MERHABA ARKADAŞLAR
4 Yılık evliyim.1.5 yaşında bir kızım var.Evlendiğim ilk aylar güzeldi klasik cicim ayları tabiryle yaşadık.Severek evlendik.Çocuk nedeniyle kendi memleketimize taşınmak zorunda kaldık.7 senedir bir firmadayım tayinle memleketimdeki şubeye atandım.Buraya gelmemiz bir kabus dolu hayata merhabaydı sanki eşim sabit bir işte çalışamadı en çok çalıştığı yerde 1.5 sene çalışt oda sigortasız.Tabi benim haberim yok bu arada.Sonra araba alım satım işne girdi ve hep hüsran ilk başlarda önemsemediğim yalanları artık kocaman bir balon misali patlamaya başlamıştı.Bana evlendiğimizde hiç göremediğim arabaları hiç olamayan bireysel emeklilikleri.Yani olmamayan şeyleri hayatında yaşaması.Fakat bunları malesef çocuktan sonra öğrenmeye başladım.Benden önceki hayatında herşeyi batırmış yalanla dolanla bitmiş duruşu.Okadar çok şey varki sürekli paraya doymayan hali borçlar.Artık yalandan dolandan yoruldum senelerdi onu borcunu biirmeye çalışıyoruz.Kenara hiçbirşey atamıyorum.Onu geçtim evlilik zorluklarına eyvallah çeker insan fakat işe yalan girdimi o masumhane duygularım köreldiğini farkettim artık acımıyorum bile ona.İkna kabiliyeti yüksek bir insan ve asla yaptığını kabul etmez.Defalarca telde yakaladığım sosyal payaşım sitelerindeki görüşmeler kadınlar ve hep suçlusu başkaları.Bunca yalanın ardından tek doğru aramaya çalışan yine ben.Kaç kez bidaha olmayacak sözleri ama yine aynı.Geçenlerde yine aynı yalanlar artık yeter dedim yarın istifayı verip çıkıcam.Nekadar yalvardı nekadar ağladı anlatamam.Yalanın dönüşü yok biliyorum ama bukadar sert mizaçlı ben çıkıp gidemiyorum.Bazen onu görmek dahi istemiyorum önüne dünyayı serse ne çare artık bu gözlr eskisi gibi görmüyor onu.Çocuğum için sustumhep.Ama bu sefer ben bağırıyorum çocuk bile susturamıyor.Plan dahi kurmak istemiyorum onunla.Soğudum ve inancım kalmadı niye gitmedim diye soruyorum ama bulamıyorum.Sizce ne yapmayılıım??
sadece allah yardımcın olsun demek geldi içimden arada çocuk olmasa çek kapıyı çık git derdim ama..MERHABA ARKADAŞLAR
4 Yılık evliyim.1.5 yaşında bir kızım var.Evlendiğim ilk aylar güzeldi klasik cicim ayları tabiryle yaşadık.Severek evlendik.Çocuk nedeniyle kendi memleketimize taşınmak zorunda kaldık.7 senedir bir firmadayım tayinle memleketimdeki şubeye atandım.Buraya gelmemiz bir kabus dolu hayata merhabaydı sanki eşim sabit bir işte çalışamadı en çok çalıştığı yerde 1.5 sene çalışt oda sigortasız.Tabi benim haberim yok bu arada.Sonra araba alım satım işne girdi ve hep hüsran ilk başlarda önemsemediğim yalanları artık kocaman bir balon misali patlamaya başlamıştı.Bana evlendiğimizde hiç göremediğim arabaları hiç olamayan bireysel emeklilikleri.Yani olmamayan şeyleri hayatında yaşaması.Fakat bunları malesef çocuktan sonra öğrenmeye başladım.Benden önceki hayatında herşeyi batırmış yalanla dolanla bitmiş duruşu.Okadar çok şey varki sürekli paraya doymayan hali borçlar.Artık yalandan dolandan yoruldum senelerdi onu borcunu biirmeye çalışıyoruz.Kenara hiçbirşey atamıyorum.Onu geçtim evlilik zorluklarına eyvallah çeker insan fakat işe yalan girdimi o masumhane duygularım köreldiğini farkettim artık acımıyorum bile ona.İkna kabiliyeti yüksek bir insan ve asla yaptığını kabul etmez.Defalarca telde yakaladığım sosyal payaşım sitelerindeki görüşmeler kadınlar ve hep suçlusu başkaları.Bunca yalanın ardından tek doğru aramaya çalışan yine ben.Kaç kez bidaha olmayacak sözleri ama yine aynı.Geçenlerde yine aynı yalanlar artık yeter dedim yarın istifayı verip çıkıcam.Nekadar yalvardı nekadar ağladı anlatamam.Yalanın dönüşü yok biliyorum ama bukadar sert mizaçlı ben çıkıp gidemiyorum.Bazen onu görmek dahi istemiyorum önüne dünyayı serse ne çare artık bu gözlr eskisi gibi görmüyor onu.Çocuğum için sustumhep.Ama bu sefer ben bağırıyorum çocuk bile susturamıyor.Plan dahi kurmak istemiyorum onunla.Soğudum ve inancım kalmadı niye gitmedim diye soruyorum ama bulamıyorum.Sizce ne yapmayılıım??
bir mucize olsa ve eşiniz istediğiniz biri olsa onu tekrar sevebilir misiniz?
Adamin borcunu niye oduyorsun seni zorluyor mu bunun icin. Zorluyorsa bu cok kotu.
zor bi durum. . yalan kadar iğrenc bişey yok.arada cocuk oldumu insan ne diyecegini bilemior ama millet 60 yasından sonra bile kalkıp ayrılıor cünkü artık kimse dert cekmek istemior tasıyamıyor.hiç tanımadıgı kadınlarla sohbet etmesi bile bi aldatmadır.eger bi işiniz varsa ve cocugunuza bakacak bi imkanınız varsa yerinizde olsam ayrılmayı secerdim.bayagı sogumussunuz ama içinizdeki sevgi tükenmemiş.korkuosunuz bırakınca pişman olurum die.ama size yalan söleyen hayaatı bu kadar boş biri için neden acabamı die düşünesiniz.insan 7sinde neyse 70indede odur.belki düzelir die beklio olabilirsiniz ama asla düzelmez!
hayatta herkes şansı hakeder fakat bilene evet çok verdim hep düzelicekti ama aynı son bende tükenen bişey ancak alışkanlıkla sürdürebilrsin o eski tazeliği olacagını zannetmiyorum
Ben kolay pes etmem hiçbirşeyde ve etmedimde direndim her evlilikte olur diye diye geçirdikolmadı bırak diyebilecek bir kurum diğil ki işte baştan böyleymiş de ben görmedim öyle söyleyeyimKendinize neden ısrarla evli kaldığınızı sordunuz mu hiç?
evlilik terapisti ?
canım doktora gidelim dedim yok dei doktara gidicek bir durumu yokmuş ah bide kbul etse yalanları içinde şuan sıkıntıda olduğum için söylüyorum diyor nasıl bir cevap düşünsene
MERHABA ARKADAŞLAR
4 Yılık evliyim.1.5 yaşında bir kızım var.Evlendiğim ilk aylar güzeldi klasik cicim ayları tabiryle yaşadık.Severek evlendik.Çocuk nedeniyle kendi memleketimize taşınmak zorunda kaldık.7 senedir bir firmadayım tayinle memleketimdeki şubeye atandım.Buraya gelmemiz bir kabus dolu hayata merhabaydı sanki eşim sabit bir işte çalışamadı en çok çalıştığı yerde 1.5 sene çalışt oda sigortasız.Tabi benim haberim yok bu arada.Sonra araba alım satım işne girdi ve hep hüsran ilk başlarda önemsemediğim yalanları artık kocaman bir balon misali patlamaya başlamıştı.Bana evlendiğimizde hiç göremediğim arabaları hiç olamayan bireysel emeklilikleri.Yani olmamayan şeyleri hayatında yaşaması.Fakat bunları malesef çocuktan sonra öğrenmeye başladım.Benden önceki hayatında herşeyi batırmış yalanla dolanla bitmiş duruşu.Okadar çok şey varki sürekli paraya doymayan hali borçlar.Artık yalandan dolandan yoruldum senelerdi onu borcunu biirmeye çalışıyoruz.Kenara hiçbirşey atamıyorum.Onu geçtim evlilik zorluklarına eyvallah çeker insan fakat işe yalan girdimi o masumhane duygularım köreldiğini farkettim artık acımıyorum bile ona.İkna kabiliyeti yüksek bir insan ve asla yaptığını kabul etmez.Defalarca telde yakaladığım sosyal payaşım sitelerindeki görüşmeler kadınlar ve hep suçlusu başkaları.Bunca yalanın ardından tek doğru aramaya çalışan yine ben.Kaç kez bidaha olmayacak sözleri ama yine aynı.Geçenlerde yine aynı yalanlar artık yeter dedim yarın istifayı verip çıkıcam.Nekadar yalvardı nekadar ağladı anlatamam.Yalanın dönüşü yok biliyorum ama bukadar sert mizaçlı ben çıkıp gidemiyorum.Bazen onu görmek dahi istemiyorum önüne dünyayı serse ne çare artık bu gözlr eskisi gibi görmüyor onu.Çocuğum için sustumhep.Ama bu sefer ben bağırıyorum çocuk bile susturamıyor.Plan dahi kurmak istemiyorum onunla.Soğudum ve inancım kalmadı niye gitmedim diye soruyorum ama bulamıyorum.Sizce ne yapmayılıım??
ya evet ben de bunu söylüyorum sonra bir duraksıyorum çalışıyorum sağlıgım şimdilik yerinde yaparım diyorum bilmiyorum korku mu nedir anlamıyorum ya ilk kez hayatımd bukadar kararsız kaldım ya ne biçim bir durum ya
aah ah ben neler çektim yalan yüzünden. benim eşimde aynıdı. doğru düzgün çalışmazdı. bir konuda yalan söyler ortaya çıkarırdım. nasıl inkar ederdi. neler söylerdi. A planı olmadı b planına geçerdi. yemin ediyorum ben suçlu duruma düşerdim. o kadar yani.
yıllarım onun borçlarını ödemekle. yalanlarını dinlemekle geçti. hemde o kadar basit ve gereksiz yalanlar ki. yani doğruyu söylese ne olucak hiç. ama olmaz yalan söylemek bir hastalık resmen. değişmez. bende doğrucu bir insanım. ama alıştım artık
şu 10 yıllık evliyim. sigortalı bir işe girdi çalışıyor yaklaşık 20.000 TL borcunu ödettikten sonra. çoğu isteğine evet diyorum yalan söylememesi için. şimdi eskisi kadar değil ama var yinede. ailem çevrem herkes boşa bunu bundan adam olmaz dediler. ben sabrettim. şu an mutluyum birlikte çalışıp birlikte yiyoruz. ufak tefek yalanları var yine idare ediyorum
sana sabret diyemem zor çok zor. hastalık sahibi oldum o kadarını söyleyeyim. Allah yar ve yardımcın olsun. seni çok iyi anlıyorum
Evet ya aynısı işte karakter bozukluğu imiş bu hastalık ya ben sanırım değmeyeğini düşünüyorum ya peki nasıl katlandın ailen ne düşünüyordu başka bir hayat düşünmü hiç
ah bide karar aşamasına gelebilsem tam bitti diyorum gene dönüyorum onu sevmiyorum bu kesin ama cesaret edemiyorum galiba hergün ağlamaktan düşünmekten sıkıldım ya ne iş ne güç hiçbişey kapatmıyor ben bukadarını haketmiyorum diyorum yalanı dolanı hakareti.ya sürekli doğru aramak okadar zorki adam hasta normal değil ya
cnm ailem ayrıl diyordu. hatta birgün babam beni çekip ayrıl bundan koca olmaz demişti. ailemin durumu iyi. bana ayrı ev bile tutacaklardı. ben yapamadım
Ayrılmayı çok düşündüm ama deliler gibi severek evlendik biz. Allah olmasa eşime tapardım o derece yani. oda beni çok sever. ama yalan bir hastalık. değişmez asla. şimdi çok yok. ama ben biliyorumki gerektiğinde çok güzel yalan söyler
sana şu kadarını söyleyeyim. ondan başkasıyla mutlu olabileceğimi düşünmedim. hep ayrılınca ve başka biri ile evlenince o şöyleyse. eşimin öyle diğildi. karşılaştırma yani. eski eşim şöyle yenisi böyle :) boşanmadan bunları düşünürdüm. kabus gibi gelir korkardım. başka birinin karısı olmak bana dokunması ve çocuğuma karşı davranışı. ya ona kötü davranırsa. ya vurursa
Şu an katlandığım için pişman değilim. sevgim için katlandım ve kazandım. deliler gibi sevmesem bir dk yanında kalınacak gibi değil.
şimdi mutluyum şükür. ama çok kötü şeyler yaşadım
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?