Evde bir evcil bakmak kolay iş değildir, sahiplenmeden önce artılarını eksilerini bilmelisiniz ki sonradan böyle olduğunu bilmiyordum deyip evcilinize başka aile aramaya kalkışmayın, çünkü evcillerde aynı insanlar gibidir, yaşadıkları evi, evin içindeki bireyleri çabuk benimserler, bakamıyorum denerek başka bir aileye verildiklerinde de psikolojileri bozulur, terk edilme sendromu yaşarlar, onlarında bizim gibi duyguları olduğunu unutmayın, sesimizden, yaydığımız kokulardan stresli, sinirli, üzgün, mutlu olduğumuzu anlarlar.
Kediler de köpeklerde tüy döker, kimi her zaman kimi mevsim döngülerinde, tuvalet eğitimleri tamamlanana kadar sağa sola halı veya koltuklara bazen yatakların üstüne tuvaletlerini yaparlar, periyodik aşıları, bakımları, sağlık sorunu yaşadıklarında sürekli gidecekleri veterineri, yiyeceği mamadan kullanacağınız kedi kumuna kadar hem özen ister hem maddi manevi özveri.
Köpekler asla, kediler en fazla 3-4 gün evde yemek ve su ihtiyaçları karşılanarak bırakılabilir ama kapıyı üstlerine kilitleyip 1 hafta 10 gün tatile gideyim diyemezsiniz, evciliniz artık aile bireyidir ve siz nereye o oraya olmak zorundadır çünkü bırakır giderseniz psikolojisi bozulur, içine kapanır yemek ve su ihtiyacını reddeder, tepki olarak tuvaletini her yere yapar.
Bir evcil sahiplendiğinizde hiç büyümeyen bir çocuk sahiplenildiği unutulmamalıdır, her koşulda ilgilenmeniz ve sahip çıkmanız gerekir, miyavlıyor veya havlıyor diye onu olmazsa başkasına veririm diye düşünecek, evin bir bireyi olarak görmeyecek, hasta olduğunda ilgilenmeyecek, korktuğunda sakinleştirmeyecek, koltukları yırttığında öfkeden deliye dönecek, tuvalet sonrası beden temizliğini yaparken tiksinecekseniz evcilleri sokakta bir iki sevip evinize dönmelisiniz.
Evcil sahiplenmek demek ömür boyu aile bireyi olmasını kabul ettiğiniz bir çocuğu sahiplenmek demektir çünkü, tüm tüy dökmelerine, ortalığı birbirine katmalarına, eşyalarınızın ruhuna Fatiha okutmalarına, gözünüzün içine baka bakaaa yapacağından geri kalmamalarına rağmen hem de :))
