Geleceğin kv adayıyım ve oğlumla evlenecek kadınla aramı iyi tutmak için şebek gibi takla atamam. Kendim olurum, zaten iyi bir insanım, çok samimi olmamıza gerek yok ama benle kanlı bıçaklı olacak insanda zaten vardır problem; hemen hemen herkesle anlaşabilir, çocukla çocuk, büyükle büyük olurum... Bu yüzden gelin kendi bilir.
Kendimi kabul ettirmek için paralamam, oğlum iyi insan olsun, ona bazı şeyleri öğretebilmiş olayım da dengeyi kursun; benim hatam olunca karısını korumayı, gelinin terbiyesizliğinde anasını ezdirmemeyi bilsin, huzurlu mutlu olsunlar da gerekse 5 adım gerilerinde durayım. İş çocuklarımızda bitiyor, karşılarına çıkan kişi de iyi olduktan sonra (Allah iyilerle karşılaştırsın), sorun yaşanacağını zannetmiyorum.
Benim kvmle ilişkime gelirsek, kadın beni çok seviyor, bayılıyor.
Ama eşimle ilk evlendiğimiz sıralarda çok ters hareketlerini, bana uymayan ve hususi yapılan şeyleri de gördüm.
Nişanlıyken "Oğlum sizden hiç çıkmaz oldu, çocuğumu hiç yollamıyorsun, bırakmıyorsun" demişti. Ki ben de eşime "Kuzum evlenmemize az bir zaman kaldı, sonrasında hep beraber olacağız, kalan vaktini annenle geçirsene, tek oğlusun; değişik hissediyordur, onun yanında ol" demiştim. Eşim bekar evinde yaşarken ayda bir annesini görürse görürdü, benle nişanlandıktan sonra evini kapadı annesi yanına yerleşti. Kadın bu gelişmeyi görmediği gibi bir de benim oğlunu yanımda tuttuğumu, salmadığımı düşündü ve bana bu cümleleri sarf edebildi, yanımdan eşimi yollamaya çalıştığım halde.
Yani neymiş "Gelin hanıma laf etmeden önce, oğlunuza bakacaksınız"
Sonra tabi eşim söylemiş, kadın sesini kesti, ama özür de dilemedi, teşekkür de etmedi.
İkinci olarak neymiş "Bir hatanız varsa, büyüklüğünüzün arkasına sığınıp oturmayın, özür dilenecek yerde özür dilemeyi, teşekkür edilecek yerde teşekkür etmeyi de bilin."
Düğün zamanına yakın, bağ evi yaptırmaya karar verdi kvmler ne hikmetse; paranın en çok ihtiyaç olduğu zaman, oğullarının maaşının bir kısmını da bu eve akıtmasını talep ettiler. Eşim hadiseyi bana açtı ve ben de "Kimseden bir şey beklediğimiz yok, ama köstek de olmasın kimse; sen bilirsin maaşını veresin varsa ver" dedim, eşim "O zaman bizim hazırlıklarımız aksar" dedi ve maaşını geldi benim elime saydı, biz iki genç; düğün hazırlıklarımızı yaptık. Babam düğün hediyesi olarak koca bir daire hediye ederken, eşimin ailesinin imkanı olduğu halde hiçbir şey yapmadılar. Taktıkları tek bir bilezik vardı ki annemin taktığı bileziğin yanına getirip koyduğumda 4te biri anca ediyordu belki. Ne düşünürsünüz? İmkan varken böyle davranıldığında, nasıl hissedersiniz?
Bana değil, oğullarına yapacaklardı yardımı, ama ben el kızıyım -oğullarının aklını çeliyorum(!)- diye, zırnık harcamak istemediler. Belli bir tanıma zamanı çoktan geçilmiş, bildiğin gördüğün insanlarız, güveniliriz ve benim babam önümüze sererken, kv ile kp neden kendilerine bağ evi yaptırmaya düğün zamanı başladılar? Maddi hiçbir işe bulaşmamak için "Bahaneleri" oldu. Bu da benim aile anlayışım için, onlara verdiğim eksi bir puandı.
Sonra laf sokup şaka demeler...
Bunu çok yaptılar, örnek vermek dahi istemiyorum.
Kvmle konuştum aynen şu cümlelerle: Anne, kötü niyetli olduğunuzu düşünmüyorum ama ben inciniyorum. Böyle konuşmalara, bu hitaplara alışkın değilim ve kötü hissediyor, geriliyorum. Lütfen böyle şakalar yapmayın bana."
Bana dediği laf da şuydu: Sen de espriden hiç anlamıyorsun, alışırsın zamanla. Biz böyleyiz ne yapalım, senin için kendimizi mi değiştirelim? Alışmaya bak.
Şakaların dozu artınca eşimle konuştum; ben ikinciye söylersem kıracağım ya da bozacağım, sen konuş annenle samimice. Tamam dedi. Sonra ne oldu? Ben oğlanı doldurup anasının üstüne salmış oldum. :))
Ha baktım böyle, her şakalarında bozdum lafı soktum; kim varmış kim yokmuş demedim milletin içinde ezdim. Bana yine "Sen espriden anlamıyorsun" diyecek oldu; "Yoo çok iyi anlarım, çok iyi anladığım için zaten sizin şakalarınıza gülemiyorum, çok berbatlar" da dedim. Benim dilimi dikenli etmeyi başardı kendisi.
Sonra ne oldu? Çark etti. Bir şeyleri gördü. Başkalarına baktı belki, ben bu kızı anlayamadım, kıymetini bilemedim dedi, değişti. Yumuşacık pamuk gibi, her şeyimize koşan, "Aile olmayı başarmış" bir kadın oldu sonunda. Ben de kabul ettim, gönlüme aldım, samimi geldi davranışları. Ama bu yapılanlar unutulmuyor. Ha ne vardı en baştan kıskançlık etmesen, tuhaf davranmasan da aramız çok çok daha güzel olsa? "İyiyiz, hoşuz ama asla annem olamaz ve asla belli bir samimiyet çizgisini geçmem"
Şimdi torunu da var, hoppala zıppala sever, hatta oğlunun küçüklüğünün kopyasını doğurdum diye daha da bi delirdi, sevindi sevgiden ne yapacağını şaşıyor, kızım canım vs vs...
Karşınızdaki insan iyiyse, sorun yaşamazsınız; gelin olmak, kv olmak ile alakası yok bu durumun. İyi gönüllü biri olduktan sonra oğlunuzun tercihi, siz de tuhaf davranışlarla ilişkinizin içine etmezseniz, gül gibi yaşar gidersiniz. Oğlunuzu da iyi yetiştirdiyseniz, bireyse, dengeyi de kuruyorsa, üzerine de şahin gibi çökmüyor, yeni bir aile kurduğu bilincini taşıyorsanız sorun yaşamazsınız.
Buradan 5-6 konu okuyup yükselmeyin yani, o 5-6 konunun en az 100 katı kadar da manyak kv konusu var burada, gelinlerine neler neler eden.