- Konu Sahibi pembesalyangoz2
- #1
pısırık olduğum için kendimden nefret ediyorum.hayatı o kadar zorlaştırıyor ki. okulda arkadaş ortamında heryerde.haklı olduğunuzu bile bile ses çıkaramamak çok zor.benim bir oda arkadaşım var ve fazlasıyla dominant lafını esirgemeyen biri.yani benim tam zıttım. kendimi onun yanında o kadar ezik hissediyorum ki. kız ne derse tamam diyorum.sanki her dediğini yapmam grekiyomus gibi geliyo. mesele temizlik yapıyoruz o bana görevler veriyor sen şunu yap istersen falan diye bende hiç itirazsız tamam diyorum. ben ona asla diyemiyorum sende şunu yap diye.mutfakta çöp birikiyor. çöpü hep ben atıyorum.ben temizliyiorum çöpün olduğu yeri genelde o belki 2 3 sefer atmıştır şimdiye kadar çöpü.ama ona gidip bu seferde sen at çöpü diyemiyorum.ters bişey söylemesinden korkuyorum.bide çok iyi laf yapıyo ağzı.ben lafın altında kalırım diye korkuyorum. şimdiye kadar bütün faturaları ben yatırdım. bigün bi faturayı artık zor zar bi şekilde ona verdim sen yatır benim işim var diye ki bunu derken bile o kadar fena oldum ki dudaklarım falan titredi kem küm ettim kızardım bütün manasız hallere girdim zor zar söyleyebildim.resmen kızdan tırsıyorum.zavallı gibi hissediyorum kendimi yanında.neyse zaten o faturayıda yatırmadı yine bana kaldı onuda ben yatırdım. mesele o arkadaşlarını falan çağırıyo sınav haftası gürültü falan yapıyolar onada ses çıkartamıyorum.bekliyorum arkadaşlarının gitmesini öyle çalışmaya başlıyorum.halbuki o ,okdar rahatki en ufak bi ses çıkarsam bile gelip söylüyo uyicam ses yapma falan diye.
ya ben bu pısırıklıktan nasıl kurtulablirim. kimseyle tartışmaya giremiyorum çok samimi olmadıklarım dışında.birine bişey söylerken çok kasılıyorum terliyorum kızarıyorum.nasıl kurtulabilirim bu durumdan. önceden benim gibi olup sonradan açılanlar var mı ?lütfen bişey söyleyin bana
bi de kızla normalde hiç muhabbetimiz yok gibi.uyuşamadık yani.o çok entel dantel.ben sıradan bi öğrenci kafesinde takılırken o bana gelip bi öğrenciye göre çok çok lüks olan mekanları anlatıyo. ben daha farklıyım ondan.bazen çok güleryüzlü davranıyo konuşuyo falan. o öyle olunca bende konuşuyorum onla.bazen çok çok suratsız.ozaman bende hiç knuşmuyorum.yani çok dengesiz davranıyo.ben nasıl davranıcağımı şaşıyıryoum o böyle yapınca.
sizce napmalıyım? onla bi araya gelince sanki biri omuzlarımdan aşağya bastıryomuş gibi hissediyorum kendimi. okdar ezik işte.
ya ben bu pısırıklıktan nasıl kurtulablirim. kimseyle tartışmaya giremiyorum çok samimi olmadıklarım dışında.birine bişey söylerken çok kasılıyorum terliyorum kızarıyorum.nasıl kurtulabilirim bu durumdan. önceden benim gibi olup sonradan açılanlar var mı ?lütfen bişey söyleyin bana
bi de kızla normalde hiç muhabbetimiz yok gibi.uyuşamadık yani.o çok entel dantel.ben sıradan bi öğrenci kafesinde takılırken o bana gelip bi öğrenciye göre çok çok lüks olan mekanları anlatıyo. ben daha farklıyım ondan.bazen çok güleryüzlü davranıyo konuşuyo falan. o öyle olunca bende konuşuyorum onla.bazen çok çok suratsız.ozaman bende hiç knuşmuyorum.yani çok dengesiz davranıyo.ben nasıl davranıcağımı şaşıyıryoum o böyle yapınca.
sizce napmalıyım? onla bi araya gelince sanki biri omuzlarımdan aşağya bastıryomuş gibi hissediyorum kendimi. okdar ezik işte.
Hep ben atıyorum bir sıraya sokalım artık dersin ya da tek işi olan sen değilsin dersin. Ki o kadar da gözünde büyütecek bir durum değil yani belki de hiç kötü tepki vermicek:)
)
