- Konu Sahibi DUYGUCIKMAZI
-
- #21
içime işledi şu cümle...
evet benimde en büyük korkum budur...
yaşamaya layık olamamak...yaşam kadar gerçek yaşam kadar değerli hiç bir şey yok hayatımda...buna kızım ve eşimde dahil...
çünkü ben olduğum için onlar var, ben olmasaydım, ben sevmeseydim eşim olmazdı, eşim olmasaydı kızım olmazdı...
dün akşam benjamin button'un tuhaf hikayesini izledik eşimle...
çok beğendik ikimizde, o kadar güzel anlatılmış ki hayat...
gurur duyduğun bir hayatın olsun diyordu, eğer hayat senin istediğin gibi gitmiyorsa onu değiştirebilecek gücün olsun...
konu nereden nereye geldi hala etkisindeyim çünkü...
yaşadığınız her gün kıymetini bilin bence...
çünkü geriye döndürelemeyecek tek şey zamandır...
günün yorumudur bence...
her kelimesine aynen katılıyorum...
okadar çok beyaz var ki saçımda, hatta kaz ayaklarım da var...
birileri üzülür belki buna ama ben seviyorum...
bu kalp aşktan nasıl hızla çarptı nasıl...
neler gördü bu gözler, ne çirkinliklere şahit oldu, kaç kez ıslandı...
hangi güzellikler ışıl ışıl parlattı onları...
artık bir işim olsun diye bilgisayarın başında kaç çığlık çığlığa başardın diyen ses duydu bu kulaklar...
ben evleniyorum dediğimde babacığımın gözyaşlarını sildi bu eller...
anneciğimin mis gibi kokusu çekildi içlere....
sen benim en iyi arkadaşımsın kızım iyi ki doğurmuşum seniler duyuldu...
offf...hoşuma gitti bu konu...ben iyi ki büyümüşüm...
iyi ki böyle büyümüşüm...
Allahıma şükürler olsun...her adımımdan çok şey öğrendim ben...
iyi ki büyümüşüm...
acıyı yaşarken tahammül etmesi zor değil mi?
o anda neden? neden? diye sorgularken ve kendimizi sanki acılara kurban olmuş gibi görürken aman iyi ki de bu benim başıma geldi demek zor...
ama yaşadığım hayal kırıklıklarına bakıyorum da hepsi beni işaret etmiş aslında...
yani neden denilen aslında benmişim...
acıya baş kaldırırsan acı seni yukarı kaldırır, yok boyun eğersen aşağı çeker...
herkesin acı eşiği de farklı...
ben hayattan korkmayan biriyim...
hayat istediği gibi gelir, ben daha önce de çıkmıştım yine çıkarım derim...
ne yapmam gerektiğini biliyorum çünkü...
o istemediğim kabul etmediğim acı beni iyi yerlere taşıyacak biliyorum...
benim hayata inancım sonsuz...
hayat yolunda gitmiyorsa değiştirebileceğime olan inancım sonsuz...
hem ne der candan erçetin...
en derin yaralar kapanıyorsa,
en büyük acılar unutuluyorsa,
neden korkulur hayatta söyleyin bana...
içime işledi şu cümle...
evet benimde en büyük korkum budur...
yaşamaya layık olamamak...yaşam kadar gerçek yaşam kadar değerli hiç bir şey yok hayatımda...buna kızım ve eşimde dahil...
çünkü ben olduğum için onlar var, ben olmasaydım, ben sevmeseydim eşim olmazdı, eşim olmasaydı kızım olmazdı...
dün akşam benjamin button'un tuhaf hikayesini izledik eşimle...
çok beğendik ikimizde, o kadar güzel anlatılmış ki hayat...
gurur duyduğun bir hayatın olsun diyordu, eğer hayat senin istediğin gibi gitmiyorsa onu değiştirebilecek gücün olsun...
konu nereden nereye geldi hala etkisindeyim çünkü...
yaşadığınız her gün kıymetini bilin bence...
çünkü geriye döndürelemeyecek tek şey zamandır...
Cok merak ettim o filmi....en kisa zamanda izlemek istiyorum elfis...CADIARZU
Gücün olsun...evet...hayatin istedigin gibi gitmiyorsa onu degistirebilmek icin gücün olsun...yarin öbür gün yaslandiginda geriye baktigin zaman acisiyla tatlisiyla her zaman gurur duydugun bir hayatin olsun...bunun icinde...geriye bakmak yerine gelecek icin calis...caliski yasanmamis bir hayatin ve kirik bir kalbin olmasin...
Seni cok sevdim ben elfidamm...Şeniz
sulanma leynn sümbül sultan...
ben onu ayartmak için ne dümenler çevirdim...
çekil aramızdan leynnnnnnnnnnn....
Ikimizide alsin o zaman...tek eslilikten yanayim ama yinede kuma olarak gelebilirim..:1rolleyes:
olmaz...
hiç niyetlenme canım...
olmaz....
hem ikinci var onda üçüncü olman lazım o da olmaz...
Cok merak ettim o filmi....en kisa zamanda izlemek istiyorum elfis...CADIARZU
Gücün olsun...evet...hayatin istedigin gibi gitmiyorsa onu degistirebilmek icin gücün olsun...yarin öbür gün yaslandiginda geriye baktigin zaman acisiyla tatlisiyla her zaman gurur duydugun bir hayatin olsun...bunun icinde...geriye bakmak yerine gelecek icin calis...caliski yasanmamis bir hayatin ve kirik bir kalbin olmasin...
Seni cok sevdim ben elfidamm...Şeniz
sulanma leynn sümbül sultan...
ben onu ayartmak için ne dümenler çevirdim...
çekil aramızdan leynnnnnnnnnnn....
al işte satışın alası...ya sen benim kısmetlerime niye mani oluyorsun ki...
sonsuza kadar seninim sanıyorsan aldanıyorsun canım...
En güzel yıllarımın olduğunu düşünsem de ben asla çocuk olarak kalmak istemezdim aslında..:sm_confused:
Zamandı bana öğreten,benim gözüme soka soka,canımı acıta acıta,gözümdeki yaşlarla gösteren dışarıdaki acımasız insanların var olduğunu,benim ve çevremin ne kadar muhteşem olduğunu anlayıp şükretmeme sebep olan..:1hug:
Hep derim ya; hemen çabucak yaşlansam da daha çok öğrensem, bu yaşamak denen çetrefelli işi..
al işte satışın alası...
olsun be elfidaanım ben alışığımdır...
çocukluğundan daha güzel günler yaşayacaksın canımıniçi...
az kaldı...
al işte satışın alası...
olsun be elfidaanım ben alışığımdır...
SENİ TEK GEÇERİM ŞU ALEMDE...
CÜMLE ALEMDE...hihoyyythihoyyyt
Çocuk saflığım kalsın isterdim. Kimler yalan söyler kimler, riyrkâr bilmeden
Çocuk kalmak isterdim hiç büyümeden, tanışmadan kötülerle
Çocuk kalmak isterdim aynı şehir de özlediklerimle...
Hiç büyümeden, sorumluluk almadan, bilmeden, öğrenmeden
Öğrendik ne oldu ...Yasaklar, ayıplar, hiçliklerle dolu kandırmacalar
Duygucuğum, yarın sevgililer günü...Sevgi sadece sevgiliye sunulan değil, değer verdiklerinedir. Ben senin sevgi gününü kutluyor, mutlu daha nice yıllar diliyorum:1hug:
Daha küçük bir çocukken anlam veremiyordum Burcu´ nun annemin bana aldığı bebeklerin kolunu, bacağını koparmasına. Büyüdükçe anladım kıskançlık kavramının ne olduğunu.
Emine teyzenin neden torunlarını değilde sürekli beni bakkala gönderdiğini ve "Allah senden razı olsun" sözünüde anlamamıştım. Aklım yetmeye başlayınca anladım yardım severliği, bunun bana kattığı haz duygusunu ve hayır duası almanın ne kadar güzel olduğunu.
Babamın tuttuğu takımı tutuyordum. Bir gün çocuk saflığıyla komşumuz Meryem abla ile ilgili söylediğim sözün arkadaşımın tehditle "eğer bundan sonra beşiktaşlı olmazsan seni Meryem ablaya söyleyeceğim" sözünüde anlayamamış, mecburen kabul etmek zorunda kalmıştım. Büyüyünce anladım iki kere düşünüp bir kere konuşmanın ne kadar önemli olduğunu ve ağzımdan çıkan her sözün aleyhime olabileceğini.
İlkokuldayken ders sonlarında masa örtülerini dolaplarımıza yerleştirirken, Erdemle göz göze geldiğimizde neden utandığımı ve heyecanlandığımıda anlamıyordum. Büyüdükçe anladım bunun aşk olduğunu ama her aşkın saf olmadığını.
1 saatliğine ortadan kaybolup arkadaşlarımla parka oyun oynamaya gitmiştim. Eve döndüğümde annemin bana kızmasınada bir anlam verememiştim. Büyüyünce anladım annemin benim hayatımda ne kadar önemli olduğunu, beni koruyup kolladığını ve herhangi bir hareketimde onu ne kadar çok üzebileceğini ama üzmemem gerektiğini.
Çocukken ağabeyimin hakkı olan çikolatayı neden benim yediğimide anlayamıyor, ona "annemle babam seni çöpten almışlar, sen evlatlıksın" dememe de bir anlam veremiyordum. Büyüyünce anladım bir ekmeği ortadan ikiye bölüp paylaşmanın ve kardeşliğin ne demek olduğunu.
Çocukken okuduğum kitaplarıda ben tam anlamıyla kavrayamamışım. Büyüdükçe kavradım. Pinokya’ dan yalan söylemenin ne kadar kötü olduğunu, Külkedisi’ nden iyiliğin, alçak gönüllülüğün mükafatını er yada geç alacağımı, Heidi’ den pozitif olmayı öğrendim.
Çok küçükken babaannemi kaybetmiştik. Beyaz bir örtüye sarılıp neden toprağa gömdüklerinide anlayamamıştım. Büyüdükçe anladım, hayatın çok kısa ama önemsiz olduğunu. Ne kadar yaşadığının değil, nasıl yaşadığının ve ahirete neler götürdüğünün önemli olduğunu.
Ben artık çocuk değilim. Yaşadığım her şeye bir anlam katabiliyor ve ders çıkartabiliyorum ama...
Gazetelerin baş sayfalarında okuduğum, ana haber bültenlerinde izlediğim, yolsuzluğu, hırsızlığı, arsızlığı, haksızlığı, çamura batmış hayatları ve onlara özenenenleri, ırz düşmanlarını, birbirlerinin karılarına ve kocalarına göz dikenleri gördükçe keşke diyorum keşke hep çocuk kalsaydım
En güzel yıllarımın olduğunu düşünsem de ben asla çocuk olarak kalmak istemezdim aslında..:sm_confused:
Zamandı bana öğreten,benim gözüme soka soka,canımı acıta acıta,gözümdeki yaşlarla gösteren dışarıdaki acımasız insanların var olduğunu,benim ve çevremin ne kadar muhteşem olduğunu anlayıp şükretmeme sebep olan..:1hug:
Hep derim ya; hemen çabucak yaşlansam da daha çok öğrensem, bu yaşamak denen çetrefelli işi..
Bende hayattan korkmuyorum...daha cok yasanmamis eksik bir hayat yasamaktan korkarim....Acilarda yasadim..sevinclerde...ve allah izin verirse yasayacagim...hepsi benim ben olmam icindi ve olacak...bunlari yasamam gerekti ve gerekecek...yasadim ve ben Oldum ve de olacagim..a.s..
Cocukluktaki en güzel sey...insanlari beklentisiz sevebilmekti...güler yüzlü gördügmüz her insani iyi bir insan sanmakti...o yüzden özlem duyariz cocukluga...cünkü o zaman ruhumuz kirlenmemisti daha
İzlesene.com : Video - BİR HAYAT DAHA OLMALI YENİDEN
şarkıyı dinlesene duygum çok hoşuma gitti.
[B
]ahhh keşke .çocuk kalmak.hakkaten büyüdükçe dertler de büyüyomuş evet keşke hep çocuk kalsaydık.en çokda çamurdan tava tencere yapardık.ne tuhafdırki onu özledim.ağlardık çikolata,sakız yada heves ettiğimiz ucan balon için.ağlasaydıkta bunlar için ağlasaydık.ölümler,afetler için olmasaydı
aşkı, altadılmayı,ihaneti,bilmeseydik,bilmeseydik,acıyı,kaybetmeyi,savaşı,terörü bilmeseydik.offff offf.duygum ooffff.keşke demseydik keşke
sıradan olcak belki ama "büyüyüp de kalbimiz kanayacağına keşke hep çocuk kalsaydık da dizlerim kanasaydı.
ama bende çok düşermişim yaa.artık dizlerim çürürdü heralde.[/B][/QUOTE
ablacıgım.....cocuklugum guzel gectı.......buyuncede guzel olacak sandım galıba.....
meger öyle olmuyormuş.........meger mutluluk kendı ellerımızdeymiş........
insanlar mutlu olmanı ıstemıyor kıskanıyormus.......
ne acımasızı kı ben kucukken.....sevdıgım cogu ınsanın....buyudukce farkına vardıgım ne kötü yanları varmış..........
ben küçüklügüme döndügümde en cok......dedemın evını....kalabalık bayram sabahını....
hele o kurban bayramının telasını........
gırdıgımızı cicili bicili bayramlıkları.....dayımın benı kızdırmaya clıstırdıgı....o anları.......
annannemın....yapmayın kıza ezıyet etmeyın deyıp benı korudugunu......
annannem seker hastasıydı ve bıze hep sekerlerım derdı....nur ıcınde yatsın....
o mutlu anları hatırlıyorum.....
sımdı ne annannem var ne dedem..ne ortanca dayım nede kucuk dayım.....
hepsı masal oldular.....
ve bugunde kucuk dayımı kaybedelı 1 yıl oldu..........belkı buyuyunce sevdıklerım tek tek gıttı o yuzden ...hep dedemın evı aklımda kaldı....
ırna ablacıgım sarkıyı dınlemeye calısıyorum...tutukluk yapıyor pc......a.s.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?