Merhaba, hemen konuya gireyim...
Kayınvalidem ile bir sorunumuz yoktu ta ki eşim büyük bir tartışmamızın konusunu ona anlatana ve kv evime gelip beni fırçalayıp ağlatana kadar...
O günden sonra eskisi gibi olamıyorum, soğuk davranıyorum, ama yine de garip hareketlerinden vazgeçmiyor..
Mesela geçenlerde kızıma bir bardak kırdığı için, kötü bir şey yaptığını anlasın diye, kızgın olarak baktım o da ağladı. Ve kv kızımı avuturken güya şakayla bana hayvan dedi. Ve işte salak ben o anda bir şey diyemedim.
Ya da birileri gelinini anlatır onun yanında. Şöyle iyidir böyle temizdir, işte ' ne güzel, ne şanslısın bütün gelinler öyle olsa, yuvasında mutlu olmak istiyorsa iyi olacak tabi. ' falan filan..
3 sene oldu benim şaşırdığım nokta, ilk 1 sene boyunca çok iyiydi, sonra değişti..
Ve ben kendi annemle bile çatır çatır tartışan ben, kv yanında değişik bir insan oluyorum,
Annemin babamın, eşimin yanında neysem kv ve kp'in yanında ben 'ben' değilim...
Böyle salaklığa varan bir saflık, kendini ifade edemeyen ezik birine dönüşüyorum.
Bu neden oluyor ve ben niye kendim gibi davranamıyorum? Ya da bu durumu değiştirmek için neler yapmalıyım?
Şimdiden teşekkür ederim...
