Kendi öz annenizden soğudunuz mu hiç?

C

Cvpplssss

Yeni Üye
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
2 Mayıs 2025
27
52
3
30
11 yıllık Evliyim çocugum var .. ne zaman anneme gitsem hayal kırıklığı kırgınlık ile dönüyorum.. Zaten yılda 1 defa gidiyorum ve binpişman dönüyorum.. Çocukluğumdan beri açık açık eblat ayrımı yaptı benden kısıp ablama ve erkek kardeşime yedirdi.. Gözüne girebileyim diye hep kendi kendine yetebilen bir çocuk oldum derslerimde en başarılı çocugu bendim takdir belgesiz bir karnem yok çok sevdiği kayırdıgı evlatları hep orta ile gecerlerdi. Namaz kılan biriydı annem sırf beni takdir etsin sevsin diye allah rızası için değil annem beğensin diye küçücük yasta oruc tutar namaz kılardım. Yemel hiç secmedim ben işkembeden nefret ederdim amamsırf annem görsün beni diye bayıla bayıla yiyormuşum gibi sadece sofradaki işkembeden yerdim .. Belki çocukça ama görülmek için çabalamak çok yordu beni. En son 1ay önce gittim ve karar aldım gercek anlamda beni özleyene kadar arayıp seni özledim kızım diyene kadsr gitmicem artık. Çünkü beni ararken yufka yapıcaz gel, kurbanda kurbanı kim dograyacak mutlaka gel, yaz temizliği yapılcak ne zaman gelirsin diye aradı hep. Hamileyken bana insaat temizliği yaptırdı ablama kıyamadı kızo 1 buçuk yaşında bebesi var gelemez dedı.. Ulan ben 8 aylıl hamile halimle eşimden gizledim de insaat pisliğini temizledim.. Merdiven tepelerinde ağır perdelerini taktım bel agrısından o gece uyuyamadım da doğurma tehlikem olmasına rağmen kendını suçlu hissetme diye gıkımı cikarmamıstım. Evet öz annemden soğudum sarılamıyorum öpemiyorum aramızda kocaman bir buz dağı var ve bunun sorumlusu ben degilim çocuk kalbimi kıran annem.
 
Hadi çocukken korumasız ,muhtaç olduğunuz için herşeyi yaptınız.Kendi bağımsız hayatınızı kurunca niye devam ettiniz ???Annenizin sizi sevmediğini anlamak için ne olması gerekir??erken doğurup evladınızı tehlikeye atma gibi mi,eşinizden gizli saklı anaya yaranma sonucu eşinizle aranız bozulması gibi mi??? Bunların olmamış olması sadece şans ama bundan sonra olmaz diye bir kural yok .....
 
Anneniz sizi sevmiyor değilde bence sesinizi cikarmadiginiz için istediğiniz gibi kullanıyor.Zaten en çok hangi evlat yorarsa o sevilirmis.Simdi bunları gidip yüzüne haykirsaniz yine siz kötü evlat olacaksınız.En güzeli çekin biraz kendinizi sizin de dediğiniz gibi ozledim demeden gitmeyin.
 
Ne yazık ki anne baba atılmıyor kan bağı var. Mesafe konulabiliyor. Uzak durun gitmeyin bir işiniz çıksın hep sallayın uydurun bir şeyler. Diliniz hayır desin azıcık. Annem sevsin diye isterseniz agzinizla kuş tutun, olmuyor olmuyor olmuyor. Mesafe koyun affedin anne travmanizi çözün yoksa hep dert olur içinizde
 
Peki annenizin size yaptığını siz niye çocuğunuza yapıyorsunuz.hamileleligin en riskli zamanında eşinizden gizli temizlik yaparak hem eşinizin hem doğmamış cocugun hemde kendi kul hakkiniza niye girdiniz.cok ta anne.mesafe koyun sizi bilmeyeni sizde bilmeyin
 
Yorumlariniz icin teşekkür ederim hepiniz haklısınız.. Simdiye kadar neden sınır çizmedim çünkü biseylerin farkinda olsam da evet sorun şu diyecek kadar net göremiyordum. Kendim anne olana kadar. 7 yil cocugum olmadi suan 3 yasinda ve cocugumun her hatasinda onu ne kadar koşulsuz sevdiğimi görüyorum benim yaptiklarimi yapmiyor evladim kendini mecbur hissetmiyor cunku sevgimdeb emin adım adım çocuğumu büyütürken farkina vardim. Bir de yasim oldu 31 ve daha net kararlar alabiliuor ve sınır cizebiliuorum. Simdiye kadar bikinc alti mi dersiniz artik ne denir bilmiyorum ama aradiklari an mecburmusum hissi oluyordu. Artik olmayacak ben eski ben degilim
 
Anne travması böyle bir şey maalesef, onun için yaptığın bir şeyden sonra kendine kızarsın ama sonra yine yaparsın çünkü çocukluğundan beri istediğin tek şeye hala ulaşmaya çalışırsın. Ben size uzak durun mesafe koyun demeyeceğim çünkü muhtemelen isteseniz de yapamazsınız. Ama ben bu evlat ayırmayı artık şöyle düşünüyorum, anneler hep zayıf olanlara daha fazla ilgi gösteriyor, çünkü sen çocukken annem beni görsün diye hep güçlü göründün ve o seni gerçekten güçlü sanıyor. Her işini kendin halledersin sanıyor, ona ihtiyacın yok sanıyor ve ona daha çok ihtiyaç duyduğunu düşündüğü diğer çocuklara daha fazla ilgi veriyor. Bu bir kısır döngü maalesef, anneler de bunu anlayamıyorlar, anlasalarda artık geri dönemiyorlar alışkanlıklarını değiştiremiyorlar. Ben eminim sizi de çok sevdiğine ama göstermeyi istese bile gösteremiyor muhtemelen. Size tavsiyem rahatsız olduğunuz her şeyi çekinmeden söyleyin, mesela ben hamileyim nasıl temizliyim diğer kızını düşünüyorsun ama beni düşünmüyor musun gibi ve hiç sıkılmadan bunu yapmaya devam edin elbet bir yerde ona da dank edecektir kabullenecektir.
 
Çocuklar her şeyi anlıyor, hissediyor, şartlara uyumlanıyor. Ne garip adını koyabilmek, ayılabilmek yıllar alıyor.

Hakkınıza girdiğiniz için kendinizden ve bebeğinizden özür dileyin.
Bu zayıf bir teselli belki şuan ama;
Anne babasından alması gerekecnleri yeterince alabilen insan yok hayatta.
Az yada çok herkesin kırık olduğu bir yön var.
Hal böyle olunca kendi kendimize sarılacağız bazen. Kendi kendimizi teselli edeceğiz. Kendi kendimize büyüyeceğiz.
İnsanın çocukken girdiği kalıplardan çıkması çok zor. Ama imkansız değil.
 
Anne baba hakkı kadar evlat da anne babadan hakkını isteyecek. O yüzden kenfi kul hakkınıza daha fazla girmeyin.
 
Çocuğunuz 6 yaşındaymış.
18 yaşında mı evlendiniz?
 
Himm bazı ilişkiler yürümez, kök aile de olsa fark etmez... Soğursun, hem de nasıl soğursun...
 
Sizi çok iyi anlayabiliyorum. Benimde bir ablam var. Evlat ayrımı yapıldığını küçüklükten beri hissederek büyüdüm. Aynı sizin gibi gözüne girmek için neyi seviyorsa yaptım sorun çıkmasın üzülmesin huzursuzluk olmasın diye hep geri planda kaldım. Ben sizden biraz daha erken fark ettim bu durumu evlendiğimde. Ya da fark etmek demeyelim de dur noktam oldu dedim. Çünkü ablam evlendiğinde yapılanlar bana yapılmadı. Mesela ablam eşiyle tatile geldiğinde ev boşaltılır rahat kalsınlar derdi ama ben geleceğim zaman özellikle yalnız bırakmamak için iş çıkardığını gördüm. Mesela ablamla annem aynı şehirde yaşıyorlar ben uzaktayım ve beni ev temizlemek için çağırıyordu. Özlediğinden falan değil yani. Hayır demek kolay değil isteseniz de diyemiyorsunuz ya da deseniz de hep bir şey kalıyor içinizde. Ne var yapayım üzülmesin moduna giriyorsunuz istemsizce. Benim bunlara dur diyebilmem de uzun zaman aldı terapiye başladım bunun için. İmkanınız varsa öneririm bana çok büyük yardımı oldu. İlk hayır gelemem deyişimi telefonda kendimi sıka sıka söyledim. Kolay değildi ama kendimle gurur duymuştum yıllar sonra.
Bu kadar şey yazdım ama demem o ki zor da olsa kendinizi sıkmanız da gerekse hatta bunun için günlerce vicdan azabı bile çekecek olsanız bir yerden başlamanız gerekiyor. Çünkü kendi ailemize sınır koyamadığımızda kendimizi değersizleştiriyoruz. Şansımız olursa iyi bir aile kurabiliyoruz. Ama kendi ailemizden değer görmediğimizde karşıdan da çok bir şey bekleyemiyoruz. Bu düzeni bozmak çok kolay değil ama inanın imkansız da değil. Kendinizi ne zaman hazır hissederseniz bir yerden başlayın. Gerekirse bir bahaneyle söyleyin ama yeter ki söyleyin. İnanın devamı geliyor
 
Önce can sonra canan.
Bence sen kendini sevmiyorsun.kendini seven insan 8 ayli hamile bunları yaparmı.
Benim annem.de zor insan.haftaya bende oradayım telefonda oğlunun yiyeceklerini malzemeleri al gel dedi.kocam için eşimin sevdiği bir peynir var ondan da getir dedi.kendisi de buzluğa atmak için benden pisi istedi.anne soğur tadı olmaz gelince orada yapayım dedim.ben öyle yerim diyor mutfak batacak diye büyük ihtimalle benim kendi evimde yapmamı istiyor.
Sen soracaksın niye gidiyorsun diye.kocam dan kaynanamdan utanıyorum yılda bir kere gidip geliyorum.
Zamanla daha iyi basetmeyi öğrendim sanki ben bu durumları.
 
En komigi de ne biliyor musunuz bu en son gidişimde konu çocukluktan açıldı benim biraz gözlerim doldu ve beklediğim ilgiyi ve sevgiyi goremedigimi söyledim annem ayrıntıya girmeme musade etmeden saatlerae inkâr etti tek bir cümle kurdum ben o saatlerce susmadi. Dedigime diyeceğime pisman ettirdi cok adaletliymis anneler ayrim yapmazmis. Yaptınız iste diyemedim. Çünkü cok konusarak aralıksız 2 saat kendini savunarak beni bastırmaya çalıştı. Anladim ki hic bisey konuşmaya da gerek yok duymayacak ve anlayamayacak beni. Oglum 7 yasinda ikinci çocuğu yap diye herkes ısrar ediyor ne alakaysa.. Ama ben düşünmüyorum. Rabbim evladima sağlıklı hayırlı uzun ömür versin. Ben 2.cocugu doğurursam birinden birine gram haksızlık yaptim mı diye düşünerek kafayi yerim.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

B
dün gece yazsam okur musunuz demiştim bir derdim var :(
2
Yorumlar
32
Görüntüleme
11K
birkadinpapatya
B
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…