Kaynanayla aynı apartman

batirfilaf .!.:

Merhabalar
Ben seneye evlenmeyi düşünüyorum. Sevgilim de istiyor. O denizli de iş kuruyor. Bunun ailesinin apartmanda 3 evi var. 2 oğlana birer daire bir de kendi. Diyorlar ki sevgilim de dahil bu evlerin birne siz oturun. Biz size karışmayız etmeyiz. Ama ben annesinin sürekli sevgilimi çağırıp şunu şuraya götür bunu burdan al, yok bize gelin yok şuraya gidiyorum sen de gel gibi bir sürü sebeple çağıracağını bunun da hemen gideceğini biliyorum. Bu insanlar iyi olsalar da düşüncesiz insanlar. Demezler ki yaw bu da evli şimdi başbasa kalmak isterler. Zaten sevgilim beni seviyor ama annesine de düşkün. Yani ben anneme o kadar düşkün değilim. Bana fazla geliyor. Bi de öteki oğlan üni okuyor. Başka ilde. Evlense kalsa gitse Başka yerde olacak. Abi ben neden bir evin içi gibi aynı apt. Kalayım. Ben sevgilime dedim ki ben sosyal mesafe isterim ailelerden uzak kalacaz. Ben kendimi evliliğe adapte edene kadar. Zaten ikimizde çalışacağız 3 5 vakti de ailelere harcayamam.
Ama sorun suki paramız yok. Dedim kredi çeker ev alırız. Birimizinkiyle geçinir digerine de evi öderiz. morali bozuldu ben neden o evi seçmiyorum diye. İs kurarken paraya ihtiyacı olacak çünkü.ama bana ne işini kursun öyle evlenelim. Bana dediki beni hayat yoruyor zaten bide evde huzursuzluk çekemem borçtan harçtan korkmuyorum verelim kirayı oturalım. Tavırla söyledi kendimi kötü hissettim daha evlenmeden böyle konuları konuşmuş olduk. Ama istemiyorum yani ve bunu ayarlayabiliriz. O ailenin varını kendine sayıyor Ama onlar daha sağ Yani kendi varlar onlarındır. Ben niye töhmet altında kalayım. Sonra da borçlu hissedeyim
Ben burda iyilik görmem kimse kusura bakmasın da diyemiyorum sevgilime çünkü onun kalbindeki sevgiden eksilsin istemiyorum. Ben ailesinin oğlunu alıp kendimin yapmak istiyorum. Bazen de ailesinin olabilir. Her derde bu koşsun istemem öteki de koşsun. Sevgilim yobazlık etmiş okuldan almışlar çalışmaya vermişler. Bu da il il gezmiş. Öteki de okumuş ama hiç bir zora konulmamış uslu diye. Öteki uniye gidiyor çocuk eve çıkmış boş ekmekle besleniyormus para gitmesin diye. Evden de çıkmıyormuş. Erkek çocuk öyle bitap düşene kadar çalışıp bithap düşsün var. Yani kimse onu ezmek istemiyor. Ama benim sevgilim de gece gündüz 3 kuruş fazla almak için didiniyor. Sonra da bundan para istiyorlar yetişmedi diye. Yeni tasındılar evin malzemesi 60 milyar tutmuş. Kredi çekmişler. Yani demiyorlar ki biz evlat okutuyoruz ötekini de everecez aman biraz daha temkinli olalım. Benim dedem babamın emeklerine konduğu ve anneme de hizmetçi muamelesi yaptığı için ben bu kadar tavırlıyım. Öte yandan annesinin bacakları agırıyor kadın her isi son gücüyle yapıyor. E bakıyorum 2 oğlan bir koca mal gibi bakıyorlar kadına. Ev işin yardim etmek yok. Hepsi kadının boynunda. Ben onun dert ortağı olmakta istemiyorum. Çünkü o hale kıyamıyorum. Ama bu sefer de kendimi tüketiyorum. Ee o kocamanlar da boş duruyor. Benim mi annem onların mı? Hiç sevmediğim boklu işler. Bana tavsiye verin valla şaştım kaldım

Genişletmek için tıkla...

batirfilaf .!.:

Ben anamın babamın bağrından kopup bilmediğim bir ile sırf onunla evlenmek için gidiyorum. Denizliyi o olmazsa bilmem bile. Şimdi o beni kendinin yapmıyor mu ailemin evi yurdu ardahan ben böyle göze alıyorum da
Allah ona sabır versin he

Genişletmek için tıkla...

batirfilaf .!.:

Merhabalar
Ben seneye evlenmeyi düşünüyorum. Sevgilim de istiyor. O denizli de iş kuruyor. Bunun ailesinin apartmanda 3 evi var. 2 oğlana birer daire bir de kendi. Diyorlar ki sevgilim de dahil bu evlerin birne siz oturun. Biz size karışmayız etmeyiz. Ama ben annesinin sürekli sevgilimi çağırıp şunu şuraya götür bunu burdan al, yok bize gelin yok şuraya gidiyorum sen de gel gibi bir sürü sebeple çağıracağını bunun da hemen gideceğini biliyorum. Bu insanlar iyi olsalar da düşüncesiz insanlar. Demezler ki yaw bu da evli şimdi başbasa kalmak isterler. Zaten sevgilim beni seviyor ama annesine de düşkün. Yani ben anneme o kadar düşkün değilim. Bana fazla geliyor. Bi de öteki oğlan üni okuyor. Başka ilde. Evlense kalsa gitse Başka yerde olacak. Abi ben neden bir evin içi gibi aynı apt. Kalayım. Ben sevgilime dedim ki ben sosyal mesafe isterim ailelerden uzak kalacaz. Ben kendimi evliliğe adapte edene kadar. Zaten ikimizde çalışacağız 3 5 vakti de ailelere harcayamam.
Ama sorun suki paramız yok. Dedim kredi çeker ev alırız. Birimizinkiyle geçinir digerine de evi öderiz. morali bozuldu ben neden o evi seçmiyorum diye. İs kurarken paraya ihtiyacı olacak çünkü.ama bana ne işini kursun öyle evlenelim. Bana dediki beni hayat yoruyor zaten bide evde huzursuzluk çekemem borçtan harçtan korkmuyorum verelim kirayı oturalım. Tavırla söyledi kendimi kötü hissettim daha evlenmeden böyle konuları konuşmuş olduk. Ama istemiyorum yani ve bunu ayarlayabiliriz. O ailenin varını kendine sayıyor Ama onlar daha sağ Yani kendi varlar onlarındır. Ben niye töhmet altında kalayım. Sonra da borçlu hissedeyim
Ben burda iyilik görmem kimse kusura bakmasın da diyemiyorum sevgilime çünkü onun kalbindeki sevgiden eksilsin istemiyorum. Ben ailesinin oğlunu alıp kendimin yapmak istiyorum. Bazen de ailesinin olabilir. Her derde bu koşsun istemem öteki de koşsun. Sevgilim yobazlık etmiş okuldan almışlar çalışmaya vermişler. Bu da il il gezmiş. Öteki de okumuş ama hiç bir zora konulmamış uslu diye. Öteki uniye gidiyor çocuk eve çıkmış boş ekmekle besleniyormus para gitmesin diye. Evden de çıkmıyormuş. Erkek çocuk öyle bitap düşene kadar çalışıp bithap düşsün var. Yani kimse onu ezmek istemiyor. Ama benim sevgilim de gece gündüz 3 kuruş fazla almak için didiniyor. Sonra da bundan para istiyorlar yetişmedi diye. Yeni tasındılar evin malzemesi 60 milyar tutmuş. Kredi çekmişler. Yani demiyorlar ki biz evlat okutuyoruz ötekini de everecez aman biraz daha temkinli olalım. Benim dedem babamın emeklerine konduğu ve anneme de hizmetçi muamelesi yaptığı için ben bu kadar tavırlıyım. Öte yandan annesinin bacakları agırıyor kadın her isi son gücüyle yapıyor. E bakıyorum 2 oğlan bir koca mal gibi bakıyorlar kadına. Ev işin yardim etmek yok. Hepsi kadının boynunda. Ben onun dert ortağı olmakta istemiyorum. Çünkü o hale kıyamıyorum. Ama bu sefer de kendimi tüketiyorum. Ee o kocamanlar da boş duruyor. Benim mi annem onların mı? Hiç sevmediğim boklu işler. Bana tavsiye verin valla şaştım kaldım

Genişletmek için tıkla...

batirfilaf .!.:

Ben anamın babamın bağrından kopup bilmediğim bir ile sırf onunla evlenmek için gidiyorum. Denizliyi o olmazsa bilmem bile. Şimdi o beni kendinin yapmıyor mu ailemin evi yurdu ardahan ben böyle göze alıyorum da
Allah ona sabır versin he

Genişletmek için tıkla...

pandalog .!.:

Ben eşimin ailesi ile aynı apartmanda yaşıyorum. (Ev babama ait değil, biz evlenirken denk geldi, boştu eşim de kiralamak istedi, başta karşı çıktım ama kendi babam beni ikna etti, kabul ettim) 2,5 yıllık evliyim, biri yazmış iki tencere kaynamasın burda yiyelim derler diye 30 ağustosta evlendim , 31 ağustos günü annem(kv) dedi ki "kızım yemekleri burda yaparsın, hep beraber yeriz" nutkum tutuldu , 1 günlük gelinim ne diyeceğimi şaşırdım, içimi fersah fersah basan sinirle haykırmak istesem de sesim çıkmıyordu. Eşim imdadıma yetişti ve " ne alaka anne , neden burda yapsın ki bizim mutfağımız tavamiz tenceremiz yok mu " dedi. Annemin cevabı " E oğlum ben sizin için diyorum, yeniden aşağıda düzen kurmayın burda yapıp yiyip içelim " Eşim de niye düzen kurmayalım ya aşağıda bi düzen kuruldu ki biz o evin içine girdik di mi, kendi mutfağına alışsın orda yapsın dedi. Benim hala sesim çıkmıyor çünkü duyduklarıma inanamıyorum bile , şok içindeyim. (27 yaşındayım, öğretmenim. Kendimi ifade edebiliyorum hakkımı da savunabilen biriyim aslında AMA o an ne oldu bilmiyorum tutuldum) neyse gel zaman git zaman annemin bizden beklentisi bitmek bilmiyordu. Beklentiden kastım iş güç sorumluluk yüklemek değil, SÜREKLİ yukarda onlarla olmamızı istemek. Evliliğin en güzel zamanlarını kim aile ile oturarak geçirmek ister ki?!! Öyleyse benim zaten bir ailem vardı, her akşam onlarla da oturup yiyip içiyordum niye evlendim ki şöyle anlatayım, cuma akşamı birlikte yukarda yemek yemişiz değil mi, cumartesi günü öğlen vakti arayıp hadi gelin mercimek köftesi yaptım birlikte yiyelim. Gittik yedik diyelim, akşam yine hadi yemek yiyelim. Pazar günü sabah arıyor hadi gelin kahvaltı edelim. Bi akşam yine yemek yedik çay içtik oturuyoruz , eşim de diziye daldı oturuyor ama ben bunaldim artık girmek istiyorum. (Kapalıyım , babam ve kaynım da var ve gece 11 olmuş artık rahat giyinip rahat oturmak istiyorum evime) diziye reklam girince eşim ooo saat kaç olmuş gidelim biz dedi kalktı, annem bir ısrar bir ısrar her seferinde ama her eve inecek olduğumuzda niye gidiyonuz oturuyorduk diyordu da umursamıyordum. Ama saat 11 olmuşken de ısrarcı olunca , diziyi beraber izliyorduk vs diyince kan beynime sıçradı. Bu olay olurken de 4 aylık gelinim, bu sefer tam anne evimize gitmek istiyoruz artık diyecektim ki eşim yine devreye girdi ve geç oldu anne burda mı yatalım dedi. Allah razı olsun. Eve indik ama ben sinirden deliriyorum, ayni apt. Yasamayi kabul ettik diye niye bu kadar beklenti içine giriliyor , ben onların ailesine eklenmiş bir kız çocuğu değilim ki, evliyim ve bir kadinim yani. (Annem de babam da beni ok severler, kendi ailem başka şehirde, bir gün olsun kendimi kötü hissetmedim, gurbet elde hissetmedim, öyle özenli ve sevgi dolular) yani sanki oğullarıyla evlenmişim ayrı bir yuva kurmusum değil de o eve bir kız çocuğu olarak gelmişim gibi. Neyse o gece eve gelince hiç sesimi çıkartmadım konuyu açmadım bile, sinirimi de belli etmedim. Yeni evliyiz eşimle aramız çok iyi , huzursuzluk olmasın gecemiz güzel geçsin istedim. Sabaha da sinirim geçmişti zaten. Ta ki annem arayıp hadi mısır haşladım gelin yiyelim diyene kadar! Eşime sen git benim isim var dedim , tamam gitmeyelim benim de gidesim yok dedi. Sonra ben başladım 4 aydır hissettiklerimi anlatmaya. Ve elimde olmadan da ağlamaya başladım. Ağlayarak 40 dakika boyunca konuştum ve her şeyi anlattım. (Ağlıyorum çünkü annem çok iyi, çok naif, çok sevdiğim biridir. Bi insan kendi doğurmadığı birine ne kadar.mukemmel derecede annelik yapabilirse öyle annelik yapıyor bana ama hep beraber olma beklentisi idi üzen) neyse eşim beni 40 dk dinlendi dinledi. Sonra çok haklısın ya, ben bunları nasıl göremedim dedi ben takip eden birkac gun yukari cikmadim , esim kendi ciktigi bir gun anne babasiyla konusmus ve demisti ki biz neden surekli burdayiz ben neden evimde karimla dolu dolu zaman geciremiyorum , neden illa ki bursya gelmek icin bir sebebimiz oluyor vs. Annem de biz anne babayiz oğlum, yumurta kırsak siz olmadan boğazımızdan geçmez, o yüzden biz çagiririz ama siz gelmek zorunda değilsiniz tabi falan demişler. Eşim eve geldi bana hayır diyecez bundan sonra dedi. Ve öyle yapmaya başladık, gitmek istemedigimizde gelemeyiz dedik. Annem ilk zamanlar alındı bozuldu ama şimdi biz biraz fazla çıksak kendisi diyor şunu pisirdim asansöre koydum alın evinizde yiyin diye. Böyle oldukça da ben artık kendi gönlümle yukarı çıkmak istiyorum resmen. Bu hale gelmesi 1 yili buldu tabi, şu an çok şükür ne eşimle ne annemlerle bu konuda problemimiz yok. Hele annem artık benim için eşimin annesi değil, eşimden ayrı bir bağ oluştu aramızda. Yanı diyeceğim şu ki, karşılıklı iyi niyetli olduktan sonra ve eşiniz arkanızda olduktan sonra korkunç bir şey değil bence aynı apt. Oturmak. Elbette uyum sağlamak , dengeyi kurmak başta problemler yasamak kaçınılmaz ama karşılıklı anlayış ile çözülmeyecek şey yoktur.
.. sevgiler ....

Genişletmek için tıkla...

pandalog .!.:

Ben eşimin ailesi ile aynı apartmanda yaşıyorum. (Ev babama ait değil, biz evlenirken denk geldi, boştu eşim de kiralamak istedi, başta karşı çıktım ama kendi babam beni ikna etti, kabul ettim) 2,5 yıllık evliyim, biri yazmış iki tencere kaynamasın burda yiyelim derler diye 30 ağustosta evlendim , 31 ağustos günü annem(kv) dedi ki "kızım yemekleri burda yaparsın, hep beraber yeriz" nutkum tutuldu , 1 günlük gelinim ne diyeceğimi şaşırdım, içimi fersah fersah basan sinirle haykırmak istesem de sesim çıkmıyordu. Eşim imdadıma yetişti ve " ne alaka anne , neden burda yapsın ki bizim mutfağımız tavamiz tenceremiz yok mu " dedi. Annemin cevabı " E oğlum ben sizin için diyorum, yeniden aşağıda düzen kurmayın burda yapıp yiyip içelim " Eşim de niye düzen kurmayalım ya aşağıda bi düzen kuruldu ki biz o evin içine girdik di mi, kendi mutfağına alışsın orda yapsın dedi. Benim hala sesim çıkmıyor çünkü duyduklarıma inanamıyorum bile , şok içindeyim. (27 yaşındayım, öğretmenim. Kendimi ifade edebiliyorum hakkımı da savunabilen biriyim aslında AMA o an ne oldu bilmiyorum tutuldum) neyse gel zaman git zaman annemin bizden beklentisi bitmek bilmiyordu. Beklentiden kastım iş güç sorumluluk yüklemek değil, SÜREKLİ yukarda onlarla olmamızı istemek. Evliliğin en güzel zamanlarını kim aile ile oturarak geçirmek ister ki?!! Öyleyse benim zaten bir ailem vardı, her akşam onlarla da oturup yiyip içiyordum niye evlendim ki şöyle anlatayım, cuma akşamı birlikte yukarda yemek yemişiz değil mi, cumartesi günü öğlen vakti arayıp hadi gelin mercimek köftesi yaptım birlikte yiyelim. Gittik yedik diyelim, akşam yine hadi yemek yiyelim. Pazar günü sabah arıyor hadi gelin kahvaltı edelim. Bi akşam yine yemek yedik çay içtik oturuyoruz , eşim de diziye daldı oturuyor ama ben bunaldim artık girmek istiyorum. (Kapalıyım , babam ve kaynım da var ve gece 11 olmuş artık rahat giyinip rahat oturmak istiyorum evime) diziye reklam girince eşim ooo saat kaç olmuş gidelim biz dedi kalktı, annem bir ısrar bir ısrar her seferinde ama her eve inecek olduğumuzda niye gidiyonuz oturuyorduk diyordu da umursamıyordum. Ama saat 11 olmuşken de ısrarcı olunca , diziyi beraber izliyorduk vs diyince kan beynime sıçradı. Bu olay olurken de 4 aylık gelinim, bu sefer tam anne evimize gitmek istiyoruz artık diyecektim ki eşim yine devreye girdi ve geç oldu anne burda mı yatalım dedi. Allah razı olsun. Eve indik ama ben sinirden deliriyorum, ayni apt. Yasamayi kabul ettik diye niye bu kadar beklenti içine giriliyor , ben onların ailesine eklenmiş bir kız çocuğu değilim ki, evliyim ve bir kadinim yani. (Annem de babam da beni ok severler, kendi ailem başka şehirde, bir gün olsun kendimi kötü hissetmedim, gurbet elde hissetmedim, öyle özenli ve sevgi dolular) yani sanki oğullarıyla evlenmişim ayrı bir yuva kurmusum değil de o eve bir kız çocuğu olarak gelmişim gibi. Neyse o gece eve gelince hiç sesimi çıkartmadım konuyu açmadım bile, sinirimi de belli etmedim. Yeni evliyiz eşimle aramız çok iyi , huzursuzluk olmasın gecemiz güzel geçsin istedim. Sabaha da sinirim geçmişti zaten. Ta ki annem arayıp hadi mısır haşladım gelin yiyelim diyene kadar! Eşime sen git benim isim var dedim , tamam gitmeyelim benim de gidesim yok dedi. Sonra ben başladım 4 aydır hissettiklerimi anlatmaya. Ve elimde olmadan da ağlamaya başladım. Ağlayarak 40 dakika boyunca konuştum ve her şeyi anlattım. (Ağlıyorum çünkü annem çok iyi, çok naif, çok sevdiğim biridir. Bi insan kendi doğurmadığı birine ne kadar.mukemmel derecede annelik yapabilirse öyle annelik yapıyor bana ama hep beraber olma beklentisi idi üzen) neyse eşim beni 40 dk dinlendi dinledi. Sonra çok haklısın ya, ben bunları nasıl göremedim dedi ben takip eden birkac gun yukari cikmadim , esim kendi ciktigi bir gun anne babasiyla konusmus ve demisti ki biz neden surekli burdayiz ben neden evimde karimla dolu dolu zaman geciremiyorum , neden illa ki bursya gelmek icin bir sebebimiz oluyor vs. Annem de biz anne babayiz oğlum, yumurta kırsak siz olmadan boğazımızdan geçmez, o yüzden biz çagiririz ama siz gelmek zorunda değilsiniz tabi falan demişler. Eşim eve geldi bana hayır diyecez bundan sonra dedi. Ve öyle yapmaya başladık, gitmek istemedigimizde gelemeyiz dedik. Annem ilk zamanlar alındı bozuldu ama şimdi biz biraz fazla çıksak kendisi diyor şunu pisirdim asansöre koydum alın evinizde yiyin diye. Böyle oldukça da ben artık kendi gönlümle yukarı çıkmak istiyorum resmen. Bu hale gelmesi 1 yili buldu tabi, şu an çok şükür ne eşimle ne annemlerle bu konuda problemimiz yok. Hele annem artık benim için eşimin annesi değil, eşimden ayrı bir bağ oluştu aramızda. Yanı diyeceğim şu ki, karşılıklı iyi niyetli olduktan sonra ve eşiniz arkanızda olduktan sonra korkunç bir şey değil bence aynı apt. Oturmak. Elbette uyum sağlamak , dengeyi kurmak başta problemler yasamak kaçınılmaz ama karşılıklı anlayış ile çözülmeyecek şey yoktur.
.. sevgiler ....

Genişletmek için tıkla...

batirfilaf .!.:

Ben anamın babamın bağrından kopup bilmediğim bir ile sırf onunla evlenmek için gidiyorum. Denizliyi o olmazsa bilmem bile. Şimdi o beni kendinin yapmıyor mu ailemin evi yurdu ardahan ben böyle göze alıyorum da
Allah ona sabır versin he

Genişletmek için tıkla...

pandalog .!.:

Ben eşimin ailesi ile aynı apartmanda yaşıyorum. (Ev babama ait değil, biz evlenirken denk geldi, boştu eşim de kiralamak istedi, başta karşı çıktım ama kendi babam beni ikna etti, kabul ettim) 2,5 yıllık evliyim, biri yazmış iki tencere kaynamasın burda yiyelim derler diye 30 ağustosta evlendim , 31 ağustos günü annem(kv) dedi ki "kızım yemekleri burda yaparsın, hep beraber yeriz" nutkum tutuldu , 1 günlük gelinim ne diyeceğimi şaşırdım, içimi fersah fersah basan sinirle haykırmak istesem de sesim çıkmıyordu. Eşim imdadıma yetişti ve " ne alaka anne , neden burda yapsın ki bizim mutfağımız tavamiz tenceremiz yok mu " dedi. Annemin cevabı " E oğlum ben sizin için diyorum, yeniden aşağıda düzen kurmayın burda yapıp yiyip içelim " Eşim de niye düzen kurmayalım ya aşağıda bi düzen kuruldu ki biz o evin içine girdik di mi, kendi mutfağına alışsın orda yapsın dedi. Benim hala sesim çıkmıyor çünkü duyduklarıma inanamıyorum bile , şok içindeyim. (27 yaşındayım, öğretmenim. Kendimi ifade edebiliyorum hakkımı da savunabilen biriyim aslında AMA o an ne oldu bilmiyorum tutuldum) neyse gel zaman git zaman annemin bizden beklentisi bitmek bilmiyordu. Beklentiden kastım iş güç sorumluluk yüklemek değil, SÜREKLİ yukarda onlarla olmamızı istemek. Evliliğin en güzel zamanlarını kim aile ile oturarak geçirmek ister ki?!! Öyleyse benim zaten bir ailem vardı, her akşam onlarla da oturup yiyip içiyordum niye evlendim ki şöyle anlatayım, cuma akşamı birlikte yukarda yemek yemişiz değil mi, cumartesi günü öğlen vakti arayıp hadi gelin mercimek köftesi yaptım birlikte yiyelim. Gittik yedik diyelim, akşam yine hadi yemek yiyelim. Pazar günü sabah arıyor hadi gelin kahvaltı edelim. Bi akşam yine yemek yedik çay içtik oturuyoruz , eşim de diziye daldı oturuyor ama ben bunaldim artık girmek istiyorum. (Kapalıyım , babam ve kaynım da var ve gece 11 olmuş artık rahat giyinip rahat oturmak istiyorum evime) diziye reklam girince eşim ooo saat kaç olmuş gidelim biz dedi kalktı, annem bir ısrar bir ısrar her seferinde ama her eve inecek olduğumuzda niye gidiyonuz oturuyorduk diyordu da umursamıyordum. Ama saat 11 olmuşken de ısrarcı olunca , diziyi beraber izliyorduk vs diyince kan beynime sıçradı. Bu olay olurken de 4 aylık gelinim, bu sefer tam anne evimize gitmek istiyoruz artık diyecektim ki eşim yine devreye girdi ve geç oldu anne burda mı yatalım dedi. Allah razı olsun. Eve indik ama ben sinirden deliriyorum, ayni apt. Yasamayi kabul ettik diye niye bu kadar beklenti içine giriliyor , ben onların ailesine eklenmiş bir kız çocuğu değilim ki, evliyim ve bir kadinim yani. (Annem de babam da beni ok severler, kendi ailem başka şehirde, bir gün olsun kendimi kötü hissetmedim, gurbet elde hissetmedim, öyle özenli ve sevgi dolular) yani sanki oğullarıyla evlenmişim ayrı bir yuva kurmusum değil de o eve bir kız çocuğu olarak gelmişim gibi. Neyse o gece eve gelince hiç sesimi çıkartmadım konuyu açmadım bile, sinirimi de belli etmedim. Yeni evliyiz eşimle aramız çok iyi , huzursuzluk olmasın gecemiz güzel geçsin istedim. Sabaha da sinirim geçmişti zaten. Ta ki annem arayıp hadi mısır haşladım gelin yiyelim diyene kadar! Eşime sen git benim isim var dedim , tamam gitmeyelim benim de gidesim yok dedi. Sonra ben başladım 4 aydır hissettiklerimi anlatmaya. Ve elimde olmadan da ağlamaya başladım. Ağlayarak 40 dakika boyunca konuştum ve her şeyi anlattım. (Ağlıyorum çünkü annem çok iyi, çok naif, çok sevdiğim biridir. Bi insan kendi doğurmadığı birine ne kadar.mukemmel derecede annelik yapabilirse öyle annelik yapıyor bana ama hep beraber olma beklentisi idi üzen) neyse eşim beni 40 dk dinlendi dinledi. Sonra çok haklısın ya, ben bunları nasıl göremedim dedi ben takip eden birkac gun yukari cikmadim , esim kendi ciktigi bir gun anne babasiyla konusmus ve demisti ki biz neden surekli burdayiz ben neden evimde karimla dolu dolu zaman geciremiyorum , neden illa ki bursya gelmek icin bir sebebimiz oluyor vs. Annem de biz anne babayiz oğlum, yumurta kırsak siz olmadan boğazımızdan geçmez, o yüzden biz çagiririz ama siz gelmek zorunda değilsiniz tabi falan demişler. Eşim eve geldi bana hayır diyecez bundan sonra dedi. Ve öyle yapmaya başladık, gitmek istemedigimizde gelemeyiz dedik. Annem ilk zamanlar alındı bozuldu ama şimdi biz biraz fazla çıksak kendisi diyor şunu pisirdim asansöre koydum alın evinizde yiyin diye. Böyle oldukça da ben artık kendi gönlümle yukarı çıkmak istiyorum resmen. Bu hale gelmesi 1 yili buldu tabi, şu an çok şükür ne eşimle ne annemlerle bu konuda problemimiz yok. Hele annem artık benim için eşimin annesi değil, eşimden ayrı bir bağ oluştu aramızda. Yanı diyeceğim şu ki, karşılıklı iyi niyetli olduktan sonra ve eşiniz arkanızda olduktan sonra korkunç bir şey değil bence aynı apt. Oturmak. Elbette uyum sağlamak , dengeyi kurmak başta problemler yasamak kaçınılmaz ama karşılıklı anlayış ile çözülmeyecek şey yoktur.
.. sevgiler ....

Genişletmek için tıkla...

pandalog .!.:

Ben eşimin ailesi ile aynı apartmanda yaşıyorum. (Ev babama ait değil, biz evlenirken denk geldi, boştu eşim de kiralamak istedi, başta karşı çıktım ama kendi babam beni ikna etti, kabul ettim) 2,5 yıllık evliyim, biri yazmış iki tencere kaynamasın burda yiyelim derler diye 30 ağustosta evlendim , 31 ağustos günü annem(kv) dedi ki "kızım yemekleri burda yaparsın, hep beraber yeriz" nutkum tutuldu , 1 günlük gelinim ne diyeceğimi şaşırdım, içimi fersah fersah basan sinirle haykırmak istesem de sesim çıkmıyordu. Eşim imdadıma yetişti ve " ne alaka anne , neden burda yapsın ki bizim mutfağımız tavamiz tenceremiz yok mu " dedi. Annemin cevabı " E oğlum ben sizin için diyorum, yeniden aşağıda düzen kurmayın burda yapıp yiyip içelim " Eşim de niye düzen kurmayalım ya aşağıda bi düzen kuruldu ki biz o evin içine girdik di mi, kendi mutfağına alışsın orda yapsın dedi. Benim hala sesim çıkmıyor çünkü duyduklarıma inanamıyorum bile , şok içindeyim. (27 yaşındayım, öğretmenim. Kendimi ifade edebiliyorum hakkımı da savunabilen biriyim aslında AMA o an ne oldu bilmiyorum tutuldum) neyse gel zaman git zaman annemin bizden beklentisi bitmek bilmiyordu. Beklentiden kastım iş güç sorumluluk yüklemek değil, SÜREKLİ yukarda onlarla olmamızı istemek. Evliliğin en güzel zamanlarını kim aile ile oturarak geçirmek ister ki?!! Öyleyse benim zaten bir ailem vardı, her akşam onlarla da oturup yiyip içiyordum niye evlendim ki şöyle anlatayım, cuma akşamı birlikte yukarda yemek yemişiz değil mi, cumartesi günü öğlen vakti arayıp hadi gelin mercimek köftesi yaptım birlikte yiyelim. Gittik yedik diyelim, akşam yine hadi yemek yiyelim. Pazar günü sabah arıyor hadi gelin kahvaltı edelim. Bi akşam yine yemek yedik çay içtik oturuyoruz , eşim de diziye daldı oturuyor ama ben bunaldim artık girmek istiyorum. (Kapalıyım , babam ve kaynım da var ve gece 11 olmuş artık rahat giyinip rahat oturmak istiyorum evime) diziye reklam girince eşim ooo saat kaç olmuş gidelim biz dedi kalktı, annem bir ısrar bir ısrar her seferinde ama her eve inecek olduğumuzda niye gidiyonuz oturuyorduk diyordu da umursamıyordum. Ama saat 11 olmuşken de ısrarcı olunca , diziyi beraber izliyorduk vs diyince kan beynime sıçradı. Bu olay olurken de 4 aylık gelinim, bu sefer tam anne evimize gitmek istiyoruz artık diyecektim ki eşim yine devreye girdi ve geç oldu anne burda mı yatalım dedi. Allah razı olsun. Eve indik ama ben sinirden deliriyorum, ayni apt. Yasamayi kabul ettik diye niye bu kadar beklenti içine giriliyor , ben onların ailesine eklenmiş bir kız çocuğu değilim ki, evliyim ve bir kadinim yani. (Annem de babam da beni ok severler, kendi ailem başka şehirde, bir gün olsun kendimi kötü hissetmedim, gurbet elde hissetmedim, öyle özenli ve sevgi dolular) yani sanki oğullarıyla evlenmişim ayrı bir yuva kurmusum değil de o eve bir kız çocuğu olarak gelmişim gibi. Neyse o gece eve gelince hiç sesimi çıkartmadım konuyu açmadım bile, sinirimi de belli etmedim. Yeni evliyiz eşimle aramız çok iyi , huzursuzluk olmasın gecemiz güzel geçsin istedim. Sabaha da sinirim geçmişti zaten. Ta ki annem arayıp hadi mısır haşladım gelin yiyelim diyene kadar! Eşime sen git benim isim var dedim , tamam gitmeyelim benim de gidesim yok dedi. Sonra ben başladım 4 aydır hissettiklerimi anlatmaya. Ve elimde olmadan da ağlamaya başladım. Ağlayarak 40 dakika boyunca konuştum ve her şeyi anlattım. (Ağlıyorum çünkü annem çok iyi, çok naif, çok sevdiğim biridir. Bi insan kendi doğurmadığı birine ne kadar.mukemmel derecede annelik yapabilirse öyle annelik yapıyor bana ama hep beraber olma beklentisi idi üzen) neyse eşim beni 40 dk dinlendi dinledi. Sonra çok haklısın ya, ben bunları nasıl göremedim dedi ben takip eden birkac gun yukari cikmadim , esim kendi ciktigi bir gun anne babasiyla konusmus ve demisti ki biz neden surekli burdayiz ben neden evimde karimla dolu dolu zaman geciremiyorum , neden illa ki bursya gelmek icin bir sebebimiz oluyor vs. Annem de biz anne babayiz oğlum, yumurta kırsak siz olmadan boğazımızdan geçmez, o yüzden biz çagiririz ama siz gelmek zorunda değilsiniz tabi falan demişler. Eşim eve geldi bana hayır diyecez bundan sonra dedi. Ve öyle yapmaya başladık, gitmek istemedigimizde gelemeyiz dedik. Annem ilk zamanlar alındı bozuldu ama şimdi biz biraz fazla çıksak kendisi diyor şunu pisirdim asansöre koydum alın evinizde yiyin diye. Böyle oldukça da ben artık kendi gönlümle yukarı çıkmak istiyorum resmen. Bu hale gelmesi 1 yili buldu tabi, şu an çok şükür ne eşimle ne annemlerle bu konuda problemimiz yok. Hele annem artık benim için eşimin annesi değil, eşimden ayrı bir bağ oluştu aramızda. Yanı diyeceğim şu ki, karşılıklı iyi niyetli olduktan sonra ve eşiniz arkanızda olduktan sonra korkunç bir şey değil bence aynı apt. Oturmak. Elbette uyum sağlamak , dengeyi kurmak başta problemler yasamak kaçınılmaz ama karşılıklı anlayış ile çözülmeyecek şey yoktur.
.. sevgiler ....

Genişletmek için tıkla...

batirfilaf .!.:

Merhabalar
Ben seneye evlenmeyi düşünüyorum. Sevgilim de istiyor. O denizli de iş kuruyor. Bunun ailesinin apartmanda 3 evi var. 2 oğlana birer daire bir de kendi. Diyorlar ki sevgilim de dahil bu evlerin birne siz oturun. Biz size karışmayız etmeyiz. Ama ben annesinin sürekli sevgilimi çağırıp şunu şuraya götür bunu burdan al, yok bize gelin yok şuraya gidiyorum sen de gel gibi bir sürü sebeple çağıracağını bunun da hemen gideceğini biliyorum. Bu insanlar iyi olsalar da düşüncesiz insanlar. Demezler ki yaw bu da evli şimdi başbasa kalmak isterler. Zaten sevgilim beni seviyor ama annesine de düşkün. Yani ben anneme o kadar düşkün değilim. Bana fazla geliyor. Bi de öteki oğlan üni okuyor. Başka ilde. Evlense kalsa gitse Başka yerde olacak. Abi ben neden bir evin içi gibi aynı apt. Kalayım. Ben sevgilime dedim ki ben sosyal mesafe isterim ailelerden uzak kalacaz. Ben kendimi evliliğe adapte edene kadar. Zaten ikimizde çalışacağız 3 5 vakti de ailelere harcayamam.
Ama sorun suki paramız yok. Dedim kredi çeker ev alırız. Birimizinkiyle geçinir digerine de evi öderiz. morali bozuldu ben neden o evi seçmiyorum diye. İs kurarken paraya ihtiyacı olacak çünkü.ama bana ne işini kursun öyle evlenelim. Bana dediki beni hayat yoruyor zaten bide evde huzursuzluk çekemem borçtan harçtan korkmuyorum verelim kirayı oturalım. Tavırla söyledi kendimi kötü hissettim daha evlenmeden böyle konuları konuşmuş olduk. Ama istemiyorum yani ve bunu ayarlayabiliriz. O ailenin varını kendine sayıyor Ama onlar daha sağ Yani kendi varlar onlarındır. Ben niye töhmet altında kalayım. Sonra da borçlu hissedeyim
Ben burda iyilik görmem kimse kusura bakmasın da diyemiyorum sevgilime çünkü onun kalbindeki sevgiden eksilsin istemiyorum. Ben ailesinin oğlunu alıp kendimin yapmak istiyorum. Bazen de ailesinin olabilir. Her derde bu koşsun istemem öteki de koşsun. Sevgilim yobazlık etmiş okuldan almışlar çalışmaya vermişler. Bu da il il gezmiş. Öteki de okumuş ama hiç bir zora konulmamış uslu diye. Öteki uniye gidiyor çocuk eve çıkmış boş ekmekle besleniyormus para gitmesin diye. Evden de çıkmıyormuş. Erkek çocuk öyle bitap düşene kadar çalışıp bithap düşsün var. Yani kimse onu ezmek istemiyor. Ama benim sevgilim de gece gündüz 3 kuruş fazla almak için didiniyor. Sonra da bundan para istiyorlar yetişmedi diye. Yeni tasındılar evin malzemesi 60 milyar tutmuş. Kredi çekmişler. Yani demiyorlar ki biz evlat okutuyoruz ötekini de everecez aman biraz daha temkinli olalım. Benim dedem babamın emeklerine konduğu ve anneme de hizmetçi muamelesi yaptığı için ben bu kadar tavırlıyım. Öte yandan annesinin bacakları agırıyor kadın her isi son gücüyle yapıyor. E bakıyorum 2 oğlan bir koca mal gibi bakıyorlar kadına. Ev işin yardim etmek yok. Hepsi kadının boynunda. Ben onun dert ortağı olmakta istemiyorum. Çünkü o hale kıyamıyorum. Ama bu sefer de kendimi tüketiyorum. Ee o kocamanlar da boş duruyor. Benim mi annem onların mı? Hiç sevmediğim boklu işler. Bana tavsiye verin valla şaştım kaldım

Genişletmek için tıkla...

hederahelixx .!.:

Sevgilisine yahut herhangi bir insana bu diyen kişi şu şartlarda zaten evlenmemeli.
İnsana "bu" denmez. "Bu" eşyaya denir.
Sevgiye değer verecek kıvamda değilsiniz şimdiden kocam benim kaynana bunları yapar aramız açılır şöyle yapmışlar böyle yapmışlar diye triplerdesiniz.

60 milyar diye bir para kalmadı.
60.000 TL olmasın o

Genişletmek için tıkla...