- 6 Ağustos 2014
- 17.656
- 31.610
- 598
Arkadaslar, gercekten bu bir dert.
Hayatimda sorun olusturmaya basladi.
Acikcasi herkesin kendine göre bir sıkıntısı vardir.
Gecemedigimiz dersler, kayinvalideden çekenler, abisi kayirilanlar, hastalik, özlem, sevgisizlik, güvensizlik...
Arkadaslar soyut yada somut ne derdim olursa olsun paylaşmayı asla sevmiyorum. Özellikle ailemle paylaşmaktan nefret ediyorum.
Ailem cok elestiren bir yapıdadır. Kimi anne babalar çocuğu haksiz olsa bile elbette haklidir derler ya bizimkile de tam terai hakli olsak bile yükü bize atarlar. Siz cozeceksinz, sizin sucunuz yada değil bu sorumlulugu alacaksiniz derler.
Bende normalde cok sosyal bir insan olup evde olabildigince odamda telefonumla..
aileme hissettigim sıkıntıları hissetmeme karari aldim. Daha doğrusu almisim kendi kendime kapatmisim kendimi.
Ve sıkıntımla ilgili en ufak bir soruya dahi tahammül edemiyorum. Ya sesimi yükseltiyorum ya agliyorum. Bu sefer de kapatmak uste çıkmak için böyle yaptığımı söylüyorlar. Oysa bile bile degil..
Cozmuyormus gibi dursam da o sıkıntım icin çözüm yolu ararim denerim. Ama bir baskasinin söylemesi bana kendimi cok cok kotu hissettiriyor.
Bugün en son cok kötü patladim. Ben yeterince sıkışıp kaliyorum bir de siz söylemeyin. Agir geliyor dedim aglaya aglaya.. anlamak istemiyorlar sanirim..
Odaya gittim hic bir sey duymamak icin.. bir de üzerine babam gelip odada bir sürü laf söyledi. Kaldiramiyorum. Son 5-6 yıldır psikolojik olarak kaldirmakta zorlandigim seyler yasadim. Basit gibi görünen ama kalbime artik dayanilmayacak ağırlık veren..
Hayatimda sorun olusturmaya basladi.
Acikcasi herkesin kendine göre bir sıkıntısı vardir.
Gecemedigimiz dersler, kayinvalideden çekenler, abisi kayirilanlar, hastalik, özlem, sevgisizlik, güvensizlik...
Arkadaslar soyut yada somut ne derdim olursa olsun paylaşmayı asla sevmiyorum. Özellikle ailemle paylaşmaktan nefret ediyorum.
Ailem cok elestiren bir yapıdadır. Kimi anne babalar çocuğu haksiz olsa bile elbette haklidir derler ya bizimkile de tam terai hakli olsak bile yükü bize atarlar. Siz cozeceksinz, sizin sucunuz yada değil bu sorumlulugu alacaksiniz derler.
Bende normalde cok sosyal bir insan olup evde olabildigince odamda telefonumla..
aileme hissettigim sıkıntıları hissetmeme karari aldim. Daha doğrusu almisim kendi kendime kapatmisim kendimi.
Ve sıkıntımla ilgili en ufak bir soruya dahi tahammül edemiyorum. Ya sesimi yükseltiyorum ya agliyorum. Bu sefer de kapatmak uste çıkmak için böyle yaptığımı söylüyorlar. Oysa bile bile degil..
Cozmuyormus gibi dursam da o sıkıntım icin çözüm yolu ararim denerim. Ama bir baskasinin söylemesi bana kendimi cok cok kotu hissettiriyor.
Bugün en son cok kötü patladim. Ben yeterince sıkışıp kaliyorum bir de siz söylemeyin. Agir geliyor dedim aglaya aglaya.. anlamak istemiyorlar sanirim..
Odaya gittim hic bir sey duymamak icin.. bir de üzerine babam gelip odada bir sürü laf söyledi. Kaldiramiyorum. Son 5-6 yıldır psikolojik olarak kaldirmakta zorlandigim seyler yasadim. Basit gibi görünen ama kalbime artik dayanilmayacak ağırlık veren..