bekarken ben,
ablamda kalırdım bzen ve evi işime ters olduğu için sabah ezanıyla yollara düşerdim
karşıma her sabah enaz 3-4 köpek çıkardı ve birde kenedi aralarında kavgaya başladıklarında
resmen altıma ederdim..ablamda kalmak nekadar güzelse(yeğenlerimden dolayı)
sabah işe gitmek bir okadr faciaydı ve her sabah bir daha buaraya gelmeyeceğim diye yemin ederdim..
sonra iş değiştirdim ne göreyim şirkette tüm çevremiz köpek kulubeleriyle çevrili ve
kimisi kangal kimi rottweiler(çok korkunç bir suratı var),alman kurdu ve bolca golden retriver..
iş saatlerinde tuvalet ihtiyaçları için günde birkez serbest bırakılıyorlar ayrı ayrı..
illa birine denk gelme ihtimalim çok fazla çünkü benimde tuvalet yan binada,dışardan dolaşıyoruz.
gelzaman git zaman kokumu tanısınlar diye kafeslerine yaklaştım ki
birgün karşılaşınca beni tanısınlarda beni yemesinler diye..
inanın yabancı olduğum için o kafesi nasıl parçalıyorlar,o goldenlar bile
yırtıyorlar boğazlarını...
aradan 3-5ay geçti goldenlardan biri doğurmuş ve yavruları çok tatlıydı.
onalrı görebilmem için sık sık yanlarına gitmeye başladım..
derken bir iki ay sonra anne goldenin bana pati uzattığını farkettim
önce tırnaklarıyla beni ikiye bölmek istiyor gibi algıladım
ama köpek okadar uysallaşmıştıki dayanamadım ve patisine dokundum,sonra kafasına
dokundurup çektim elimi,koparacak diye korkuyorum hala...
kokuma iyice alışmışlar,artık yavruları izlemeye geldiğimde bile havlamayı bırakmışlardı..
bana ençok havlayan ve korkutan köpek, kafasını dışarı uzatmış,neredeyse boğulacak ama yinede bana bişey demeye çalışıyor
gittim yanına ve onada elimi ilk kez kaçar adımlarla kafasına koydum ve
TAMAMMMDIR dedim...
aradan 3yıl geçti..birsürü yavru oldu büyüdü.inanmazsınız ama çoğunuda ben büyüttüm...
şuanda köpüşlerimizi serbest bıraktıklarında bende gidiyorum enaz7-8köpeğin içine
atlıyorum ve onlarla oynuyoruz..
sonra sokak köpeklerine karşıda sempati duymaya başladım..nezman sokak köpeğinin yanından geçsem
"oğluuuuuummm" diye sesleniyorum:)bitaneside dönüp bakmıyor bile
sokak köpeklerinden şuanda kesinlikle korkmuyorum ama bunu belkide işyerimde bahçedeki köpeklere borçluyum...
aslında NE KEDİ NE KÖPEK FARKETMEZ...BİR YUDUM SEVGİNİZ İÇİN NELER YAPMAZLAR..
keşke korkularınızı yenebilseniz...okadar farklı bir dünyaya kapı açacaksınız ki:)
çok uzadı ama yinede ekliyim,3ay önce sokakta neredeyse ölmek üzere olan bir kediye sahip çıktım,şuanda sağlığı iyi ve işten geldiğimde "AŞKIM ÖZLEDİNMİ BENİ "diyebileceğim bir canlıya sahibim..kollarını boynuma doluyorum öpüşüp hasret gideriyoruz oğlumla..
bebek özlemimi gidermeside cabası......
ablamda kalırdım bzen ve evi işime ters olduğu için sabah ezanıyla yollara düşerdim

karşıma her sabah enaz 3-4 köpek çıkardı ve birde kenedi aralarında kavgaya başladıklarında
resmen altıma ederdim..ablamda kalmak nekadar güzelse(yeğenlerimden dolayı)
sabah işe gitmek bir okadr faciaydı ve her sabah bir daha buaraya gelmeyeceğim diye yemin ederdim..
sonra iş değiştirdim ne göreyim şirkette tüm çevremiz köpek kulubeleriyle çevrili ve
kimisi kangal kimi rottweiler(çok korkunç bir suratı var),alman kurdu ve bolca golden retriver..
iş saatlerinde tuvalet ihtiyaçları için günde birkez serbest bırakılıyorlar ayrı ayrı..
illa birine denk gelme ihtimalim çok fazla çünkü benimde tuvalet yan binada,dışardan dolaşıyoruz.
gelzaman git zaman kokumu tanısınlar diye kafeslerine yaklaştım ki
birgün karşılaşınca beni tanısınlarda beni yemesinler diye..
inanın yabancı olduğum için o kafesi nasıl parçalıyorlar,o goldenlar bile
yırtıyorlar boğazlarını...
aradan 3-5ay geçti goldenlardan biri doğurmuş ve yavruları çok tatlıydı.
onalrı görebilmem için sık sık yanlarına gitmeye başladım..
derken bir iki ay sonra anne goldenin bana pati uzattığını farkettim
önce tırnaklarıyla beni ikiye bölmek istiyor gibi algıladım
ama köpek okadar uysallaşmıştıki dayanamadım ve patisine dokundum,sonra kafasına
dokundurup çektim elimi,koparacak diye korkuyorum hala...
kokuma iyice alışmışlar,artık yavruları izlemeye geldiğimde bile havlamayı bırakmışlardı..
bana ençok havlayan ve korkutan köpek, kafasını dışarı uzatmış,neredeyse boğulacak ama yinede bana bişey demeye çalışıyor
gittim yanına ve onada elimi ilk kez kaçar adımlarla kafasına koydum ve
TAMAMMMDIR dedim...
aradan 3yıl geçti..birsürü yavru oldu büyüdü.inanmazsınız ama çoğunuda ben büyüttüm...
şuanda köpüşlerimizi serbest bıraktıklarında bende gidiyorum enaz7-8köpeğin içine
atlıyorum ve onlarla oynuyoruz..
sonra sokak köpeklerine karşıda sempati duymaya başladım..nezman sokak köpeğinin yanından geçsem
"oğluuuuuummm" diye sesleniyorum:)bitaneside dönüp bakmıyor bile

sokak köpeklerinden şuanda kesinlikle korkmuyorum ama bunu belkide işyerimde bahçedeki köpeklere borçluyum...
aslında NE KEDİ NE KÖPEK FARKETMEZ...BİR YUDUM SEVGİNİZ İÇİN NELER YAPMAZLAR..
keşke korkularınızı yenebilseniz...okadar farklı bir dünyaya kapı açacaksınız ki:)
çok uzadı ama yinede ekliyim,3ay önce sokakta neredeyse ölmek üzere olan bir kediye sahip çıktım,şuanda sağlığı iyi ve işten geldiğimde "AŞKIM ÖZLEDİNMİ BENİ "diyebileceğim bir canlıya sahibim..kollarını boynuma doluyorum öpüşüp hasret gideriyoruz oğlumla..
bebek özlemimi gidermeside cabası......
Son düzenleme: