MutluHuzurluBereketli
Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.
Üyelik İptali
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
- 1 Kasım 2016
- 3.839
- 4.899
- 133
- Konu Sahibi MutluHuzurluBereketli
- #1
Bu ara hiçbir şeyi hiç kimseyi merak etmiyorum. Amaaan, diyip geciyorum her seye. Bakıcıda olan cocugumu günde 3 kere arayıp mesaj atar, yanina gormeye giderdim, şimdi ise gunde bir kere zor ariyorum, oglen gelmeyecegim diyorum, Ama ucunda ölüm olabilecek bir konuda amaaan ararim demem korkuttu beni açıkçası. Kendimden korktum. Dun egede deprem olmus. Telefonun sarji az olunca sosyal medyaya ve haberlere bakmadim. Esim aradi egede deprem olmus, sizinkileri aradim,iyilermis merak etme dedi. Haa iyi dedim. Arkadaslara soyledim egede deprem olmus tanıdıklarınız varsa arayın dedim. Ama anamı babamı kardeşimi aramadım. Aksam eve gelince görüntülü aradım. Büyükannem vefat etti cenazesine gitmedim. Evet 9 saatlik uzaktayim ama istesem otobusle gidebilirdim. Sogukta cocukla gelmeyeyim dedim. Zaten benden once annem cocukla gelme demişti. Ölseler ne yaparım ağlar mıyım acaba diye düsünüyorum. Kendime cevap veremiyorum. Bu meraksızlık, bu rahatlık korkutuyor beni! Kendimi insanlardan, tüm duygulardan soyutlanmış hissediyorum. Cidden depresyonda oldugun icin mi boyleyim? Duygusuzluk çok kötü! Acı, sevgi, üzüntü, korku hissedememek. Tedavi mi olmalıyım? Nasıl kendime gelebilirim?