sacma-cocuk dediğin azıcık mikroplar tanışmali
Ama o annesi ve bize öpme diyorsa opmemeliyiz.
Annem sıkı bir sosyal medya kullanıcısı- 5bine yakın takipçisi var. Kızı istemiyor diye bir resim paylaşmadi torunuyla. Hele ben- nazar değer dedi diye teyze oluyorum bile yazamadım :) görse kızar

Annem balkonda sigara içiyor, evimde icme diye uyardı vs vs... Doğum ve sonrasında eşi hariç kimse kalsın istemedi, biz bize yeteriz dedi postaları herkesi. Hatta vallahi abartmiyorum. Çocuğu oyalamak için mirildanirken ebru gündeş söylemişim, çocuğa böyle şarkılar söyleme diye uyardı.
Evinde TV yok, ben çocuk sussun diye telefondan çizgi film acinca 'ekranla tanışmasını istemiyorum,kapatır mısın?' dedi, kapattım.
Bu ve bunun gibi milyon sey yaşadık. Arkasından konuşuyor muyuz? Elbette ki :)
Ama dediklerini de yapıyoruz.
Anneye saygı duymak neden bu kadar zor ki?
Buldumcuk mu? Belki evet
Ama otuz yılda sahip olduğu bir tanecik bebek...belki ömür boyu başka bir bebeği olmayacak da. Kişinin buldumcuk olmaya hiç mi hakkı yok?
Kadın ve kocası ilk günlerini çekirdek aile olarak gecirebileceklerine inanıyorsa neden sırf kibarliktan evinde durup durup 'bu çocuk ac' diyen iyi niyetli ama lohusa cinlerini tepesine çıkartan aile büyükleri yanında stres olsun?
Neden 'benim çocuğumda sunu yapmanızı istemiyorum' gibi bir cümle kurunca karşı taraf alınsın?
Onun bebeği onun kararı diye saygı gösterse hayat bayram olmaz mı tüm yeni annelere?