cevap veren arkadaşlara bakıyorum da kimileri evli kimileri de bebek bekliyor. hayatlarından memnunlar anlaşılan. bir de benim neler çektiğimi bi bilseniz. kimse tarafından sevilmemek, herkesin sırf işi düşünce yakınlık kurduğu bir insan olmak, hayatında zaman zaman mağduriyet çekmenin ne demek olduğunu yaşamayan hiçkimse bilemez. hatırlarım yıllar önce yakın olduğum bir arkadaşım (şimdi görüşmüyoruz hiç) ''tavananna var ya seninle evlenen olmaz sen evde kalırsın'' demişti. ben de o zaman ona kızsam da geçen yıllar onun ne kadar haklı olduğunu kanıtladı. öğrencilik hayatım boyunca erkekler tarafından sevilmek şöyle dursun, çoğunun okulda alay ettiği tek kız ben oluyordum. öğrencilik hayatım da bitti sayılır ama yine aynıyım. insanlarla yakınlaşamıyor, yakınlaşmak istesem de farkında olmadan uzaklaşıyorum. özgüvenli ol diyorsunuz, olmak istiyorum ama onu da beceremiyorum. hep özgüvenimi kıran şeyler oluyor. ve şunu anladım ki kendime baksam da güzel olmaya çalışsam da özgüvenim olmadığı sürece bir işe yaramıyacak. özgüveni olmayan insanın da kimse yüzüne bile bakmıyor sizin de dediğiniz gibi. demek ki ben hayatım boyunca bir robot gibi yalnız yaşamaya mahkumum.
cevap veren arkadaşlara bakıyorum da kimileri evli kimileri de bebek bekliyor. hayatlarından memnunlar anlaşılan. bir de benim neler çektiğimi bi bilseniz. kimse tarafından sevilmemek, herkesin sırf işi düşünce yakınlık kurduğu bir insan olmak, hayatında zaman zaman mağduriyet çekmenin ne demek olduğunu yaşamayan hiçkimse bilemez. hatırlarım yıllar önce yakın olduğum bir arkadaşım (şimdi görüşmüyoruz hiç) ''tavananna var ya seninle evlenen olmaz sen evde kalırsın'' demişti. ben de o zaman ona kızsam da geçen yıllar onun ne kadar haklı olduğunu kanıtladı. öğrencilik hayatım boyunca erkekler tarafından sevilmek şöyle dursun, çoğunun okulda alay ettiği tek kız ben oluyordum. öğrencilik hayatım da bitti sayılır ama yine aynıyım. insanlarla yakınlaşamıyor, yakınlaşmak istesem de farkında olmadan uzaklaşıyorum. özgüvenli ol diyorsunuz, olmak istiyorum ama onu da beceremiyorum. hep özgüvenimi kıran şeyler oluyor. ve şunu anladım ki kendime baksam da güzel olmaya çalışsam da özgüvenim olmadığı sürece bir işe yaramıyacak. özgüveni olmayan insanın da kimse yüzüne bile bakmıyor sizin de dediğiniz gibi. demek ki ben hayatım boyunca bir robot gibi yalnız yaşamaya mahkumum.
cevap veren arkadaşlara bakıyorum da kimileri evli kimileri de bebek bekliyor. hayatlarından memnunlar anlaşılan. bir de benim neler çektiğimi bi bilseniz. kimse tarafından sevilmemek, herkesin sırf işi düşünce yakınlık kurduğu bir insan olmak, hayatında zaman zaman mağduriyet çekmenin ne demek olduğunu yaşamayan hiçkimse bilemez. hatırlarım yıllar önce yakın olduğum bir arkadaşım (şimdi görüşmüyoruz hiç) ''tavananna var ya seninle evlenen olmaz sen evde kalırsın'' demişti. ben de o zaman ona kızsam da geçen yıllar onun ne kadar haklı olduğunu kanıtladı. öğrencilik hayatım boyunca erkekler tarafından sevilmek şöyle dursun, çoğunun okulda alay ettiği tek kız ben oluyordum. öğrencilik hayatım da bitti sayılır ama yine aynıyım. insanlarla yakınlaşamıyor, yakınlaşmak istesem de farkında olmadan uzaklaşıyorum. özgüvenli ol diyorsunuz, olmak istiyorum ama onu da beceremiyorum. hep özgüvenimi kıran şeyler oluyor. ve şunu anladım ki kendime baksam da güzel olmaya çalışsam da özgüvenim olmadığı sürece bir işe yaramıyacak. özgüveni olmayan insanın da kimse yüzüne bile bakmıyor sizin de dediğiniz gibi. demek ki ben hayatım boyunca bir robot gibi yalnız yaşamaya mahkumum.
cevap veren arkadaşlara bakıyorum da kimileri evli kimileri de bebek bekliyor. hayatlarından memnunlar anlaşılan. bir de benim neler çektiğimi bi bilseniz. kimse tarafından sevilmemek, herkesin sırf işi düşünce yakınlık kurduğu bir insan olmak, hayatında zaman zaman mağduriyet çekmenin ne demek olduğunu yaşamayan hiçkimse bilemez. hatırlarım yıllar önce yakın olduğum bir arkadaşım (şimdi görüşmüyoruz hiç) ''tavananna var ya seninle evlenen olmaz sen evde kalırsın'' demişti. ben de o zaman ona kızsam da geçen yıllar onun ne kadar haklı olduğunu kanıtladı. öğrencilik hayatım boyunca erkekler tarafından sevilmek şöyle dursun, çoğunun okulda alay ettiği tek kız ben oluyordum. öğrencilik hayatım da bitti sayılır ama yine aynıyım. insanlarla yakınlaşamıyor, yakınlaşmak istesem de farkında olmadan uzaklaşıyorum. özgüvenli ol diyorsunuz, olmak istiyorum ama onu da beceremiyorum. hep özgüvenimi kıran şeyler oluyor. ve şunu anladım ki kendime baksam da güzel olmaya çalışsam da özgüvenim olmadığı sürece bir işe yaramıyacak. özgüveni olmayan insanın da kimse yüzüne bile bakmıyor sizin de dediğiniz gibi. demek ki ben hayatım boyunca bir robot gibi yalnız yaşamaya mahkumum.
öncelikle şunu bilin ki ergen değilim.yakında 21 yaşıma basacağım.okuyan ve çalışan sorumluluk sahibi bir insanım.benim sorunum kendimimi beğenmemem ve kimsenin beni sevmemesi.fiziksel olarak kendimi beğenmiyorum dudaklarım çok ince ve küçük.yüzümün estetiğini bozuyor.sonra miyopum bu yaşıma kadar hep gözlük takmaya mahkum kaldım ve daha da kalacağım gibime geliyor.gözlüğün de zaten pek güzel olmayan yüzümü iyice gölgelediğini düşünüyorum.ayaklarımın ise bir kıza göre büyük olduğunu düşünüyorum.zarif ve tatlı ayakkabılar bana hiç olmuyor olsa da yakışmıyor.bazen allah a isyan ediyorum açıkçası.herkese verdiği (belirgin dudak,normal gören gözler,küçük ayaklar) özellikleri bana vermediği için.sanki herkesi özene bezene yarattığını beni ise adil yaratmadığını düşünüyorum.
ha diyebilirsiniz haline şükret eli kolu tutmayan, gözleri görmeyen senden daha beter durumda olan insanlar var diye.ama ben de şöyle düşünüyorum.benden daha iyi yaratılmış insanlar varken ben niye benden kötü durumda olanları örnek alayım ki.herkes kendinden daha iyi durumda olanları örnek almalı değil mi sonuçta? ee öyleyse...
bir başka sorunum da beni hiçbir erkek sevmiyor.çevremdeki kızların peşinden bir sürü erkek koşuyor ama beni şimdiye kadar hiç seven benden hoşlanan olmadı.dediğim gibi ben kendimi bazı yönlerden eksik hissediyorum ve erkeklerde dört dörtlük ve havalı kızları tercih ediyorlar.ama havalı olmak, giderli olmak, aktif ve aşırı konuşkan olmak da benim tabiatıma aykırı.istesem de olamıyorum ne yapayım.işte bu da kendimde beğenmediğim başka bir yönüm özgüvenli olmamak...
makyaj yap, bakımlı ol da diyebilirsiniz ama çok afedersiniz makyajla g.tüm bile güzelleşir.önemli olmayan makyajsız ve duru bir güzelliğe sahip olmak.ona da herkes sahip değil işte.doğuştan makyaja ve bakıma çok gerek duymadan güzel olanlar var.işte ben de onlar gibi olamadığıma isyan ediyorum.
sonunda içimi döktüm ve rahatladım arkadaşlar.en azından şimdi mutlu oldum...
öncelikle şunu bilin ki ergen değilim.yakında 21 yaşıma basacağım.okuyan ve çalışan sorumluluk sahibi bir insanım.benim sorunum kendimimi beğenmemem ve kimsenin beni sevmemesi.fiziksel olarak kendimi beğenmiyorum dudaklarım çok ince ve küçük.yüzümün estetiğini bozuyor.sonra miyopum bu yaşıma kadar hep gözlük takmaya mahkum kaldım ve daha da kalacağım gibime geliyor.gözlüğün de zaten pek güzel olmayan yüzümü iyice gölgelediğini düşünüyorum.ayaklarımın ise bir kıza göre büyük olduğunu düşünüyorum.zarif ve tatlı ayakkabılar bana hiç olmuyor olsa da yakışmıyor.bazen allah a isyan ediyorum açıkçası.herkese verdiği (belirgin dudak,normal gören gözler,küçük ayaklar) özellikleri bana vermediği için.sanki herkesi özene bezene yarattığını beni ise adil yaratmadığını düşünüyorum.
ha diyebilirsiniz haline şükret eli kolu tutmayan, gözleri görmeyen senden daha beter durumda olan insanlar var diye.ama ben de şöyle düşünüyorum.benden daha iyi yaratılmış insanlar varken ben niye benden kötü durumda olanları örnek alayım ki.herkes kendinden daha iyi durumda olanları örnek almalı değil mi sonuçta? ee öyleyse...
bir başka sorunum da beni hiçbir erkek sevmiyor.çevremdeki kızların peşinden bir sürü erkek koşuyor ama beni şimdiye kadar hiç seven benden hoşlanan olmadı.dediğim gibi ben kendimi bazı yönlerden eksik hissediyorum ve erkeklerde dört dörtlük ve havalı kızları tercih ediyorlar.ama havalı olmak, giderli olmak, aktif ve aşırı konuşkan olmak da benim tabiatıma aykırı.istesem de olamıyorum ne yapayım.işte bu da kendimde beğenmediğim başka bir yönüm özgüvenli olmamak...
makyaj yap, bakımlı ol da diyebilirsiniz ama çok afedersiniz makyajla g.tüm bile güzelleşir.önemli olmayan makyajsız ve duru bir güzelliğe sahip olmak.ona da herkes sahip değil işte.doğuştan makyaja ve bakıma çok gerek duymadan güzel olanlar var.işte ben de onlar gibi olamadığıma isyan ediyorum.
sonunda içimi döktüm ve rahatladım arkadaşlar.en azından şimdi mutlu oldum...