kızlar uzun zamandır kafamı kurcalayan bi durum var içinden çıkamadım ne yapıcam bilmiyorum..uzun olucak ama lütfen okuyun..
uzun yıllardır süren bi ilişkim var.biz deli gibi kavga etsekte,anında o konuyu kapatıp yine mutlu mesut olan bi çifttik. ve malesef kötü zamanlarımıza ailelerimiz şahit oldu,beraberliğimizi onaylamıyorlar.
(sevgilimin adı taner olsun.)
çok kavga ettik çok yıprandık.birbirimize unutmayacağımız çok şey yaşattık.her ne kadar ben öfkemle ona daha çok zarar vermiş olsam da,psikolojik olarak daha çok yıprandım bir kız olduğum için onun kadar güçlü olamadım.
ailelere ayrıldığımızı söyledik özellikle benim ailem çok baskı yaptı.
ilişkinin başından beri senden ayrılırsam başkasıyla evlenir giderim buralardan' derdi de inanmazdım.şimdi ortada bi kız var ben ne yapacağımı bilmiyorum
(kızın adı eda olsun.)
tanerle eda çocukluk arkadaşı.benle çıktığı dönem aynı ortamda bulunmuşlar,birbirlerini pek hatırlamıyorlar ama aileler çok samimi.sohbet etmişler falan,edayla bir akşam başbaşa kalmışlar plansız.bu olaylardan haberim yeni oldu,ancak geçen sene olsaydı da çok büyük tepki göstermezdim bir kızın bir erkekle arkadaşlık yapması doğal bence,sonuçta benim de erkek arkadaşlarım var.
sonra taner edanın kendisinden hoşlandığını sezmiş ve irtibatı kesmiş.
sonra ikimiz adına her şey çok ters gitti...kendi içimizde bile bir ortak yol bulamadık,üstüne bir de aileleler bize karşıyken.
tanerin ailesi edayla tanerin arasını yapmaya çalışıyormuş tanerin ağzından konuşarak.bir nevi görücü usulu yapmaya çalışıyorlar çünkü tanerin bunlardan birkaç gün önce haberi oldu ve tabii istemiyor kızla evlenmeyi.
ama ben ayrıldıktan sonra ne olacağı belirsiz,belki de boşluğa düşer evlenir bilemem ki..
bizse son bir aydır ayrılığı konuşuyoruz.ben ayrılalım diyorum.bir yandan da korkuyorum.çünkü mantıklı karar verecek durumda değilim.
bugüne kadar hep taner benim peşimden koştu,ya bu rahatlığa kapıldıysam ve onu kaybettiğimi anladığımda pişman olursam?:2:
uzun yıllardır süren bi ilişkim var.biz deli gibi kavga etsekte,anında o konuyu kapatıp yine mutlu mesut olan bi çifttik. ve malesef kötü zamanlarımıza ailelerimiz şahit oldu,beraberliğimizi onaylamıyorlar.
(sevgilimin adı taner olsun.)
çok kavga ettik çok yıprandık.birbirimize unutmayacağımız çok şey yaşattık.her ne kadar ben öfkemle ona daha çok zarar vermiş olsam da,psikolojik olarak daha çok yıprandım bir kız olduğum için onun kadar güçlü olamadım.
ailelere ayrıldığımızı söyledik özellikle benim ailem çok baskı yaptı.
ilişkinin başından beri senden ayrılırsam başkasıyla evlenir giderim buralardan' derdi de inanmazdım.şimdi ortada bi kız var ben ne yapacağımı bilmiyorum
(kızın adı eda olsun.)
tanerle eda çocukluk arkadaşı.benle çıktığı dönem aynı ortamda bulunmuşlar,birbirlerini pek hatırlamıyorlar ama aileler çok samimi.sohbet etmişler falan,edayla bir akşam başbaşa kalmışlar plansız.bu olaylardan haberim yeni oldu,ancak geçen sene olsaydı da çok büyük tepki göstermezdim bir kızın bir erkekle arkadaşlık yapması doğal bence,sonuçta benim de erkek arkadaşlarım var.
sonra taner edanın kendisinden hoşlandığını sezmiş ve irtibatı kesmiş.
sonra ikimiz adına her şey çok ters gitti...kendi içimizde bile bir ortak yol bulamadık,üstüne bir de aileleler bize karşıyken.
tanerin ailesi edayla tanerin arasını yapmaya çalışıyormuş tanerin ağzından konuşarak.bir nevi görücü usulu yapmaya çalışıyorlar çünkü tanerin bunlardan birkaç gün önce haberi oldu ve tabii istemiyor kızla evlenmeyi.
ama ben ayrıldıktan sonra ne olacağı belirsiz,belki de boşluğa düşer evlenir bilemem ki..
bizse son bir aydır ayrılığı konuşuyoruz.ben ayrılalım diyorum.bir yandan da korkuyorum.çünkü mantıklı karar verecek durumda değilim.
bugüne kadar hep taner benim peşimden koştu,ya bu rahatlığa kapıldıysam ve onu kaybettiğimi anladığımda pişman olursam?:2:
Son düzenleyen: Moderatör:
