benim en büyük sorunum benim kızımı hiç bir şekildesağlığını sormamaları en çok kızdığım konu bu.daha sonra diğer torunlarına maddi manevi her türlü desteği görünce doğal olarak hem kızdım hem üzüldüm.aslında barışmayı hiç düşünmedim ama acaba ileride olurda barışmak isterlerse barışıp bende çocuğuma baktırır mıyım acaba diye düşündüm düşüncem iyi mi kötü mü diye buraya sormak istedim sonuçta belki benim durumumu yaşayan vardır belki diye fakat bazı kişiler suçlamak için yorum yapıyor olabilir siz benim düşüncem ters gelebilir ama en azından saygısızlık olmadan yorum yapılabilir
aynı durumu bende yaşadım benim eşimin aileside beni görmeye geldiklerinde kız olursa bakarım erkek olursa sen bakarsın dedi anneme bende oralı olmadım küsmedim ama hamileyken arayıp sormamaları işi bitirdi
Ta o zaman bunlari konusmanin anlami ne ki?..
Dogru dusunuyorsun..
Benim esimin annesi pazartesi-cumartesi calisan bir bayan.. Hic oyle bir mevzu gecmedi simdiye kadar.. O sadece torun sevebilmek icin torun istiyor :)
Kendi annem zaten avusturyada. 65 yasinda.. O artik torun sevebilmekte bile zorlaniyor hastalikti suydu buydu
Her insan bir olmuyor işte
Kimisi en son söyleyeceğini en başta söylüyor
Önemli de değil
Annem zaten ben de evlendikten sonra yalnızlıktan yakınır oldu ( ben evin en küçüğüyüm )
Torunum olsa da baksam diye bekliyor
Allah nasip ederse hem kendi de heveslendiğinden hemde bakıcıdansa annemi daha güvenilir bulduğumdan bu fikre sıcak bakıyorum
