Merhaba kizlar o kadar berbat hissediyorum ki.. Daha once babamdan bahsetmistim evdeki kavgalarindan yoruldugumu bizi terketmek icin planlar yaptigini anlatmistim. Sonunda annemi o kadar borcun icinde birakip bizi terketti artik bende calismaya basladim onun borclarini odeyebilmek icin. Universite okuyorum ayni zamanda.
Ona cok kiziyorum ama inanin yaptigi koymuyor cunku ilk defa yaptigi bisey degil artik canim acimiyor. Insanin kendi babasina bile guvenemeyecegini cok once anladim ben . Ama ben cok zor bisey atlattim sevdigim insanin evli oldugunu ogrendim. Ayrildim cok buyuk acilar cektim. Butun bunlari atlattım 1 sene oldu artik daha iyim ama babamin yaralarimi sarmasina o kadar cok ihtiyacim varken beni yaralayan insanlardan biri olmasi cok zoruma gidiyor. Kime guvenecegim ben? Hayatim boyunca hep onun sevgisine muhtac kaldim cok isterdim bi kez olsun bana "kızım" desin. Saclarimi oksasin bi derdim sıkıntım oldugunda onla paylasabilmeyi onla dertlesebilmeyi cok isterdim. Onun sebep oldugu sevgisizligi, ilgisizligi , o boslugu hic bi sekilde dolduramiyorum. Elimde paramparca bir hayat var sanki. Artik hicbisey icin hevesim yasama sevincim yok cok yalnız hissediyorum kendimi. Ihtiyacim olan insanlarin umrunda olmadigimi gormek zoruma gidiyor. Cevremde herkes mutlu bir sekilde hayatina devam ediyor ama ben boguluyorum sanki.. Ne yapacagımı bilmiyorum. Birgun hersey cok guzel olur mu sizce?
Ona cok kiziyorum ama inanin yaptigi koymuyor cunku ilk defa yaptigi bisey degil artik canim acimiyor. Insanin kendi babasina bile guvenemeyecegini cok once anladim ben . Ama ben cok zor bisey atlattim sevdigim insanin evli oldugunu ogrendim. Ayrildim cok buyuk acilar cektim. Butun bunlari atlattım 1 sene oldu artik daha iyim ama babamin yaralarimi sarmasina o kadar cok ihtiyacim varken beni yaralayan insanlardan biri olmasi cok zoruma gidiyor. Kime guvenecegim ben? Hayatim boyunca hep onun sevgisine muhtac kaldim cok isterdim bi kez olsun bana "kızım" desin. Saclarimi oksasin bi derdim sıkıntım oldugunda onla paylasabilmeyi onla dertlesebilmeyi cok isterdim. Onun sebep oldugu sevgisizligi, ilgisizligi , o boslugu hic bi sekilde dolduramiyorum. Elimde paramparca bir hayat var sanki. Artik hicbisey icin hevesim yasama sevincim yok cok yalnız hissediyorum kendimi. Ihtiyacim olan insanlarin umrunda olmadigimi gormek zoruma gidiyor. Cevremde herkes mutlu bir sekilde hayatina devam ediyor ama ben boguluyorum sanki.. Ne yapacagımı bilmiyorum. Birgun hersey cok guzel olur mu sizce?
Son düzenleme: