merhaba arkadaşlar ben 2 yıllık evliyim kaynanamla altlı üstluyuz 5 aylık bebeğim var. direk konuya geçeceğim benim sorunum kaynanamla çekinerek konuşmak. sürekli ne derse çocuk gibi " hı hı evet anne, tabı anne" sürekli bı yapmacıklik var üstümde . 10 yaşında çocuk gibi konuşuyorum. sanki kaynanamla konuşurken ben ben değilim. bambaşka biri oluyorum ve çok canım sıkılıyor bu konuya. görende kaynanadan korkuyo herhalde der. kaynanam gayet rahat bense çok kasıyorm. doğum yaptığımda hastanede kaynanamla konuştum yanımdaki kadınlar sen ne kadar saygili kibarsn insan bı sure sonra kendini salar sen yeni tanışmış gibi konuşuyorsun dediler. yanlış anlamayın saygımı kaybetmek istemiyorum ama kendim olmak istiyorumm.ve yeri geldiğinde kendimi savunmak istiyorum. eşimle yada kendi ailemle öyle değil mesela. gayet rahatım olduğum gibi konuşma şeklim felan. esimde şaşırıyor ama caktirmiyor.
zamanla mi oturur acaba. cevremdekilere bakiyorum hiç benim gibi olan yook. konuyu okuyunca saçma geldi biz npalim demeyin belki verecek tavsiyeniz olur, benimle aynı yoldan geçmiş arkadaşlar olur diye yazmak istedim şimdiden teşekkürler:)
zamanla mi oturur acaba. cevremdekilere bakiyorum hiç benim gibi olan yook. konuyu okuyunca saçma geldi biz npalim demeyin belki verecek tavsiyeniz olur, benimle aynı yoldan geçmiş arkadaşlar olur diye yazmak istedim şimdiden teşekkürler:)
ve senin yaptigin gibi sadece soyledigi seye cevao veriyorum. Bu durumdan da rahatsizlik duymuyorum aslinda. Sonucta kan bagim yok her ne kadar esimin annesi olsa da benim icin yabanci 
bu hissi atamiyorum yani uzerimden.
çok özeniyorm öyle insanlara:)
bence rahat olmalısın 2 yıl olmuş evleneli. Belki oda senin böyle olmanı seviyordur. Eşine sordurtsana :/
