Gitme sen de. Ben de aynı apartmandayım geçen ay 2 kere inmiştim evine biri kandildi 1 saat oturduk öyle öbürüde eşimin ablası gelmişti ondan. Genelde eşimin ablaları da gelince ben iniyorum aşağıya yoksa inmiyorum özellikle,nadirdir yani. O da bize gelmiyor 7 aylık evliyim 2 kere oturmaya geldi şaka gibi di mi

Gerçi yılın 3 ayı burada geri kalanda köyde arada bir uğruyor buraya sadece amaa ben baştan koydum tavrımı. Hiç yüz vermedim eşime bu konuda, kvyede öyle.
Şimdi eşim kvye inerken ‘ben annemlere iniyorum gelmek ister misin’ diyor bazen tamam diyorum bazem canım istemiyor diyorum. Ama başındam ben hep gitseydim böyle bir şey sorar mıydı eşim? Hadi anneme inelim derdi 2-3günde bir.
Bir taktik vereyim bu arada. Gün içinde hastaymış gibi davranın. Mesela eşimle ayda 1 köye gideriz ziyarete (1saat yol) ama bir gün karnım ağrıyordu gitmedim. 2 ay görmemiş oldum yani.
Sen de karnım ağrıyor bugün üşüttüm ayakları herhalde de onu yolla, kafa dinle yarın evde!
Yavaş yavaş azalt. Çünkü yazdıklarına bakılacak olursa eşin laftan anlamıyor ! Empati kurmuyor maalesef. Üslübunu değiştirebilirsin. Çok uzun yazdım üzgünüm ama yaşadıklarımı paylaşayım ki belki siz de kendinize bir şey çıkarırsınız.
Kvmin rahatsız olduğum küçük bir huyu vardı. Evliliğin ilk zamanları hep eşime şikayet eder gibi söyledim. Eşimde kırmadı beni ama ‘Hayatım annem bize de öyle. Sana özel yapmıyor ki’ dedi.
Aradan biraz zaman geçti, bir gece dolmuşum ki ağlamaya başladım ve ağlaya ağlaya ‘güzel bir dille’ anneni tabiki seviyorum ama öz annem değil ki, yani davranışlarına alışık değilim tabiki kırılıcam vs şeyler söyledim. Haklısın dedi sarıldı ve o konuşmadan sonra gerçekten beni anladığını gördüm. Bence böyle bir şey deneyin. Çünkü bu olaydan önce eşim bir tartışmamızda ‘sen zaten ailemi sevmiyorsun ki’ dedi. Sürekli şikayet edince öyle düşünmüş tabiki. Şikayeti bırakın artık bemce :))