Kedi korkusu

pmgzm

pmgzm

Üye
Kayıtlı Üye
13 Temmuz 2022
48
38
18
29
Merhaba benim oldum olası hayvan korkum var çok severim beslerim ama kesinlikle dokunamıyorum yaklaşamıyorum korkuyorum bana dokunmasın ama mutlu olsun şeklinde bir yaşam sürüyordum.Bu korkumu yenmek için ve ilerde çocuklarım benim gibi olmasın diye bir kedi sahiplendim okadar güzel ve masumki bayılıyorum içim gidiyor daha geleli 3 gün oldu çok akıllı ve benim gibi oda korkak.çok çabuk alıştı evimizi ve beni çok sevdi gelip kucağıma kendini sevdirmek istiyor çok şanslıyım ama ben aynı odada durmayı bile hayal edemiyorken böyle bir durumdayım.Eşim korkmuyor onun için kediyi kucaklamak gerekirse o yapıyor.Mamasını verip tuvaletini falan temizleyebiliyorum oyun oynatıyorum yatıp sakin durduğunda kafasını sırtını falan sevebiliyorum daha çok dokunabilmek istediği ilgiyi vermek istiyorum ama patileriyle dokununca bana sürtününce falan kucağıma çıktığında çok korkuyorum titreyip duruyorum oda korkup kaçıyor çok tuhaf hissediyorum alıp mıncırmak istiyorum ama zıp zıp durmayışı tedirgin ediyor üstüne hiç dokunmadığım için şimdiye kadar okadar tuhaf hissediyorumki elleyemiyorum alışabilirmiyim korkumu yenebilirmiyim kendi sınırlarımı oldukça zorluyorum yeterki evde rahat etsin kendimi kötü hissediyorum onu bırakmak istemiyorum oğluşum diyorum yanıma geliyor ağlicam kendimden nefret ettim😢

Son durum:Bir kaç ay içinde tamamen alıştım kendimi çok zorladım şuan her şeyi beraber yapıyoruz onla yatıyorum beraber yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmiyor onun sayesinde diğer kedileride sever oldum🙏Çok mutluyuz onsuz nasıl yaşamışım diyorum çok şey kaybetmişim bambaşka bir duygu şimdi sonsuz güven ve mutluluk içinde yaşıyoruz hepinize teşekkürler☺️
 
Son düzenleme:
Siz böyle korktukça korkak davrandıkça üstünüze çıktığında o da korkmaya tırsmaya devam edecektir. Ve böylelikle zamanla yerini iyice korku alacak ve size asla yanaşmayacaktır. Aranızda hiçbir bağ oluşmayacaktır. Bu yüzden korkak davranmak yerine çok zaman kaybetmeden sabredip alışın. Kediler köpekler gibi değildir. Neye alışırsa tekrar toparlanması zor olur. Siz ona stresli gelebilirsiniz yoksa.
Üzgünüm ama böyle.
 
Zoofobinizi ilaç ta da psikoterapi ile yenebilirsiniz ancak.. Bir uzmana danışmanızı söyleyebilirim..
Çünkü bunlar da yetmediğünde başka yöntem ve tedavi uygulanıyor.. Tlc de bu korku ile bir program vardı ama psikoterapi şeklindeydi..
 
Yıllardır olan bir duygunun 3-4 günde tamamen değişeceğini düşünmüyorum, siz de böyle olmak zorunda gibi hissetmeyin lütfen, belli ki çok güzel bir kalbiniz var zamanla siz ona o size alışacaksınız. ☺️
Korkunuzun üstüne gittiğiniz için sizi ayrıca tebrik ediyorum.
Benim eşim de özellikle kedilere karşı mesafeliydi. Nişanlıyken evimize geldiğinde kedilerden uzak duruyordu. Evlenince bir kedimi yanımda getirdim (sonra buraya alisamayinca baba evine geri götürdüm) ama onunla 5-6 ay içinde tüm mesafeyi kaldırdı hatta en sevdiği kedi o oldu ☺️ şimdi bizim evimizde de kedilerimiz var. Bunun haricinde eşim sokak kedilerine de mama bırakır duyarlıdır, onun alerjisi vardı üstelik. Ama kedilerle durdukça alerjisi çok çok azaldı. Tüm bunlar zamanla oldu ☺️ hemen üç gün içinde olmadı diye olumsuz düşünmeyin bu durumun geçici olduğuna inanın, 6 ay sonra görüşürüz 😊😊
 
MaHlass .!.:
Zoofobinizi ilaç ta da psikoterapi ile yenebilirsiniz ancak.. Bir uzmana danışmanızı söyleyebilirim..
Çünkü bunlar da yetmediğünde başka yöntem ve tedavi uygulanıyor.. Tlc de bu korku ile bir program vardı ama psikoterapi şeklindeydi..
Genişletmek için tıkla...
Teşekkürler bende bi piskoloğa danışmayı istiyorum belki kendisi böyle olup yenen bi çözüm bulan arkadaşlar varsa yardım edebilirler diye yazmak istedim bir umut
 
Visenyaa .!.:
Siz böyle korktukça korkak davrandıkça üstünüze çıktığında o da korkmaya tırsmaya devam edecektir. Ve böylelikle zamanla yerini iyice korku alacak ve size asla yanaşmayacaktır. Aranızda hiçbir bağ oluşmayacaktır. Bu yüzden korkak davranmak yerine çok zaman kaybetmeden sabredip alışın. Kediler köpekler gibi değildir. Neye alışırsa tekrar toparlanması zor olur. Siz ona stresli gelebilirsiniz yoksa.
Üzgünüm ama böyle.
Genişletmek için tıkla...
Kendimi oldukça zorluyorum yanında durup sakin olmaya çalıltığımda alıştı sevdi hemen ama zıpır yavru olduğu için hemen kucak istiyor oynamak ısırmak istiyor bende daha okadarına anında alışamam 27yaşındayım ilk defa dokunuyorum garip geliyor kucağıma atladığında çok panikledim korkuttum sonra üzüldüm😢
 
pmgzm .!.:
Teşekkürler bende bi piskoloğa danışmayı istiyorum belki kendisi böyle olup yenen bi çözüm bulan arkadaşlar varsa yardım edebilirler diye yazmak istedim bir umut
Genişletmek için tıkla...
Etrafımda böyle korkuları olan vardı ama onların sizin gibi bu korkuyu yenme çabası olmasını bırakın kendi çocuklarına dahi hayvanları dokundurmuyorlardı.Yani o çocuklara da o korkuyu aşılıyorlardı. O yüzden bu kararınızdan ve bilincinizden dolayı sizi tebrik ederim. Başarmanın yarısı karar vermektir. Umarım çok çabuk atlatırsınız bu süreci..
 
feruzecerci .!.:
Yıllardır olan bir duygunun 3-4 günde tamamen değişeceğini düşünmüyorum, siz de böyle olmak zorunda gibi hissetmeyin lütfen, belli ki çok güzel bir kalbiniz var zamanla siz ona o size alışacaksınız. ☺️
Korkunuzun üstüne gittiğiniz için sizi ayrıca tebrik ediyorum.
Benim eşim de özellikle kedilere karşı mesafeliydi. Nişanlıyken evimize geldiğinde kedilerden uzak duruyordu. Evlenince bir kedimi yanımda getirdim (sonra buraya alisamayinca baba evine geri götürdüm) ama onunla 5-6 ay içinde tüm mesafeyi kaldırdı hatta en sevdiği kedi o oldu ☺️ şimdi bizim evimizde de kedilerimiz var. Bunun haricinde eşim sokak kedilerine de mama bırakır duyarlıdır, onun alerjisi vardı üstelik. Ama kedilerle durdukça alerjisi çok çok azaldı. Tüm bunlar zamanla oldu ☺️ hemen üç gün içinde olmadı diye olumsuz düşünmeyin bu durumun geçici olduğuna inanın, 6 ay sonra görüşürüz 😊😊
Genişletmek için tıkla...
Okadar sevindim ki çok teşekkürler güzel yorumunuz için🙏Gerçekten hayvan sevgisi konusunda asla bir sorun yok ama ne yaşamışsak artık küçükken hepsinden korkuyorum dokunacaklar diye panik atak geçiriyorum resmen .Arkadaşlarımın kedisi köpeği olurdu hiç evlerine gidemezdim bunu yapabileceğim aklıma bile gelmezdi şuan buladar yaklaşmam bile mucize benim için ama kediyi düşünüyorum onun için çok üzülüyorum vermek asla istemiyorum umarım bende alışırım zamanla 🙏
 
MaHlass .!.:
Etrafımda böyle korkuları olan vardı ama onların sizin gibi bu korkuyu yenme çabası olmasını bırakın kendi çocuklarına dahi hayvanları dokundurmuyorlardı.Yani o çocuklara da o korkuyu aşılıyorlardı. O yüzden bu kararınızdan ve bilincinizden dolayı sizi tebrik ederim. Başarmanın yarısı karar vermektir. Umarım çok çabuk atlatırsınız bu süreci..
Genişletmek için tıkla...
 
Çok teşekkür ediyorum inşallah alışırım asla çocuklarımın böyle olmasını istemem evet uzaktan seviyorum besliyorum asla zarar verdirmem ama dokunup böyle sevmek görünce panik olmak yerine neşelenmek istiyorum çok güzeller ❤️🙏
 
pmgzm .!.:
Merhaba benim oldum olası hayvan korkum var çok severim beslerim ama kesinlikle dokunamıyorum yaklaşamıyorum korkuyorum bana dokunmasın ama mutlu olsun şeklinde bir yaşam sürüyordum.Bu korkumu yenmek için ve ilerde çocuklarım benim gibi olmasın diye bir kedi sahiplendim okadar güzel ve masumki bayılıyorum içim gidiyor daha geleli 3 gün oldu çok akıllı ve benim gibi oda korkak.çok çabuk alıştı evimizi ve beni çok sevdi gelip kucağıma kendini sevdirmek istiyor çok şanslıyım ama ben aynı odada durmayı bile hayal edemiyorken böyle bir durumdayım.Eşim korkmuyor onun için kediyi kucaklamak gerekirse o yapıyor.Mamasını verip tuvaletini falan temizleyebiliyorum oyun oynatıyorum yatıp sakin durduğunda kafasını sırtını falan sevebiliyorum daha çok dokunabilmek istediği ilgiyi vermek istiyorum ama patileriyle dokununca bana sürtününce falan kucağıma çıktığında çok korkuyorum titreyip duruyorum oda korkup kaçıyor çok tuhaf hissediyorum alıp mıncırmak istiyorum ama zıp zıp durmayışı tedirgin ediyor üstüne hiç dokunmadığım için şimdiye kadar okadar tuhaf hissediyorumki elleyemiyorum alışabilirmiyim korkumu yenebilirmiyim kendi sınırlarımı oldukça zorluyorum yeterki evde rahat etsin kendimi kötü hissediyorum onu bırakmak istemiyorum oğluşum diyorum yanıma geliyor ağlicam kendimden nefret ettim😢
Genişletmek için tıkla...
Genlerle gelebilen bir durum olduğunu duydum bunun. Veya psikolojik açıdan bilinçaltında yatan bir neden olabilir. Mesela küçükken kötü bi olay mı yaşadınız hayvanat bahçesinde veya anne baba kavga ederken, başka can sıkıcı bi olay yaşarken bir hayvan mı gördünüz? Derine içip nedenini bulmanız lazım. O can sıkıcı olayı çözersiniz hayvan korkunuz otomatik olarak geçecektir. Bazı fobilerin üzerine gitmek iyidir ama bazıları kötü sonuçlar doğurabilir panik atak gibi. Özellikle bilinçaltından yatan bir nedenden kaynaklıysa o olayı bulup çözmenizi öneririm aksi taktirde be yaparsanız yapın geçmez bu fobi
 
Köyde büyüdük aslında tavuklar kediler köpekler ama ben kendimi bildim bileli korkuyorum.Birde çok saldırdılar tavuğundan köpeğine kediler özellikle çöplerden üstümüze atlardı saldırırdı bilemiyorum bütün anılarım bu şekilde diye sanırım.üniversitede bile köpekler sürekli saldırıyordu hep bana denk geliyor sanırım ya da sadece bunları hatırlıyorum😔böceklerden kuşlara kedisinden köpeğine hiç birine dokunamazdım😔
 
pmgzm .!.:
Merhaba benim oldum olası hayvan korkum var çok severim beslerim ama kesinlikle dokunamıyorum yaklaşamıyorum korkuyorum bana dokunmasın ama mutlu olsun şeklinde bir yaşam sürüyordum.Bu korkumu yenmek için ve ilerde çocuklarım benim gibi olmasın diye bir kedi sahiplendim okadar güzel ve masumki bayılıyorum içim gidiyor daha geleli 3 gün oldu çok akıllı ve benim gibi oda korkak.çok çabuk alıştı evimizi ve beni çok sevdi gelip kucağıma kendini sevdirmek istiyor çok şanslıyım ama ben aynı odada durmayı bile hayal edemiyorken böyle bir durumdayım.Eşim korkmuyor onun için kediyi kucaklamak gerekirse o yapıyor.Mamasını verip tuvaletini falan temizleyebiliyorum oyun oynatıyorum yatıp sakin durduğunda kafasını sırtını falan sevebiliyorum daha çok dokunabilmek istediği ilgiyi vermek istiyorum ama patileriyle dokununca bana sürtününce falan kucağıma çıktığında çok korkuyorum titreyip duruyorum oda korkup kaçıyor çok tuhaf hissediyorum alıp mıncırmak istiyorum ama zıp zıp durmayışı tedirgin ediyor üstüne hiç dokunmadığım için şimdiye kadar okadar tuhaf hissediyorumki elleyemiyorum alışabilirmiyim korkumu yenebilirmiyim kendi sınırlarımı oldukça zorluyorum yeterki evde rahat etsin kendimi kötü hissediyorum onu bırakmak istemiyorum oğluşum diyorum yanıma geliyor ağlicam kendimden nefret ettim😢
Genişletmek için tıkla...
annem de aynı durumdaydı kedi köpek görünce yolunu değiştirirdi :D ne zaman eve kedi aldım onsuz uyuyamamaya başladı, köpek konusunda da kapımıza el kadar bebek köpek bırakılmıştı baktığımızı bildikleri için, onunla aştı bu korkusunu ama 65 yaşına gelince :D bu kadar severken siz de aşarsınız kendinize şans tanıyın :)
 
Sumak .!.:
annem de aynı durumdaydı kedi köpek görünce yolunu değiştirirdi :KK70: ne zaman eve kedi aldım onsuz uyuyamamaya başladı, köpek konusunda da kapımıza el kadar bebek köpek bırakılmıştı baktığımızı bildikleri için, onunla aştı bu korkusunu ama 65 yaşına gelince :KK70: bu kadar severken siz de aşarsınız kendinize şans tanıyın :)
Genişletmek için tıkla...
Çok teşekkürler inşallah biraz daha hızlı olur rahat etsin istiyorum😊
 
pmgzm .!.:
Teşekkürler bende bi piskoloğa danışmayı istiyorum belki kendisi böyle olup yenen bi çözüm bulan arkadaşlar varsa yardım edebilirler diye yazmak istedim bir umut
Genişletmek için tıkla...
Bir tanıdıgım kopek fobisini psikologa giderek cozdu. Sokak kopeklerini uzaktan gormesi bile yetiyordu.. son asamada ise doberman kopegin basını oksuyordu kendisi 🤭
Muhakkak bir destek alın derim..
 
Biraz sabredin kesinlikle alışırsınız benim annemde öyleydi ama şuan kucaklayıp öpüyor doktor kedileri verirseniz daha iyi olur dedi diye vermem bunları diyor😂benim alerjim var ama ciddi bir durum olmadıkça aslada vermem aşırı sevimli oluyorlar.
 
pmgzm .!.:
Merhaba benim oldum olası hayvan korkum var çok severim beslerim ama kesinlikle dokunamıyorum yaklaşamıyorum korkuyorum bana dokunmasın ama mutlu olsun şeklinde bir yaşam sürüyordum.Bu korkumu yenmek için ve ilerde çocuklarım benim gibi olmasın diye bir kedi sahiplendim okadar güzel ve masumki bayılıyorum içim gidiyor daha geleli 3 gün oldu çok akıllı ve benim gibi oda korkak.çok çabuk alıştı evimizi ve beni çok sevdi gelip kucağıma kendini sevdirmek istiyor çok şanslıyım ama ben aynı odada durmayı bile hayal edemiyorken böyle bir durumdayım.Eşim korkmuyor onun için kediyi kucaklamak gerekirse o yapıyor.Mamasını verip tuvaletini falan temizleyebiliyorum oyun oynatıyorum yatıp sakin durduğunda kafasını sırtını falan sevebiliyorum daha çok dokunabilmek istediği ilgiyi vermek istiyorum ama patileriyle dokununca bana sürtününce falan kucağıma çıktığında çok korkuyorum titreyip duruyorum oda korkup kaçıyor çok tuhaf hissediyorum alıp mıncırmak istiyorum ama zıp zıp durmayışı tedirgin ediyor üstüne hiç dokunmadığım için şimdiye kadar okadar tuhaf hissediyorumki elleyemiyorum alışabilirmiyim korkumu yenebilirmiyim kendi sınırlarımı oldukça zorluyorum yeterki evde rahat etsin kendimi kötü hissediyorum onu bırakmak istemiyorum oğluşum diyorum yanıma geliyor ağlicam kendimden nefret ettim😢
Genişletmek için tıkla...

Bizzat kendi kedilerimle pekçok insanı alıştırmış biri olarak eğer istiyorsanız evet başarabilirsiniz 🥰
Birkaç küçük tavsiye;
Mesela kucağınıza bir battaniye ya da yastık falan bir şey koyun. Eşiniz kucağınıza bıraksın ama o an eşiniz de yanınızda olsun. Hatta kediyi sevsin falan ki kedi stresinizi algılamasın. Bu genelde uyuyacağını falan anladığınız zamanlar yapın. O sizin kucağınızda uyuyup kalınca yavaş yavaş sevin. Kucağınızdayken sevdiğiniz için bir şey olmadığı bilinç altınıza yerleşecek.
Sonrasında bunu kucağınızdan o battaniyeyi vb kaldırarak yapın.
Benzer bir ezgersizi elinizden ödül maması yedirerek yapın. Önce bir tabağa koyun ve tabağı elinizde tutun. Sonrasında direkt olarak elinizden yedirin.
Buna benzer şeyleri kademe kademe yaparsanız alışmamanız imkansız.
 
Ayyy bende aynı senin gibiyim🥺🥺🥺

Eşim şehir dışında çalışıyor kendine kedi aldı bayramda gelirken getirdi kedi koşuyor ben koltuk tepesindeyim
4 yaşında kızım kucağında uyutuyor ama ben sadece eşimin kucağındayken dokunabiliyorum bazen ağlayasım geliyor ama elimde değil🤦‍♀️🤦‍♀️🤦‍♀️
 
TheSweetWitch .!.:
Bizzat kendi kedilerimle pekçok insanı alıştırmış biri olarak eğer istiyorsanız evet başarabilirsiniz 🥰
Birkaç küçük tavsiye;
Mesela kucağınıza bir battaniye ya da yastık falan bir şey koyun. Eşiniz kucağınıza bıraksın ama o an eşiniz de yanınızda olsun. Hatta kediyi sevsin falan ki kedi stresinizi algılamasın. Bu genelde uyuyacağını falan anladığınız zamanlar yapın. O sizin kucağınızda uyuyup kalınca yavaş yavaş sevin. Kucağınızdayken sevdiğiniz için bir şey olmadığı bilinç altınıza yerleşecek.
Sonrasında bunu kucağınızdan o battaniyeyi vb kaldırarak yapın.
Benzer bir ezgersizi elinizden ödül maması yedirerek yapın. Önce bir tabağa koyun ve tabağı elinizde tutun. Sonrasında direkt olarak elinizden yedirin.
Buna benzer şeyleri kademe kademe yaparsanız alışmamanız imkansız.
Genişletmek için tıkla...
Çok teşekkürler bende o şekilde yapmaya çalışıyorum elimden yediremiyorum kucak için dediğinizi de deneyeceğim😊
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Back
X