- 6 Kasım 2011
- 7.499
- 26.121
- 748
Arkadaşlar merhaba, bu konuyu cesarete ihtiyacım olduğu için açıyorum,lütfen yüreklendirin beni.
Yaklaşık sekiz yıl önce evlendim ,iyi bir evliliğim var fakat kayınvalideyle dipdibe oturuyorum. Genelde mesafeyi korumakla beraber şuan evde de olduğum için çok bunalmış durumdayım. İlk çocuğuma o baktı,iyi de baktı o yüzden birçok şeyini tolere ettim kendimce. Şuan dokuz aylık bir bebeğim var ücretsiz izindeyim,aynı yerde oturmaya devam edersem ikinci çocuğuma da bakacak ama ben gitmek istiyorum,taşınmak istiyorum fakat bakıcı olayından çok korktuğum için kıpırdayamıyorum. Çok meraklı bir kadın,ışıklarımızı takip ediyor sürekli hayatımıza müdahale ediyor zamanlı zamansız gelmek istiyor,oturuşu kalkışı hatta bazen abartmıyorum sesli nefes alış verişi bile beni bunaltmış durumda. Çığlık atmak istiyorum. Küçük bir yerde oturuyoruz genelde komşuluk etmem dedikodu duymamak için,kayınvalidem fazlasıyla dedikoducu bir kadın çünkü. Bugün bir komşu kahve içmeye geldi ve benimle ilgili anlattıklarını söyledi bu yüzden uzaklaşma isteğim iyici tavan yapmış durumda.
Eşim tamamıyla bana bırakmış gibi görünse de aslında burda oturmaya devam etmek istiyor ama kararlı olursam bana ayak uydurmak zorunda kalır. Zaten o da bu son bir yıldaki gelgitlerimin farkında ne karar vereceksen ver daha fazla beni darlama modunda.
Ayrıntıları isterseniz anlatırım,çocuk için böyle bir fedakarlık yapılır mı? Çocuklarıma uzun vadede öfkeli olur muyum? Onlar için istemediğim bir hayatı yaşamak istemiyorum.. İyi bir bakıcı bulur muyum?
Yaklaşık sekiz yıl önce evlendim ,iyi bir evliliğim var fakat kayınvalideyle dipdibe oturuyorum. Genelde mesafeyi korumakla beraber şuan evde de olduğum için çok bunalmış durumdayım. İlk çocuğuma o baktı,iyi de baktı o yüzden birçok şeyini tolere ettim kendimce. Şuan dokuz aylık bir bebeğim var ücretsiz izindeyim,aynı yerde oturmaya devam edersem ikinci çocuğuma da bakacak ama ben gitmek istiyorum,taşınmak istiyorum fakat bakıcı olayından çok korktuğum için kıpırdayamıyorum. Çok meraklı bir kadın,ışıklarımızı takip ediyor sürekli hayatımıza müdahale ediyor zamanlı zamansız gelmek istiyor,oturuşu kalkışı hatta bazen abartmıyorum sesli nefes alış verişi bile beni bunaltmış durumda. Çığlık atmak istiyorum. Küçük bir yerde oturuyoruz genelde komşuluk etmem dedikodu duymamak için,kayınvalidem fazlasıyla dedikoducu bir kadın çünkü. Bugün bir komşu kahve içmeye geldi ve benimle ilgili anlattıklarını söyledi bu yüzden uzaklaşma isteğim iyici tavan yapmış durumda.
Eşim tamamıyla bana bırakmış gibi görünse de aslında burda oturmaya devam etmek istiyor ama kararlı olursam bana ayak uydurmak zorunda kalır. Zaten o da bu son bir yıldaki gelgitlerimin farkında ne karar vereceksen ver daha fazla beni darlama modunda.
Ayrıntıları isterseniz anlatırım,çocuk için böyle bir fedakarlık yapılır mı? Çocuklarıma uzun vadede öfkeli olur muyum? Onlar için istemediğim bir hayatı yaşamak istemiyorum.. İyi bir bakıcı bulur muyum?
