- 3 Aralık 2011
- 10.447
- 12.567
- 298
Gecmis olsun. Simdiye kadar doktora gitmemeniz hata, ayrica aglamamak icin neden kendinizi sıkıyorsunuz???? Ben koyveriyorum agliyorum aglama bitince mis gibi bir hafiflersin, kendini sıkınca ne olaca??? Biraz duygularini yaşa, dişariya vur, ne istedigini istemedigi acikca konuş.
Niye bu kadar taviz vermeye meyillisin ki, bunun altinda yatani ogrenmek icin yardim alabilirisin belki.
Ben hasta halimle degil işe gitmek(calismiyorum) halsiz, hasta hissediyorsam evde yemek bile yapmiyorum.
Bir tane hayatimiz var yahu
yorumu okuyunca ağlayasım geldi.. daha önce 4 defa bayıldım ama dünkü bana tramva oldu.. ilk defa belki de bu kadar çaresiz ve değersiz hissettim.. niye bu kadar taviz veriyorum bende bilmiyorum.. haklısınız önce bunu çözmem lazım belkide..
Kendine değer vermelisin ve eşine sadece hak ettiği kadar değer vermelisin.... MAdem o seni umursamıyor sen de onu umursama.. Seni hastaneye bile götürmeyen adama yemek masası hazırlamıyorsundur umarım? Gitsin alsın tabağına yeşin.. Keza diğer işler de öyle..
Ya inanamıyorum eşin düşmüş başını vurmuş be adam al da bir hastaneye götür.. Misafirliğe gitmeyi biliyor ama...
Kendi sağlığının kıymetini bile ve bu adama artık seni hak etmediğini göstermelisin...
eşe hakettiği kadar değer verme kısmı o kadar doğru ki.. şu durumda sürünse bi bardak su veresim yok.. öyle ki içim soğudu.. ne yazık..
Başkalarının istek ve ihtiyaclarına göre sekil alayım derken ortadan ikiye kırılacaksınız, çok endişe verici bu yazdıklarınız.
Kendinizi hırpalamanıza sebep olan duygu nedir onu merak ettim.
Her şeye yetmeliyim mükemmelliyetçiliği mi? Her koşulda güclü olmanız yönünde sizi şartlayan bir seyler mi var? Süper kadın olarak yenmeye calıstıgınız bi yetersizlik hissi?
Yoksa ihtiyacı olan sevgiyi, saygıyı, ilgiyi görmemiş bi kadının değersizlik hissi mi? Bazen yakınlarımız, çocuklugumuzda ailemiz, sonra eşimiz, arkadaslarımız bizi bir incitir, biz kendimizi bin incitiriz. Degersizlik hissi çığ gibidir biraz. Biri ilk taşı atar illa ki ama o taşı atan bile bilmez yuvarlandıkça nasıl büyüyeceğini.
Kendinizi sevmeyi, korumayı, ihtiyaç duydugunuzsa yakınlarınızın sevgisine, ilgisine, yardımına sıgınmayı içinizde biliyor musunuz sizce?
Ya da herhangi bi suçluluk duygusu, kendini cezalandırma istegi mi var?
yorumunuzu defalarca okudum.. defalarca..
dokunan o kadar nokta var ki.. bi yorumun için de haklılık payı olan o kadar şey var ki..
her koşulda güçlü olmalıyım hissi..
boğazım düğümlendi.. ama evet öyle.. ben asla zayıf olamam.. ben her koşulda güçlü olmalıyım..
belki de kendime vermediğim değeri başkasından görme isteği.. hatta aileden görmediğim ilgiyi..
yetiştirilme tarzımızda kaderimiz sanırım.. koskoca bi tramva..