- 13 Ekim 2011
- 2.994
- 3.598
- 448
Bazen buralardan defolup gidelim diyorum eşime, sonra kendi kendime düşünüyorum: zaten delirdim, psikolojim bozuk, paranoyak oldum artık. Oralarda huzur bulabilir miyim ki? Sağlıklı düşünebilir, korkmadan sokağa çıkabilir, insanlarla düzgün iletişim kurabilir miyim? Gayet dostça bir yaklaşımla benimle sohbet eden bir erkeği yanlış anlayıp "Asyalı işte ne bekliyorsam..." dedirtir miyim :) Böyle geldik böyle mi gideceğiz, yoksa bir gün insan olmayı becerebilir mi yurdum insanı...Gece sabaha kadar kapima bakarak oturdum ve hersey geldi aklima. Dusunmemek icin cok cabaladim ama basaramadim. Neden diyorum surekli neden?
Biliyorum yalniz degilim nerdeyse hepimiz yaşıyoruz boyle igrenc şeyleri bunu dusundukce daha cok agladim. Sabah eşime dedim ki keşke cinsellik diye birşey olmasaydi keske. Çünkü hayatta ne yaşıyorsanız bi kadin olarak bu yuzden degil mi dedi. Evet dedim. Erkeklerden igreniyorum dedim. Esimin bana bakisindan sonra uzuldum. Ben de bir erkegim dedi. Neden heryerde bu var neden sadece biktim. Yururken var otururken var alışveriş yaparken var simdi hepsi bitti evimin icindeykende mi var. Sonra dedim ki yine biz suçlu oluruz. Acmasaydin o zaman tanimadigim numarayi olur. Çünkü o pisligin hic sucu yok.