MERHABA ARKADAŞLAR
4 Yılık evliyim.1.5 yaşında bir kızım var.Evlendiğim ilk aylar güzeldi klasik cicim ayları tabiryle yaşadık.Severek evlendik.Çocuk nedeniyle kendi memleketimize taşınmak zorunda kaldık.7 senedir bir firmadayım tayinle memleketimdeki şubeye atandım.Buraya gelmemiz bir kabus dolu hayata merhabaydı sanki eşim sabit bir işte çalışamadı en çok çalıştığı yerde 1.5 sene çalışt oda sigortasız.Tabi benim haberim yok bu arada.Sonra araba alım satım işne girdi ve hep hüsran ilk başlarda önemsemediğim yalanları artık kocaman bir balon misali patlamaya başlamıştı.Bana evlendiğimizde hiç göremediğim arabaları hiç olamayan bireysel emeklilikleri.Yani olmamayan şeyleri hayatında yaşaması.Fakat bunları malesef çocuktan sonra öğrenmeye başladım.Benden önceki hayatında herşeyi batırmış yalanla dolanla bitmiş duruşu.Okadar çok şey varki sürekli paraya doymayan hali borçlar.Artık yalandan dolandan yoruldum senelerdi onu borcunu biirmeye çalışıyoruz.Kenara hiçbirşey atamıyorum.Onu geçtim evlilik zorluklarına eyvallah çeker insan fakat işe yalan girdimi o masumhane duygularım köreldiğini farkettim artık acımıyorum bile ona.İkna kabiliyeti yüksek bir insan ve asla yaptığını kabul etmez.Defalarca telde yakaladığım sosyal payaşım sitelerindeki görüşmeler kadınlar ve hep suçlusu başkaları.Bunca yalanın ardından tek doğru aramaya çalışan yine ben.Kaç kez bidaha olmayacak sözleri ama yine aynı.Geçenlerde yine aynı yalanlar artık yeter dedim yarın istifayı verip çıkıcam.Nekadar yalvardı nekadar ağladı anlatamam.Yalanın dönüşü yok biliyorum ama bukadar sert mizaçlı ben çıkıp gidemiyorum.Bazen onu görmek dahi istemiyorum önüne dünyayı serse ne çare artık bu gözlr eskisi gibi görmüyor onu.Çocuğum için sustumhep.Ama bu sefer ben bağırıyorum çocuk bile susturamıyor.Plan dahi kurmak istemiyorum onunla.Soğudum ve inancım kalmadı niye gitmedim diye soruyorum ama bulamıyorum.Sizce ne yapmayılıım??
4 Yılık evliyim.1.5 yaşında bir kızım var.Evlendiğim ilk aylar güzeldi klasik cicim ayları tabiryle yaşadık.Severek evlendik.Çocuk nedeniyle kendi memleketimize taşınmak zorunda kaldık.7 senedir bir firmadayım tayinle memleketimdeki şubeye atandım.Buraya gelmemiz bir kabus dolu hayata merhabaydı sanki eşim sabit bir işte çalışamadı en çok çalıştığı yerde 1.5 sene çalışt oda sigortasız.Tabi benim haberim yok bu arada.Sonra araba alım satım işne girdi ve hep hüsran ilk başlarda önemsemediğim yalanları artık kocaman bir balon misali patlamaya başlamıştı.Bana evlendiğimizde hiç göremediğim arabaları hiç olamayan bireysel emeklilikleri.Yani olmamayan şeyleri hayatında yaşaması.Fakat bunları malesef çocuktan sonra öğrenmeye başladım.Benden önceki hayatında herşeyi batırmış yalanla dolanla bitmiş duruşu.Okadar çok şey varki sürekli paraya doymayan hali borçlar.Artık yalandan dolandan yoruldum senelerdi onu borcunu biirmeye çalışıyoruz.Kenara hiçbirşey atamıyorum.Onu geçtim evlilik zorluklarına eyvallah çeker insan fakat işe yalan girdimi o masumhane duygularım köreldiğini farkettim artık acımıyorum bile ona.İkna kabiliyeti yüksek bir insan ve asla yaptığını kabul etmez.Defalarca telde yakaladığım sosyal payaşım sitelerindeki görüşmeler kadınlar ve hep suçlusu başkaları.Bunca yalanın ardından tek doğru aramaya çalışan yine ben.Kaç kez bidaha olmayacak sözleri ama yine aynı.Geçenlerde yine aynı yalanlar artık yeter dedim yarın istifayı verip çıkıcam.Nekadar yalvardı nekadar ağladı anlatamam.Yalanın dönüşü yok biliyorum ama bukadar sert mizaçlı ben çıkıp gidemiyorum.Bazen onu görmek dahi istemiyorum önüne dünyayı serse ne çare artık bu gözlr eskisi gibi görmüyor onu.Çocuğum için sustumhep.Ama bu sefer ben bağırıyorum çocuk bile susturamıyor.Plan dahi kurmak istemiyorum onunla.Soğudum ve inancım kalmadı niye gitmedim diye soruyorum ama bulamıyorum.Sizce ne yapmayılıım??