- 27 Nisan 2017
- 33
- 20
- 38
- 29
- Konu Sahibi MaBigDreams
-
- #1
Merhabalar. Umarım okursunuz, birilerine çok ihtiyacım var. Yine düşüncelerimin içinde boğulduğum bir gecede buraya yazmak istedim. Boğazıma bi yumru oturdu insan anlatınca duygusallaşıyor:) 22 yaşındayım, yapı olarak da sakin, çok da konuşkan olmayan biriyim evet. Herkesin yapısı farklı sorun bunlar değil ama bunların üzerine eklenen kök inançlarım, negatif düşüncelerim, kendimi sevmeyişim ellerimden gençliğimi alıyormuş gibi hissediyorum. Özellikle son 5 yıldır böyle.
Utangacım, özgüvenim eksik. Tabi dışardan pek belli olmuyor muhtemelen soğuk , yeni insanlarla tanışmayı pek sevmeyen biri olarak görünüyorum sadece. Bu yıl en azından beraber rahat takılabildiğim 3-4 insan var cevremde bir dostum sayesinde. Ama yetmiyor, o dostum olmasa onlarla da tanısamazdım cunku. Lise yıllarımdan kendim uzaklaştım insanlardan , kötü bir ilişki ve bir dost kazığı sonrası iyice soyutladım kendimi. Şimdi ise eksik hissediyorum. 2 yakınım var, ama ben başka insanlarla da arkadaş olabilmek istiyorum. Son 4-5 yıldır karşı cinsten yaklaşan olmadı, çirkin değilim biliyorum. Ama kötü ilişki sonrası erkeklere karşı daha bariz çekingenlik, uzaklaşma durumları yaşıyorum. Doğal olabileceğim, hata yapmaktan korkmayacağım, hayattan müzikten kitaplardan konuşabileceğim bir sevgili isterdim.. Ama şu halimle utangaçlığımdan kendim olamam bile. SUÇ benim. Gerçekten insanın içindeki enerjiyi dışa vurduğuna, çekim yasasına inanıyorum ben. Bu yüzden ben kötüyken ne arkadaş ne de sevdicek potansiyeli olabilecek kimse yanaşmıyor bana. Ortamlarda görünmez hissetmek istemiyorum mesela. Fotoğraf bile çekmiyorum, sosyal medyadan uzaklaştım yıllardır. Koşarak gidip hayata karışmak, hayatımın merkezine kendimi koymak isteği var içimde. Olduğum gibi olmak.. Psikologu denedim bir ara ama pahalı seanslar ve fazla yavaş işleyiş vee işin bende bittiğini anlamamla bıraktım. Antidepresan öyküm de var geçen seneden. Neyi nasıl yapmalıyım? Böyle dönemlerden geçip aşabilen birileri var mı? Telkin denilen olumlamalar ya da videolar, kitaplar.. Hergün olumlu düşünmek ve minnet duymak için günlük tutmak bunlar birşeyler degiştirir mi ki? Yaşamak istiyorum artık.. En iyi bölümlerden birinde okuyorum, vasıfsız hissettiğim anlar oluyor buna rağmen. Çirkin olmadığımı bildiğim halde çirkin hissetmek istemiyorum. Bir hobim olsun istiyorum mesela. Böyle olmamalı.
Kimse yazmasa bile buraya girip içimi dökebilirim, konum kapanır mı taşınır mı bilmesem de.. Teşekkürler şimdiden ❤
Utangacım, özgüvenim eksik. Tabi dışardan pek belli olmuyor muhtemelen soğuk , yeni insanlarla tanışmayı pek sevmeyen biri olarak görünüyorum sadece. Bu yıl en azından beraber rahat takılabildiğim 3-4 insan var cevremde bir dostum sayesinde. Ama yetmiyor, o dostum olmasa onlarla da tanısamazdım cunku. Lise yıllarımdan kendim uzaklaştım insanlardan , kötü bir ilişki ve bir dost kazığı sonrası iyice soyutladım kendimi. Şimdi ise eksik hissediyorum. 2 yakınım var, ama ben başka insanlarla da arkadaş olabilmek istiyorum. Son 4-5 yıldır karşı cinsten yaklaşan olmadı, çirkin değilim biliyorum. Ama kötü ilişki sonrası erkeklere karşı daha bariz çekingenlik, uzaklaşma durumları yaşıyorum. Doğal olabileceğim, hata yapmaktan korkmayacağım, hayattan müzikten kitaplardan konuşabileceğim bir sevgili isterdim.. Ama şu halimle utangaçlığımdan kendim olamam bile. SUÇ benim. Gerçekten insanın içindeki enerjiyi dışa vurduğuna, çekim yasasına inanıyorum ben. Bu yüzden ben kötüyken ne arkadaş ne de sevdicek potansiyeli olabilecek kimse yanaşmıyor bana. Ortamlarda görünmez hissetmek istemiyorum mesela. Fotoğraf bile çekmiyorum, sosyal medyadan uzaklaştım yıllardır. Koşarak gidip hayata karışmak, hayatımın merkezine kendimi koymak isteği var içimde. Olduğum gibi olmak.. Psikologu denedim bir ara ama pahalı seanslar ve fazla yavaş işleyiş vee işin bende bittiğini anlamamla bıraktım. Antidepresan öyküm de var geçen seneden. Neyi nasıl yapmalıyım? Böyle dönemlerden geçip aşabilen birileri var mı? Telkin denilen olumlamalar ya da videolar, kitaplar.. Hergün olumlu düşünmek ve minnet duymak için günlük tutmak bunlar birşeyler degiştirir mi ki? Yaşamak istiyorum artık.. En iyi bölümlerden birinde okuyorum, vasıfsız hissettiğim anlar oluyor buna rağmen. Çirkin olmadığımı bildiğim halde çirkin hissetmek istemiyorum. Bir hobim olsun istiyorum mesela. Böyle olmamalı.
Kimse yazmasa bile buraya girip içimi dökebilirim, konum kapanır mı taşınır mı bilmesem de.. Teşekkürler şimdiden ❤
Son düzenleme: