- Konu Sahibi askimsin_99
- #1
Evet benimde derdim bu iste. Kendime güvenim yok yasim 20.. insanlarin icinde konusamiyorum, kendimi ezdiriyorum ve biri bana laf atsa bile cevap veripte bozamiyorum
Kücükken olmadik seyler yüzünden ailem bana cok kizardi yada ufak tefek pataklamalar olurdu.
Mesela 5 yasimdayken bir adama "Esek" dedim diye dayak yemistim. veya oyuncaklarim hep gözümün önünde baskalarina hediye edilirdi, ben aglardim ama sürekli o cocuklarin daha önemli olduklarini his ettiriyorlardi.
Sonra büyüdüm cok erken büyüdüm yasim oldu 12-13 ve makyaja meraklandim küpelere süs püs gibi seyler iste. Ve ailem(Teyzelerim,Kuzenlerim) beni mahv ederdi sürekli ve annem hic korumadi beni hep sustu onayladi. Bende o zamanlar onlara karsi birsey diyemiyordum cünki biliyordumki annemle büyük kavga yasardim.
Bu arada kücüklügümden beri kiloluyum ve bunun yüzünden bile beni azarlarlardi hep birlikte yemek yerken hep laf atarlardi "az ye zaten ayi gibisin" gibi seyler..ben anneme bakardim yardim et gibisinden ama onda tik yoktu.
Bunlari neden anlatiyorum? Cünki galiba bunlar yüzünden simdi bu haldeyim.. kalabalik ortamda oturunca konusamiyorum girisken degilim ve arkadaslik kurmakta bile zorlaniyorum yani digerlerini fazlasiyla düsünüyorum acaba ne düsünür ne yapar gibisinden. yeni tanidigim insanlarla bile dogru düzgün sohbet edemiyorum
cok üzülüyorum bu duruma bazi günler oluyorki aksam eve geldigimde agliyorum kendime kiziyorum ama acaba zaman gectikce düzelirmi?
Kücükken olmadik seyler yüzünden ailem bana cok kizardi yada ufak tefek pataklamalar olurdu.
Mesela 5 yasimdayken bir adama "Esek" dedim diye dayak yemistim. veya oyuncaklarim hep gözümün önünde baskalarina hediye edilirdi, ben aglardim ama sürekli o cocuklarin daha önemli olduklarini his ettiriyorlardi.
Sonra büyüdüm cok erken büyüdüm yasim oldu 12-13 ve makyaja meraklandim küpelere süs püs gibi seyler iste. Ve ailem(Teyzelerim,Kuzenlerim) beni mahv ederdi sürekli ve annem hic korumadi beni hep sustu onayladi. Bende o zamanlar onlara karsi birsey diyemiyordum cünki biliyordumki annemle büyük kavga yasardim.
Bu arada kücüklügümden beri kiloluyum ve bunun yüzünden bile beni azarlarlardi hep birlikte yemek yerken hep laf atarlardi "az ye zaten ayi gibisin" gibi seyler..ben anneme bakardim yardim et gibisinden ama onda tik yoktu.
Bunlari neden anlatiyorum? Cünki galiba bunlar yüzünden simdi bu haldeyim.. kalabalik ortamda oturunca konusamiyorum girisken degilim ve arkadaslik kurmakta bile zorlaniyorum yani digerlerini fazlasiyla düsünüyorum acaba ne düsünür ne yapar gibisinden. yeni tanidigim insanlarla bile dogru düzgün sohbet edemiyorum
cok üzülüyorum bu duruma bazi günler oluyorki aksam eve geldigimde agliyorum kendime kiziyorum ama acaba zaman gectikce düzelirmi?
