istememe şansı yok
pandemi gerekçesi makul ama onun dışında kv neden karışıyor
o kv nin görevi değil gelsin yapsın temizlikçi
arada dışarıdan da yenir ki kadın yorulmasın
2 çocuk 3 yetişkin yemek bile dert zaten
temizlikci almami bile istemiyor.
Gereksiz bir tartışma olmuş aksi anına mı denk geldi yoksa hep öyle huysuzmu bilemem ama bende net bi şekilde konuşun haksızdınız diye burda eşinizinde araya girmesi lazım benceMerhaba herkese,
Buraya ilk defa tavsiye almak için yazıyorum. Amacım yapıcı olmak, o yüzden gaza getirici yorumlar yazmayın lütfen.
10 senelik evliyiz eşimle 2 tane tane de çocuk var. Eşimin babası biz evlenmeden yıllar önce vefat etmiş, kayınvalidemin kendi evi var ama bizde de kalır, bazen 6 ay bazen de bir sene kaldığı oluyor. Şimdi pandemi olduğu için memlekete göndermek istemedik pek. Hoş ben de geldi mi gitti mi çok karışmıyorum. Gel desem çocuklara bakmak için mi çağırıyorsun oluyor, git dersem vay sen beni istemedin mi. Kayınvalidem aslında iyi birisi, çocuklara da bakıyor, yemekleri yapıyor. Ben de elimden geldiğince yardımcı olmaya çalışıyorum, akşam eve geldikten sonra istemezse hiç iş yaptırmamaya çalırım. Asla da yardımcı almak istemez, teklif etsek bile bozulur . Çocuklara da baktığı için epey yoruluyor. Dün çocuklardan küçük olanı arkadaşı ile oynasın diye ailecek görüştüğümüz birinin çocuğunu çağırdı. Ben de akşam anne istersen tatlı yapayım sen de yorulursun hem çocuğa bak hem misafir ağırla dedim. Evde tatlı var diye yok gerek yok ondan veririm dedi ben de tamam dedim. Ertesi gün işten geldim, odasına gittim, yorulmuş, sınırlı. Sınırlı olunca da konuşmak istemiyor, yorulduğunu söylemek istemiyor ama belli yani. Ben de nasıl geçti dedim, o da çok yaramazlık yaptılar ne derdim vardı da çağırdım, ben de salagim zaten dedi. Ben de çocuklar birbirlerini görmedikleri için şımarmışlardır herhalde dedim. Başka da bir şey demedim çıktım. Neyse sabah işe gitmek için erken çıktım, çocuklar eşim falan hepsi evde kalmıştı bugün. Akşam saat yedi oldu eve geldim, bir yandan da önceki günün yorgunluğu var, koltukta oturuyor, selam verdim, yorgunluktan omuzlarim dusmus, üstümü çıkarmak için içeri gittim. Birden parlmaya başladı, yok yüzün asIk, yok ne biçim hareket. Abartmıyorum belki 5-10 saniye olmuştur eve gireli. Ben de kızdım, daha yeni girdim eve dedim. Ki genelde akşamları yorulduğu için O bazen çok konuşmak bile istemiyor, iş yapıyorsa selam verince arkasını bile dönmüyor, ben de kendi haline bırakıyorum. Başladı yok yüzüm hep asIkmış, dün odasına gelmişim hiç bi şey söylemeden geçmişim (ki yukarıdaki diyaloğu yaptım) Ben de artık sinirlendim ve bağırmaya başladım, sen niye doldun dedim, zaten hep böyle yapıyorsun diye başladı.
Benim de tepemin taşı attı ve bağırmaya başladım. Evden çıktım, arabaya bindim ve iş yerime geldim. Biliyorum düzelmeyecek bir şey değil ama yaptığı bana çok şımarıkça geldi. Ben ona çocuklara bak demiyorum, Allah razı olsun yine yardıma geliyor. Muhtemelen bıktı artık ama kendi oğlundan başka hayatı olmadığı için memlekete de gitmek istemiyor. Ben de Allah rızası için zaten bir şekilde anlaşmaya çalışıyorum. Ki pek çok güzel özelliği var ama bana bu hareketleri çok şımarıkça geliyor. Benim kendi annem genelde çok resmidir, böyle bağırıp çağırarak kavga etmeye alışIk değilim ama bu şekilde de bastırmaya çalışıyor gibi geliyor ve artık gittikçe daha çok rahatsız oluyorum. Şimdi eve ne zaman gideyim diye düşünüyorum, ayaklarım hiç gitmek istemiyor.
Not: eşim de bu sırada evdeydi, zaten o genelde arayı bulmaya çalışır. bu seferde gitme vs dedi ama ilk defa böyle tepki verdiğim için üstüme gelmedi
di mi gitti mi ço
Bence sizde kvnizde gayet anlaşılır insanlarsınız kv sürekli evde olduğu için bunalmış olabilir malum biz en azından işe gidip arada farklı insanlar görüyoruz..Arada akşam işten gelince en kötü bir yürüyüşe çıkarın.Merhaba herkese,
Buraya ilk defa tavsiye almak için yazıyorum. Amacım yapıcı olmak, o yüzden gaza getirici yorumlar yazmayın lütfen.
10 senelik evliyiz eşimle 2 tane tane de çocuk var. Eşimin babası biz evlenmeden yıllar önce vefat etmiş, kayınvalidemin kendi evi var ama bizde de kalır, bazen 6 ay bazen de bir sene kaldığı oluyor. Şimdi pandemi olduğu için memlekete göndermek istemedik pek. Hoş ben de geldi mi gitti mi çok karışmıyorum. Gel desem çocuklara bakmak için mi çağırıyorsun oluyor, git dersem vay sen beni istemedin mi. Kayınvalidem aslında iyi birisi, çocuklara da bakıyor, yemekleri yapıyor. Ben de elimden geldiğince yardımcı olmaya çalışıyorum, akşam eve geldikten sonra istemezse hiç iş yaptırmamaya çalırım. Asla da yardımcı almak istemez, teklif etsek bile bozulur . Çocuklara da baktığı için epey yoruluyor. Dün çocuklardan küçük olanı arkadaşı ile oynasın diye ailecek görüştüğümüz birinin çocuğunu çağırdı. Ben de akşam anne istersen tatlı yapayım sen de yorulursun hem çocuğa bak hem misafir ağırla dedim. Evde tatlı var diye yok gerek yok ondan veririm dedi ben de tamam dedim. Ertesi gün işten geldim, odasına gittim, yorulmuş, sınırlı. Sınırlı olunca da konuşmak istemiyor, yorulduğunu söylemek istemiyor ama belli yani. Ben de nasıl geçti dedim, o da çok yaramazlık yaptılar ne derdim vardı da çağırdım, ben de salagim zaten dedi. Ben de çocuklar birbirlerini görmedikleri için şımarmışlardır herhalde dedim. Başka da bir şey demedim çıktım. Neyse sabah işe gitmek için erken çıktım, çocuklar eşim falan hepsi evde kalmıştı bugün. Akşam saat yedi oldu eve geldim, bir yandan da önceki günün yorgunluğu var, koltukta oturuyor, selam verdim, yorgunluktan omuzlarim dusmus, üstümü çıkarmak için içeri gittim. Birden parlmaya başladı, yok yüzün asIk, yok ne biçim hareket. Abartmıyorum belki 5-10 saniye olmuştur eve gireli. Ben de kızdım, daha yeni girdim eve dedim. Ki genelde akşamları yorulduğu için O bazen çok konuşmak bile istemiyor, iş yapıyorsa selam verince arkasını bile dönmüyor, ben de kendi haline bırakıyorum. Başladı yok yüzüm hep asIkmış, dün odasına gelmişim hiç bi şey söylemeden geçmişim (ki yukarıdaki diyaloğu yaptım) Ben de artık sinirlendim ve bağırmaya başladım, sen niye doldun dedim, zaten hep böyle yapıyorsun diye başladı.
Benim de tepemin taşı attı ve bağırmaya başladım. Evden çıktım, arabaya bindim ve iş yerime geldim. Biliyorum düzelmeyecek bir şey değil ama yaptığı bana çok şımarıkça geldi. Ben ona çocuklara bak demiyorum, Allah razı olsun yine yardıma geliyor. Muhtemelen bıktı artık ama kendi oğlundan başka hayatı olmadığı için memlekete de gitmek istemiyor. Ben de Allah rızası için zaten bir şekilde anlaşmaya çalışıyorum. Ki pek çok güzel özelliği var ama bana bu hareketleri çok şımarıkça geliyor. Benim kendi annem genelde çok resmidir, böyle bağırıp çağırarak kavga etmeye alışIk değilim ama bu şekilde de bastırmaya çalışıyor gibi geliyor ve artık gittikçe daha çok rahatsız oluyorum. Şimdi eve ne zaman gideyim diye düşünüyorum, ayaklarım hiç gitmek istemiyor.
Not: eşim de bu sırada evdeydi, zaten o genelde arayı bulmaya çalışır. bu seferde gitme vs dedi ama ilk defa böyle tepki verdiğim için üstüme gelmedi
Ayrıca sorun şu ki kimse yorulma konusunu açamıyor hemen küsüyor bağırıyor, ben şikayet mi ettim meselesine getiriyor durumu. Aman karışmayayım diyorum bu sefer de gerginlik çıkıyor.
Ben yaşlı ve yalnız insanlara çok üzülüyorum. Eşi de vefat etmiş, yalnız olmasa o da size yük olmak istemezdi bence. Siz de uzun süreler kapınızı açtığınıza göre iyi niyetli birisiniz. Tüm gün evin içinde çocuklarla yorulmuştur. O yaştaki insanların hayattan beklentileri bizler gibi olmadığı için tahammülleri azalmıştır ve daha alıngandir. İkinizin de yanlış bir zamanına gelmiş bence, o anlık frekansıniz tutmamış. Sıradan anne kız atışması gibi geldi bana. Konunun üzerinden 2 hafta geçmiş zaten çoktan düzelmişsinizdir eminim
Bence siz çok iyi bir gelinsiniz elinizden geleni yapmışsınız zaten, gelin gibi de değil zaten az önce de dediğim gibi kız evladı gibi yaklaşiyorsunuz. Onda da hiçbir yere ait olamama durumu var galiba. Benim teyzem öyle oldu boşandıktan sonra. Evde yalnız kalamıyor (oğlunun ilk eşinden olan kızına bakmasına rahmen) sürekli bir yerlere gitmek istiyor, gidince de rahat edemeyip eve dönmek istiyorEvet konuştum ve ben alttan aldığım için barıştık. Bana keşke kavga etsek de ben de çekip gitsem rahat etsem dedi. Kendi içinde çelişki yaşıyor, hem çocuklarının her an yanında olup hayatlarına dahil olmak istiyor, hem de çocuklarla vs sıkılıyor. Ben de anne sürekli fedakarlık yapıyor ve karşılık göremeyince tartışıyorsun, sonunda takdir sözleri görünce rahatlıyorsun, bense bu şekilde yıpranıyorum dedim. Senin yaptığın fedakarlığın bir karşılığı olamaz, çocukların üstünde emeğin büyük ama ben sürekli ne zaman patlayacaksın diye yaşayamam dedim. Sustu. Yalnız olman, geçmişte yaşadığın problemler benim suçum değil ama böyle giderse o zaman ben de resmî takılırım dedim. Kendisi de biliyor herseyini çocuklarına bile anlatamaz bana anlatır. Konuşunca kızdı ama sonra aşırı iyi davrandı. Böyle değer görmeye alışmış.. Kendine hayatı zorlaştırıyor, ben napayım artık.
Klasik gzrgin yasli kadin davranisi, kendini is yapmaya mecbur hissediyor ama is yaptığı için de gerginEvet konuştum ve ben alttan aldığım için barıştık. Bana keşke kavga etsek de ben de çekip gitsem rahat etsem dedi. Kendi içinde çelişki yaşıyor, hem çocuklarının her an yanında olup hayatlarına dahil olmak istiyor, hem de çocuklarla vs sıkılıyor. Ben de anne sürekli fedakarlık yapıyor ve karşılık göremeyince tartışıyorsun, sonunda takdir sözleri görünce rahatlıyorsun, bense bu şekilde yıpranıyorum dedim. Senin yaptığın fedakarlığın bir karşılığı olamaz, çocukların üstünde emeğin büyük ama ben sürekli ne zaman patlayacaksın diye yaşayamam dedim. Sustu. Yalnız olman, geçmişte yaşadığın problemler benim suçum değil ama böyle giderse o zaman ben de resmî takılırım dedim. Kendisi de biliyor herseyini çocuklarına bile anlatamaz bana anlatır. Konuşunca kızdı ama sonra aşırı iyi davrandı. Böyle değer görmeye alışmış.. Kendine hayatı zorlaştırıyor, ben napayım artık.
Siz de elinizden geldiğince alttan almaya arayı bulmaya çalışmışsınız bence kendisi sinirini sizden çıkarmaya çalışmış galiba üstüne gitmeyin bence kendisi size gelsin arayı bulmak içinMerhaba herkese,
Buraya ilk defa tavsiye almak için yazıyorum. Amacım yapıcı olmak, o yüzden gaza getirici yorumlar yazmayın lütfen.
10 senelik evliyiz eşimle 2 tane tane de çocuk var. Eşimin babası biz evlenmeden yıllar önce vefat etmiş, kayınvalidemin kendi evi var ama bizde de kalır, bazen 6 ay bazen de bir sene kaldığı oluyor. Şimdi pandemi olduğu için memlekete göndermek istemedik pek. Hoş ben de geldi mi gitti mi çok karışmıyorum. Gel desem çocuklara bakmak için mi çağırıyorsun oluyor, git dersem vay sen beni istemedin mi. Kayınvalidem aslında iyi birisi, çocuklara da bakıyor, yemekleri yapıyor. Ben de elimden geldiğince yardımcı olmaya çalışıyorum, akşam eve geldikten sonra istemezse hiç iş yaptırmamaya çalırım. Asla da yardımcı almak istemez, teklif etsek bile bozulur . Çocuklara da baktığı için epey yoruluyor. Dün çocuklardan küçük olanı arkadaşı ile oynasın diye ailecek görüştüğümüz birinin çocuğunu çağırdı. Ben de akşam anne istersen tatlı yapayım sen de yorulursun hem çocuğa bak hem misafir ağırla dedim. Evde tatlı var diye yok gerek yok ondan veririm dedi ben de tamam dedim. Ertesi gün işten geldim, odasına gittim, yorulmuş, sınırlı. Sınırlı olunca da konuşmak istemiyor, yorulduğunu söylemek istemiyor ama belli yani. Ben de nasıl geçti dedim, o da çok yaramazlık yaptılar ne derdim vardı da çağırdım, ben de salagim zaten dedi. Ben de çocuklar birbirlerini görmedikleri için şımarmışlardır herhalde dedim. Başka da bir şey demedim çıktım. Neyse sabah işe gitmek için erken çıktım, çocuklar eşim falan hepsi evde kalmıştı bugün. Akşam saat yedi oldu eve geldim, bir yandan da önceki günün yorgunluğu var, koltukta oturuyor, selam verdim, yorgunluktan omuzlarim dusmus, üstümü çıkarmak için içeri gittim. Birden parlmaya başladı, yok yüzün asIk, yok ne biçim hareket. Abartmıyorum belki 5-10 saniye olmuştur eve gireli. Ben de kızdım, daha yeni girdim eve dedim. Ki genelde akşamları yorulduğu için O bazen çok konuşmak bile istemiyor, iş yapıyorsa selam verince arkasını bile dönmüyor, ben de kendi haline bırakıyorum. Başladı yok yüzüm hep asIkmış, dün odasına gelmişim hiç bi şey söylemeden geçmişim (ki yukarıdaki diyaloğu yaptım) Ben de artık sinirlendim ve bağırmaya başladım, sen niye doldun dedim, zaten hep böyle yapıyorsun diye başladı.
Benim de tepemin taşı attı ve bağırmaya başladım. Evden çıktım, arabaya bindim ve iş yerime geldim. Biliyorum düzelmeyecek bir şey değil ama yaptığı bana çok şımarıkça geldi. Ben ona çocuklara bak demiyorum, Allah razı olsun yine yardıma geliyor. Muhtemelen bıktı artık ama kendi oğlundan başka hayatı olmadığı için memlekete de gitmek istemiyor. Ben de Allah rızası için zaten bir şekilde anlaşmaya çalışıyorum. Ki pek çok güzel özelliği var ama bana bu hareketleri çok şımarıkça geliyor. Benim kendi annem genelde çok resmidir, böyle bağırıp çağırarak kavga etmeye alışIk değilim ama bu şekilde de bastırmaya çalışıyor gibi geliyor ve artık gittikçe daha çok rahatsız oluyorum. Şimdi eve ne zaman gideyim diye düşünüyorum, ayaklarım hiç gitmek istemiyor.
Not: eşim de bu sırada evdeydi, zaten o genelde arayı bulmaya çalışır. bu seferde gitme vs dedi ama ilk defa böyle tepki verdiğim için üstüme gelmedi